<Resultaat 255 van 2349

>

p1
Monsieur Gezelle
Au Seminaire Anglais
long du canal
Bruges
(Belgique)
 
p2

Beminden Vader Moeder zuster en Broeders,[1] [2]

Ik ontvange regelmatig mijne gezette en ik zie er in staen waer blijft gij toch,[3] waer ik blijve altyd op de zelfde plaetse alleenlik dat ik nog roeren nog keeren kan van verlaennigheid,[4] ik heb zeer aen mijn herte als ik peize op Moeders kleed, op Guidos hemden op fleuren en op iedereen aen wien ik iets zenden moet, ook alle dagen schikke ik van te schrijven en ik vinde nooit den tyd meer, sedert zes weken hebben wij ons huis vol vremdelingen die alle moeten eten en drynken en slapen en opgepast zijn, ik doe nooit anders meer dan tafels pareren, en zorgen den eenen dag voor den anderen dat ik s'avonds zoo moede ben dat ik rond den elven en half niet meer en zie van den vaek, tot nu toe is er nog niemand naer Brugge gekomen iedereen is hier overlast van werk, nogtans zal hetp3(2)beteren den zoon van hier gaet vertrekken naer Engeland binne korte en dan zullen wij alle mede gaen tot Ostende ik zal alles konnen mede pakken in de koffers wat ik wil,

