Bezoek van twee dames, die op een paar uren afstand van Maria Aalter op een buiten wonen. Zij hebben den Zeppelin gezien. Zoodra het bericht van dien val kwam, deden ze inspannen (het moet zijn, dat ze daar verlof toe hadden en een pas hebben) en reden ter plaats:

Ze zagen hem: hij is honderd vijftig meter lang, geblindeerd, heel wit, in aluminium. Te Ieperen was hij om 4.20 's morgens door een engelschen vlieger dien 't gelukte boven hem te drijven, doorschoten. Erg gehavend vervolgde hij nog zijn weg, totdat hij op een sparrengroep neerzeeg. Juist in het midden lag hij er op, met de bovenste takken door de groote scheur uitstekend, de twee uiteinden in zachte helling ver op den grond geslingerd.

Enkel op afstand mochten de nieuwsgierigen staan.

"Het bericht kwam hier aan, dat er zeven dooden waren."

Daarvan hadden die dames niets gehoord. Twaalf mannen zaten er in:

"Waar zijn wij?" vroegen ze aan de het eerst toegeloopen boeren.

"Te Maria Aalter."

"Neen, neen, dat kan niet waar wezen, te Thielt zeker?"

Hoofden werden geschud, dat ze zich vergisten.

Toen verraadden de uitgestegenen zich:

"Engländer," logen ze, hun borst aanwijzend. Onnoodige vrees voor onraad, gewapend als ze waren in 't midden eener ongewapende menigte.

Ze deden thee — dien ze medehadden — zetten in een boerenhuis.

Zoo vlug mogelijk werden de overblijfsels van het monstertuig weggeruimd.

Geen enkel dagblad maakt hier melding van 't geval.

De censuur!