Mag ik beginnen met u nog eens zeer hartelik te bedanken voor de mooie zondagmiddag in het Lysternest? Het is mijn beste en diepste heugenis aan het korte Vlaamse reisje, dat ik, vooral daarom, later zeker, en dan minder kort, zal herhalen. Eigenlik is het my een behoefte U te zeggen wat mij vervulde bij het treinreisje terug van U door de regenachtige avond, maar ik ben bang U te lang met mijn schrijven bezig te houden. Toch: het was een diepe verzadiging, een volgroeide rust, een zuivere levensvreugde, en dat missen wij soms al te zeer in de ogenblikkelike [2]activiteiten, waarmee wy bezig zijn. Misschien klinkt het u vreemd: de uurtjes bij u en in uw gezin, hebben mij in zekere zin weer rechtgezet en kracht gegeven.

Zult U uw toezegging van kopie voor "De Gemeenschap" niet vergeten?[1] Uit uw Noorse bewerkingen zouden wij graag wat opnemen.[2] Trouwens, een kort verhaal of novelle zal ons ook welkom zijn.

Wilt u ook uw vrouw en kinderen hartelik van mij groeten? Ik zal nog vaak terugdenken aan de kostbare middag bij U thuis.