ik weet geen nieuws, anders als de gezette mij schrijft ik heb er eenen article gezien die van P.J.G. komt dat is van Vader zeker Slynks slaen om reks te weten, de walen zijn iederkeer dul dat zij mijn blad brengen zij zeggen dat de feuille titatou[5] daer is voor Mevrouw de hertoginne nogtans iedereen die vlamsch kan leest het geern en men komt er om van den maendag, het gaet in het Collegie bij de Paters, in de congrigatie en dan nog in vier ander huizen die alle curieus zyn tegen dat het komt, ik peize op den Pastor van St Jooris boomen Koo Seis gaet er zeker moeten ander planten, en toen de kerke in Paris, hier heeft men reeds gedaen met hunne kerke te bouwen en des zondags gae ik er naer toe; men begint hier Vlamsche uitsteekberden tep4(3)hangen, in groote handelshuizen, voor de vlamingen, er is dees week eene vrouw beregt, en als zij ten slegtsten was riep zij nog naer eenen Pater maer toch eenen Vlamink, want de fransche hebben geene bermhertigheid, zij gink nooit in de kerke anders, de vlamingen hebben eene societint[6] ingestel s van zieke bezoekers, onder het voorzitterschap van de capucinen, er zijn er bij honderden in, en zij hebben eenen doctor, eenen priester en eene apotekerie in; ook eene gel kasse en ‘t'is wonder hoe de fransche dul zijn op den voortgank van al die werken, er was eenen er in die wilde voorzitter zijn en men heeft bemerkt dat hij al vool markon zeer[7] was en daerom is hij er uit gevooisd,[8] men wilt geene andere dan gezonde, het gaet hier ontrent dan te Brugge iedereen en wilt niet overwonnen zijn, alle donderdage gae ik met eenen troep kinders van 20 a 30 mede naer de zusters der arme; wij dragen hun van alles, ieder kind krijgt een paer p5(4)fr van hunne Ouders; en men vergaert bij Mr Vouzelle onze Caroline is Voorzitster en wij gaen naer den winkel om café suiker zeepe kloeffen zokken suikkerreye en kaes en haringen en daer gaen die kleen wolounken hunnen dag passeren met spelen met de arme oude vintjes en wijve zij lachen met de onnoozele die daer zijn, en de zusters weten hun zoo wel neder te zetten dat zij tot hunne koussen af doen om weg te gevenx. hier hebben wij vier oude Vlamingen die daer woonen en den hof komen oppassen, zij vertellen mij van napoleon dat het een plaisier is, hier onder de vlamingen is er hier een spreekwoord: hij slagt er op gelijk St. Crispijn,, ik heb gevraegd waerom en er is eenen ouden vent die mij zei dat St. Crispijn[9] eens moest waken bij eenen dooden en hij nam zyn schoenkraem mede in werkte daer bij de keerse in eenen keer den doode rigt zich op en i “bij de dooden en werkt men niet” en st. Crispijn paktp6(5)zijnen tatsevoet[10] en sloeg het op den dooden hoofd en riep “no de doode en spreken niet” Die oude menschen vertellen vele hij zei dat daer van dat woord voortkomt, dit is mogeliks het schrijven niet weerd ik zie hier dat de vlamingen, die meest geringe borgers zijn, veele goede dingen inrichten met kl ein geld en de walsch willen niet overwonnen worden; zij hebben geld en geven vele, zelfs zie ik hier nooit geene schooiixs, is er eenen armen de vlamingen gaen er naer toe met eenen stuiver en maken eenen toeloop en een geruchte, zoo dat de andere om de eere van het werk te hebben seffen eenen hoop dragen, op aller zielen dag heb ik op het kerkhof geweest en er waren daer bij honderden menschen die zaten te bidden en te weenen dat het stroomde, op allerheiligen gaet iedereen naer de kerk de grootste zwyns uit loopen en naer toe in den rouwen bidden den geheelen dag zonder ophouden, passeert er eenen dooden door de straete iedereen ontdekt zichp7(6)en staet stom te zien, als versteend de vlamingen zij verre van zoo eerbiedig te zijn voor de dood dan de waelsch, maer de walsch zeggen dat de vlamingen gemeen zijn met de dood en grinsen[11] van colère als zij ons hooren van de dood spreken, ik verbeelde mij hier somtijds roomen met de heidensche en de catholike, er zijn hier twee soorten van vlamingen heilige om zoo te zeggen en geheele slechte de waels eerbiedigen en benijden ter zelver tijd de eene, en versmaden schrikkelijk de andere, het schijnt dat eenen vlaming die s’ondangs werkt en die vleesch heet den vrijdag zoo veel meer kwaed doet als een ander zij anezien ze als bastaers van hun geloof en misprijzen het geen zij zelve doen, ik zou u moeten veel meer zeggen over al de gewoonten die hier bestaen, buiten bij ons, bijvoorbeeld, in de kloosters, op Kersavond schikt men menigte bedden voor al die eenigsins gewoon zijn er naer de kerke te gaen; s'avonds te vooren gaen zij er naer toe en slapen er tot dat de misse luid en dan staet iedereen op tegen die misse, die hier in veelp8(7)meer achting is dan zeven andere missen, ook in de huizen brand men eenig menigte keersen, iedereen volgens zijn vermogen, op drie koningen dag geeft men keersen in al de huizen waer men verpligting heeft, ook om te branden ter eere van den feestdag, in den kring der goede vlamingen doet men bijna gelijk in de eerste christenen er zijn huizen waer er 20 menschen verzameld zijn die samen woonen, al rond de paterskerke, al le werkmans, zij leven daer waerlijk heilig, zij doen lezingen en lofzangen en de Paters stichten hun eere soorte van regel die zij volgen; des zondags vergaren zij en hebben raed te scheeren hoe zij alles zullen schikken is er ieverst eenen nieuwlinge bekeerden men draeid hem daer in zulk een huis en steunt hem daer tot dat hij vaste staet om alleen voort te geraken, is er een die niet genoeg en wind in zijn fabriek, de ander ondersteunen hem en men maekt geene rekening. p9(8)eindelijk alles gaet hier voort het goed en het kwaed ook, de fransche die wel leven zijn op hun eigen en doen elk voor hun zelven, voor de fransche jonkheden ik kenne er van aenziene nog geene 20 in geheel het geweste die braef zijn het zijn al zwijns, onder de dochters mengelen zij hun nog al en de waels che meiskes zijn afjonstig van het plaisier dat de vlamingen vinden, de slechte soorte vinden ook schrikkelike dingen uit op het vrouwvolk die in de Paters kerke gaen, maer hier geeft men weinig om het geen men zegt.

