STYN·STREUVELS
Ingoyghem le 12 Avril, '35
Cher Monsieur Spemann,
J' espère que Vous n' avez pas un trop mauvais souvenir de votre — hélas trop court, séjour au Lijsternest, et de notre entretien.[1] Il reste encore des questions à traiter — pour une prochaine fois.
Ci-joint Vous trouverez les formules par rapport aux contrats à stipuler par l' éditeur.[2]
Quant à notre ami le "Vermittler"[3] — Vous pourriez commencer par lui communiquer Votre article de la Literaturblatt, qui me semble rédigé expressément à son intention personnelle?![4]
Je m' attends à ce que le conflit se produira, parce qu' il ne voudra plus travailler ensemble avec Fr[äulein] Schmülling,[5] et tâchera d' introduire chez vous un autre traducteur — il m' a déconseillé déjà de remettre à cette dame les volumes de nouvelles: Dorpsgeheimen & Uitzicht der Dingen,— qu' il compte donner à un autre traducteur? Je trouve — et cela se fait partout d' ailleurs — que c' est à l' éditeur à choisir l' uvre à traduire et aussi à faire le choix du traducteur. Ainsi il tiendra donc exclusivement à Vous de formuler votre veto.
Je pense aussi qu' il vaudra mieux de commencer maintenant avec un ouvrage de moindre envergure, et que se sera une bonne idée de publier les nouvelles à part en volumes séparément, p[ar exemple] ceux de: Uitzicht der Dingen et de Dorpsgeheimen ou il y en a qui ne sont pas d' une allure trop sombre.[6]
Avec mes Salutations Cordiales
(handtekening Styn Streuvels)
Annotations
[1]
Adolf Spemann bracht Streuvels en het Lijsternest op 8 april 1935 een bezoek.
[2]
Het document, dat zich bij de brief bevindt, bevat 3 uittreksels uit het contract met resp. Langen-Müller (art. 8), Otto Quitzow en Rieder uit Parijs.
[3]
Gerhart Pohl trad aanvankelijk op als tussenpersoon tussen de West-Vlaamse auteur Stijn Streuvels en zijn Duitse uitgever.
[4]
Streuvels had op 29 september 1934 een langlopende overeenkomst afgesloten met Gerhart Pohl als literair-agent. Tijdens zijn bezoek aan het Lijsternest op 8 april 1935 had Spemann de overeenkomst met Pohl mogen inzien. Voor het contract van Prütske waren weer eens drie handtekeningen nodig geweest: die van Streuvels, die van Spemann en ook nog die van Pohl. Ik ben van Uw meening, schreef Streuvels aan Nimtz, dat Dr. Spemann (en de uitgeverij Engelhorn) een heel ander slag menschen zijn, waarmede men gerust en in vertrouwen kan handelen. En het is feitelijk een fataal toeval dat wij Dr. Sp niet eenige weken eerder ontdekt hebben, om alzoo de tusschenpersoon Pohl uit te schakelen,- die feitelijk verder - nu de zaken bij Engl zoo staan - wij hadden kunnen missen, en hetgeen hem nu als 1/3 uitbetaald wordt, aan ons beiden ware ten goede gekomen. Maar... het is nu zoo. H. Speliers, Als een oude Germaanse eik, p. 226, p. 265; brief van Streuvels aan Nimtz, d.d. 13.02.1935, Letterenhuis, S 935/B2
[5]
Al in januari was het tot een ernstig conflict gekomen tussen vertaalster Hermine Schmülling en literair-agent Gerhart Pohl. Op 12 januari 1935 schreef Schmülling aan Streuvels dat de onderhandelingen met Gerhart Pohl m.b.t. de vertaling Prütske toch niet zo heel eenvoudig waren. Ja, schreef ze, er ist ein "zakenman". Eerst had Schmülling, nadat Langen-Müller niet langer geïnteresseerd was in de uitgave van Prütske Pohl als lucht beschouwd en zij was zelf koppig op zoek gegaan naar een uitgever. In haar brief aan Streuvels van 20 januari 1935 kwam Pohl opnieuw ter sprake. Hij deed alles met verborgen kaarten en gedroeg zich dictatoriaal, hij loog, hij bewandelde kromme wegen en onderhandelde met alle partijen afzonderlijk, om op die manier ongestoord zijn dertig procent in de uitgave van Prütske op te kunnen strijken en zich als Bevollmächtigten und Beschützer te kunnen manifesteren.
Dit alles deed Schmülling herinneren aan Joodse praktijken. Eind januari bereikte Schmüllings Pohlcomplex een hoogtepunt. Pohl, een leugenachtige bedrieger en eerbiedloze schurk genoemd, had Schmülling, o wonder boven wonder, definitief tot het nationaal-socialisme doen bekeren. In Schmüllings ogen speelde Pohl de rol van de Joden, van de onderhandelaar zonder scrupules, die de rijke bloeiende levensboom van het Duitse volk leegzoog. Haar laatste brief aan Pohl had ze dan ook met Heil Hitler ondertekend. Brieven van 12.01, 20.01 en 30.01.1935, Letterenhuis, S 396/B; H. Speliers, Als een oude Germaanse eik, p. 244
[6]
Cf. antwoord van Adolf Spemann in zijn brief aan Streuvels van 15 april 1935.
