Er werd gisteren Te Deum gezongen, in de open lucht, er was wapenschouwing, er werd door een overste een geestdriftige rede gericht tot de omstanders — waarom waren er gentsche omstanders? — Alles op St. Pieters plein. "De vijand," zei de spreker, "moet niet alleen overwonnen, hij moet verpletterd worden."

In de Albertlaan staken op de talrijke roodbaksteenen geveltjes der bijgebouwen van het Palace hotel, thans lazaret, duitsche vlaggen uit. Vendels met hier onbekende kleuren wapperden op de Clementinelaan aan een paar groote woningen. Consulaten, zeker? Ik zag korven met champagne binnensleuren in een monumentale woning op den Steenweg, met opschrift: "2de Bataillon."

Anders was er weinig te merken van het feest. Als altijd veel soldaten beweging op de straat, geen zang te hooren, geen vreugde vertoon, geen dronkenschap te zien.

Een bende trok op zuidwaarts, heel in blinkend zwart doek gekleed. Het onwetend volksgeloof beweert, dat het ondoordringbaar geweefsel is,om den IJzer te doorwaden.