Ik voor mijn al waer ik nog 1000 jaer in Vrankrijk ik zou nooit franschgezind worden, men moet eer men wild of niet boos zijn met de walsch of anders zij zouden onder den voet treden,terdten ik zie wel met bot en norsch te zijn dat iedereen mij in vrede laet en ik heb nooit geen agternatjes[12] gelijk te Brugge

p10
Edouard Vouzelle, A Roubaix Soies Cotons filés Laines Roubaix, le 18

Eindelik wat zou ik niet al nog moeten zeggen indien ik aen het schrijven ware binst dat ik het peize, er is hier eenen rijken notaris gebankroutiert die al het geld mede heeft van de domestiken die eenen stuiver t'oope hadden op intrest van 7 par 100 er zijn er veele die zot loopen lang ts de straete

Als ik de gezette leze ik heb wel hertzeer in al die schoone dingen die plaets hebben te Brugge, nogtans wat wil ik er op peizen tot Brugge dient het mij niet, en God weet waer ik eens zal toevallen, ik ben wel en content en gelukkig ik heb geene minute over t'is reeds vijf weken dat ik niet buiten de deure geweest heb ten zij tot de kerk en in de schoole van de kleine en ik peize nooit op geen uitgaen hier[13] mijn grootste verzet is café drynken, de gezette lezen en hooren zingen van s'morgens tot ‘s'avonds; nogtans, ware het niet voor het geld ik zou mijnen ekel[14] niet konnen overwinnen tegen de franschen, zegt mij eens Guido wat gedaen later ik peize dikwils op het geen mij te wachten staet, ik zou ook wel moeten op d'age slaen[15] ik weet geene staen indien het tot Sophies onder den notelaer ik weet zonder langts waer den vliegen zou, altijd zou het naer de kiekemarkt van Brugge niet zijn, het leven die ik nu leve is ook niet om altijd te Blijven deuren altijd voort, ik zal u den naesten keer schrijven wat mij vooren gesteld word van mijne Meesters nu heb ik geen tijd meer tot bin eenigte dagen patiencie nog en ik zal nog eens schrijven.

de complimenten aen Vader en Moeder en Broeders en fleur
uw Zuster
Louise
*p1

met een weinig patiencie zal alles komen wat gij gevraegd hebt, en ik zal intusschen de legende hebben van al de nieuwe instellingen die men doet, ik zou niet geern hebben dat mijnen brief elders gaet dan bij u en Vader en Moeder de andere moeten nog eens alles in het gruene[16] niet keeren, de complimenten aan Seppen en zend mij maer antwoorde

indien fransche timbres ieverst voor goed waren iedereen wild er mij geven om op te zenden aen 't jaer 30

Noten

Deze brief werd bijna integraal gepubliceerd in ’t Jaer 30 (11/12/1864). De brief bevat vele aantekeningen van Guido Gezelle die de tekst redigeerde, hoewel ook nadien nog kleine aanpassingen werden gedaan. Bovendien werd de brief bij publicatie gedateerd op 08/12/1864, zodat de brief van recentere datum zou lijken. Maar omdat een ander fragment uit dezelfde brief reeds in de editie van 13/11/1864 verscheen, en de brief rechtstreeks verwijst naar de editie van 06/11/1864, moet de brief tussen deze twee data geschreven zijn.
[1] Guido, Romaan en Jozef Gezelle.
[2] Deze brief is ook gepubliceerd in het artikel van Chr. D’haen, Louise Gezelle in 1864. In: De Leiegouw: XX (maart 1978) 1, p. 49-62.
[3] In: 't Jaer 30 (06/11/1864) bij de rubriek ’Briefwisseling‘: ”Roubaix Waer blijft gij toch met, etc. ?“
[4] Onder het lemma ’verlaanheid’ staat bij De Bo: ”de staat van iemand die verlaân is, bezetheid. Een dag van verlaânheid (van veel bezigheid)” (L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon. Brugge: Gailliard, 1873, p.1278)
[5] Dit werd nadien overgenomen in ’t Jaer 30 (13/11/1864) als: ”De brievendrager, die te Robaeys (Roubaix), ons gazetje ronddraegt, is zoo kwaed als een pikke, om dat hy 't niet en verstaet : « Vla, la, feul'titaou, » zegt hy. — Wat wil dat zeggen? — 'K weet ik niet. Wist hy wat er in staet!”
[6] Lees: societeit; -int anticipeert op het volgende woord (ingesteld).
[7] Sint-Markoenzeer of koningszeer (scrofulose) is een ziekte die zich o.a. kenmerkt door ontstoken halsklieren die kunnen verzweren. Zie ook L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon, Brugge: Gailliard, 1873, p. 1024.
[8] Uitgestemd. Door verkiezing iemand uit een ambt, waardigheid of genootschap verwijderen. (L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon. Brugge: Gailliard, 1873, p.1228)
Kleine ’wallons’ (Fransen).
[9] Sint Crispinus is een patroonheilige van o.a. de schoenmakers. Een krispijn is bovendien een ander woord voor de werktafel van de schoenmakers. (L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon, Brugge: Gailliard, 1873, p.578)
[10] Een tatsvoet is een soort aambeeld waarover schoenmakers de schoen schuiven om vervolgens nagels in de zolen te slaan. (L.W. Schuermans, Algemeen Vlaamsch Idioticon. Leuven: Vanlinthout, 1865-1870, p.713)
[11] Greinzen.
[12] Onder het lemma ’achterna’ staat bij De Bo: ”Zelfst. naamw. onz., gem. in den verkleenenden vorm achternaatje, achternaartje De gevolgen, de nasleep van iets; gem. in ’t mv. en in een ongunstigen zin.” (L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon. Brugge: Gailliard, 1873, p.21)
[13] Hierachter plaatste Guido Gezelle twee verticale streepjes, ter aanduiding dat hierna een nieuwe alinea moet beginnen.
[14] Lees: hekel.
[15] Onder het lemma 'haag' staat bij De Bo: ”Op de hage slaan of kloppen of derschen, bedektelijk naar iets vragen, iets zoeken te weten zonder te gebaren dat men het geern weten zou.” (L.L. De Bo, Westvlaamsch idioticon. Brugge: Gailliard, 1873, p.396)
[16] Onder het lemma ’groen’ staat in Loquela: ” Flauw, deerlijk, zonder gehalte, van redens gezeid. — « Houdt op, met al uwen groenen klap! » Geh. Brugge.” (Loquela 11 (Wiedmaand 1891) 2, p.10-11)

Register

Correspondenten

NaamDe Vriese, Monica
Datums° Wingene, 31/03/1804 - ✝ Heule, 30/04/1875
GeslachtVrouwelijk
BioGuido Gezelles moeder was een boerendochter, die opgroeide op een kleine boerderij, het 'Walleke' te Wingene. Via haar zus Clara, die als religieuze werkte in het Gentse Bijlokehospitaal, leerde Monica De Vriese Pieter-Jan Gezelle kennen, die er werkzaam was als tuinman. Ze trouwden op 2 juni 1829 en woonden in de Rolweg te Brugge. Als huwelijkscadeau kreeg ze zestien cent mee en de stam van een kriekenboom om er meubels uit te zagen. Guido Gezelle werd elf maanden na hun huwelijk geboren op 01/05/1830. Voor de bevalling had ze haar testament opgemaakt, dat zich nu nog in het Gezellearchief bevindt. Na Guido kregen Monica en Pieter-Jan nog zeven kinderen waarvan er slechts vier in leven bleven. Ze verhuisde in januari 1849 naar de overkant van de de Rolweg (nr. 43). In 1871 verhuisde ze samen met haar tachtigjarige, zieke man naar Heule en nam er haar intrek bij hun dochter Louise. Ze stierf er op 30 april 1875.
Relatie tot Gezellefamilie: moeder van Guido Gezelle
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Florence; Florentina Constantia; (E.Z.) Maria-Columba
Datums° Brugge, 29/09/1847 - ✝ Heule, 19/03/1917
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares
BioFlorence Gezelle, dochter van Pieter-Jan Gezelle, hovenier, en Monica Devriese, was de jongste zus van Guido Gezelle. Ze woonde bij haar broer in toen hij onderpastoor was van St.-Walburga te Brugge (1865-1872). In Brugge zette ze zich ook in voor de Noordpoolmissie als lid van het ‘Comité des Dames Zélatrices de l’oeuvre des Missions du Pôle Nord’. Door conflicten met Gezelles meid Stéphanie Hendryckx verliet ze zijn woning en ging ze voor haar ouders zorgen in Heule, die in april 1871 bij hun dochter Louise waren ingetrokken. Uit de correspondentie met haar broer Guido blijkt dat Florence in september 1871 ook in hotel Aux Armes de France te Kortrijk werkte. In 1872 ging ze voor korte tijd werken bij de familie Smith in Brugge. Op 15/10/1873 trad ze in het klooster van de Zusters van Liefde van Maria te Heule en werd er geprofest op 25/08/1875. Ze nam de naam aan van Zuster Colombe en gaf les in de kostschool voor meisjes te Heule. Ze vervulde ook taken in diverse bijhuizen van het hoofdklooster, zoals Kortrijk, Zarren, Klemskerke, Esen en Passendale. Later kwam ze weer naar Heule terug.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; zanter (WDT), correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamGezelle, Jozef Aloysius Hyacinthus
Datums° Brugge, 12/02/1840 - ✝ Stene, 18/06/1903
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; kloosterdirecteur; onderpastoor; pastoor
BioJozef, de jongste broer van Guido Gezelle, studeerde aanvankelijk te Brugge en later te Roeselare en te Turnhout. In Leuven volgde hij een opleiding aan het Amerikaans Seminarie. Net zoals zijn broer wilde Jozef immers naar Engeland trekken om er het katholieke geloof te verkondigen. In 1863 reisden de broers tevergeefs naar Engeland om daar een geschikt seminarie te vinden. In 1863-1864 was Jozef ingeschreven in het Engels Seminarie te Brugge. Op 22 december 1866 werd hij tot priester gewijd en na een kort intermezzo als onderpastoor in Passendale werd hij in augustus 1867 directeur van Saint-George’s Retreat, een klooster en een instelling voor geesteszieken in Burgess Hill te Southwark. Faict riep hem echter eind december terug. Hij werd vervolgens onderpastoor in Lendelede (1868-1878), Klerken (1878-1887) en Zillebeke (1887-1898). Mede dankzij zijn broer kon hij ten slotte pastoor worden in Stene bij Oostende (hij werd er op 21 september 1898 benoemd), waar hij uiteindelijk overleed op 18 juni 1903.
Links[odis], [dbnl]
Relatie tot Gezellezanter (WDT); familie: broer van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Louise; Maria Catharina Ludovica
Datums° Brugge, 22/01/1834 - ✝ Steenbrugge, 12/02/1909
GeslachtVrouwelijk
Beroeplesgeefster; naaister
VerblijfplaatsFrankrijk
BioMaria Catharina Ludovica Gislena Gezelle, de oudste zus van Guido Gezelle ging door het leven onder haar derde naam Louise. In 1857 wilde ze toetreden tot de Congregatie van de Zusters van de H. Vincentius a Paulo te Lendelede. In juli 1858 gaf ze les in Ingelmunster. In oktober 1858 keerde ze terug naar huis en ging later bij haar tantes in Heule wonen. Uiteindelijk vond ze werk als naaister in Menen en in Roubaix, waar ze de zeven jaar jongere Camille Lateur (1841-1897) leerde kennen. Op 5 juni 1865 trouwden ze, en in dezelfde maand van haar huwelijk, op 30 juni, werd een dochtertje geboren, Marie-Louise, dat in juli al overleed. Op 21 mei 1866 werd Marie-Elise (‘Liseke’), ook Amandine genoemd, geboren. Een zoontje, Georges Camille, overleed anderhalf jaar na de geboorte (05/01/1869-23/06/1870). Ze woonden in de Rue des Récollets, later in de Rue du Fort, en nadien ook even in Tourcoing. Maar met het uitbreken van de Frans-Duitse oorlog (19 juli 1870) keerden ze in de winter van 1870-1871 terug naar België. Ze werden in Heule opgevangen in het gezin van Marie-Constance Gezelle, zus van Pier-Jan Gezelle en weduwe van Charles Dedeurwaerder, in de Krakeelhoek, volkse benaming voor de Peperstraat. In januari 1871 hadden ze al een nieuwe woonst aan de Leiaerde. Louise en Camille kregen nog drie kinderen waaronder Frank Lateur, die later als Stijn Streuvels een bekend auteur werd.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be; J. Roelstraete, De voorouders van Stijn Streuvels. Handzame: Familia et Patria, 1971, p.2
NaamGezelle, Pieter-Jan
Datums° Heule, 29/09/1791 - ✝ Heule, 27/05/1871
GeslachtMannelijk
Beroephovenier
BioDe vader van Guido Gezelle was afkomstig van Heule en werkte aanvankelijk als tuinman in het kleinseminarie te Roeselare. Na de sluiting ervan door het Nederlandse bewind was hij werkzaam in de Bijloke te Gent. Op zevenendertigjarige leeftijd ging hij wonen in de Rolweg te Brugge waar hij hovenier werd van de familie Th. Van de Walle-Van Zuylen. Op 2 juni 1829 trouwde hij met Monica De Vriese. Om bij te verdienen was hij ook tuinman in het Brugse grootseminarie van Brugge, had hij een eigen boomkwekerij en werd hij ook opzichter bij een bebossingexperiment langs de kust. Na de dood van Theodoor Van de Walle in 1848 stelde de barones een andere tuinman aan. Zo verhuisde Pieter-Jan op 24 januari 1849 naar de overkant van de Rolweg. In 1871 verbleef hij met zijn vrouw bij zijn dochter Louise in Heule waar hij in mei overleed
Relatie tot Gezellefamilie: vader van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be
NaamGezelle, Romaan
Datums° Brugge, 13/01/1832 - ✝ Brugge, 01/01/1899
GeslachtMannelijk
Beroepvuurwerkmaker
BioRomaan ging samen met zijn broer Guido naar het Duinencollege in Brugge. Toen Guido Gezelle in 1846 naar het kleinseminarie te Roeselare ging, bleef hij thuis om te helpen. In 1862 woonde hij in het Brugse Genthof en werd er 'vuurwerkaansteker' bij een afbraakbedrijf. Tijdens dit jaar raakte hij zwaar gewond bij slopingswerken aan de Brugse Katelijnepoort. Een van zijn benen dreigde geamputeerd te worden tijdens zijn verzorging in het St.-Janshospitaal. Romaan bleef kreupel, maar werd na zijn herstel vuurwerkmaker. Hij zette ook vogels en andere kleine dieren op. Op 4 mei 1865 trouwde hij met Philomena De Smet en verhuisde in augustus van dit jaar naar de Sint-Jorisstraat 34. Op 1 januari 1899 overleed Romaan. Guido Gezelle, die toen nog te Kortrijk verbleef, werd door zijn neef Caesar op de hoogte gebracht via een telegram met het bericht “vader overleden”. Nog op dezelfde dag schreef Gezelle voor zijn overleden broer een gelijknamig gedicht. Het Gezellearchief bewaart zowel het telegram als een gedrukte versie van het gedicht. Het overlijden van zijn broer betekende voor Gezelle een zware slag en zo dichtte hij nog 'Requiescat in pace!' en 'Uit de diepten'.
Relatie tot Gezellefamilie: broer van Guido Gezelle; correspondent; gelegenheidsgedicht
Bronnen http://www.gezelle.be

Briefschrijver

NaamGezelle, Louise; Maria Catharina Ludovica
Datums° Brugge, 22/01/1834 - ✝ Steenbrugge, 12/02/1909
GeslachtVrouwelijk
Beroeplesgeefster; naaister
VerblijfplaatsFrankrijk
BioMaria Catharina Ludovica Gislena Gezelle, de oudste zus van Guido Gezelle ging door het leven onder haar derde naam Louise. In 1857 wilde ze toetreden tot de Congregatie van de Zusters van de H. Vincentius a Paulo te Lendelede. In juli 1858 gaf ze les in Ingelmunster. In oktober 1858 keerde ze terug naar huis en ging later bij haar tantes in Heule wonen. Uiteindelijk vond ze werk als naaister in Menen en in Roubaix, waar ze de zeven jaar jongere Camille Lateur (1841-1897) leerde kennen. Op 5 juni 1865 trouwden ze, en in dezelfde maand van haar huwelijk, op 30 juni, werd een dochtertje geboren, Marie-Louise, dat in juli al overleed. Op 21 mei 1866 werd Marie-Elise (‘Liseke’), ook Amandine genoemd, geboren. Een zoontje, Georges Camille, overleed anderhalf jaar na de geboorte (05/01/1869-23/06/1870). Ze woonden in de Rue des Récollets, later in de Rue du Fort, en nadien ook even in Tourcoing. Maar met het uitbreken van de Frans-Duitse oorlog (19 juli 1870) keerden ze in de winter van 1870-1871 terug naar België. Ze werden in Heule opgevangen in het gezin van Marie-Constance Gezelle, zus van Pier-Jan Gezelle en weduwe van Charles Dedeurwaerder, in de Krakeelhoek, volkse benaming voor de Peperstraat. In januari 1871 hadden ze al een nieuwe woonst aan de Leiaerde. Louise en Camille kregen nog drie kinderen waaronder Frank Lateur, die later als Stijn Streuvels een bekend auteur werd.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be; J. Roelstraete, De voorouders van Stijn Streuvels. Handzame: Familia et Patria, 1971, p.2

Briefontvanger

NaamDe Vriese, Monica
Datums° Wingene, 31/03/1804 - ✝ Heule, 30/04/1875
GeslachtVrouwelijk
BioGuido Gezelles moeder was een boerendochter, die opgroeide op een kleine boerderij, het 'Walleke' te Wingene. Via haar zus Clara, die als religieuze werkte in het Gentse Bijlokehospitaal, leerde Monica De Vriese Pieter-Jan Gezelle kennen, die er werkzaam was als tuinman. Ze trouwden op 2 juni 1829 en woonden in de Rolweg te Brugge. Als huwelijkscadeau kreeg ze zestien cent mee en de stam van een kriekenboom om er meubels uit te zagen. Guido Gezelle werd elf maanden na hun huwelijk geboren op 01/05/1830. Voor de bevalling had ze haar testament opgemaakt, dat zich nu nog in het Gezellearchief bevindt. Na Guido kregen Monica en Pieter-Jan nog zeven kinderen waarvan er slechts vier in leven bleven. Ze verhuisde in januari 1849 naar de overkant van de de Rolweg (nr. 43). In 1871 verhuisde ze samen met haar tachtigjarige, zieke man naar Heule en nam er haar intrek bij hun dochter Louise. Ze stierf er op 30 april 1875.
Relatie tot Gezellefamilie: moeder van Guido Gezelle
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Florence; Florentina Constantia; (E.Z.) Maria-Columba
Datums° Brugge, 29/09/1847 - ✝ Heule, 19/03/1917
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares
BioFlorence Gezelle, dochter van Pieter-Jan Gezelle, hovenier, en Monica Devriese, was de jongste zus van Guido Gezelle. Ze woonde bij haar broer in toen hij onderpastoor was van St.-Walburga te Brugge (1865-1872). In Brugge zette ze zich ook in voor de Noordpoolmissie als lid van het ‘Comité des Dames Zélatrices de l’oeuvre des Missions du Pôle Nord’. Door conflicten met Gezelles meid Stéphanie Hendryckx verliet ze zijn woning en ging ze voor haar ouders zorgen in Heule, die in april 1871 bij hun dochter Louise waren ingetrokken. Uit de correspondentie met haar broer Guido blijkt dat Florence in september 1871 ook in hotel Aux Armes de France te Kortrijk werkte. In 1872 ging ze voor korte tijd werken bij de familie Smith in Brugge. Op 15/10/1873 trad ze in het klooster van de Zusters van Liefde van Maria te Heule en werd er geprofest op 25/08/1875. Ze nam de naam aan van Zuster Colombe en gaf les in de kostschool voor meisjes te Heule. Ze vervulde ook taken in diverse bijhuizen van het hoofdklooster, zoals Kortrijk, Zarren, Klemskerke, Esen en Passendale. Later kwam ze weer naar Heule terug.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; zanter (WDT), correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamGezelle, Jozef Aloysius Hyacinthus
Datums° Brugge, 12/02/1840 - ✝ Stene, 18/06/1903
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; kloosterdirecteur; onderpastoor; pastoor
BioJozef, de jongste broer van Guido Gezelle, studeerde aanvankelijk te Brugge en later te Roeselare en te Turnhout. In Leuven volgde hij een opleiding aan het Amerikaans Seminarie. Net zoals zijn broer wilde Jozef immers naar Engeland trekken om er het katholieke geloof te verkondigen. In 1863 reisden de broers tevergeefs naar Engeland om daar een geschikt seminarie te vinden. In 1863-1864 was Jozef ingeschreven in het Engels Seminarie te Brugge. Op 22 december 1866 werd hij tot priester gewijd en na een kort intermezzo als onderpastoor in Passendale werd hij in augustus 1867 directeur van Saint-George’s Retreat, een klooster en een instelling voor geesteszieken in Burgess Hill te Southwark. Faict riep hem echter eind december terug. Hij werd vervolgens onderpastoor in Lendelede (1868-1878), Klerken (1878-1887) en Zillebeke (1887-1898). Mede dankzij zijn broer kon hij ten slotte pastoor worden in Stene bij Oostende (hij werd er op 21 september 1898 benoemd), waar hij uiteindelijk overleed op 18 juni 1903.
Links[odis], [dbnl]
Relatie tot Gezellezanter (WDT); familie: broer van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Pieter-Jan
Datums° Heule, 29/09/1791 - ✝ Heule, 27/05/1871
GeslachtMannelijk
Beroephovenier
BioDe vader van Guido Gezelle was afkomstig van Heule en werkte aanvankelijk als tuinman in het kleinseminarie te Roeselare. Na de sluiting ervan door het Nederlandse bewind was hij werkzaam in de Bijloke te Gent. Op zevenendertigjarige leeftijd ging hij wonen in de Rolweg te Brugge waar hij hovenier werd van de familie Th. Van de Walle-Van Zuylen. Op 2 juni 1829 trouwde hij met Monica De Vriese. Om bij te verdienen was hij ook tuinman in het Brugse grootseminarie van Brugge, had hij een eigen boomkwekerij en werd hij ook opzichter bij een bebossingexperiment langs de kust. Na de dood van Theodoor Van de Walle in 1848 stelde de barones een andere tuinman aan. Zo verhuisde Pieter-Jan op 24 januari 1849 naar de overkant van de Rolweg. In 1871 verbleef hij met zijn vrouw bij zijn dochter Louise in Heule waar hij in mei overleed
Relatie tot Gezellefamilie: vader van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be
NaamGezelle, Romaan
Datums° Brugge, 13/01/1832 - ✝ Brugge, 01/01/1899
GeslachtMannelijk
Beroepvuurwerkmaker
BioRomaan ging samen met zijn broer Guido naar het Duinencollege in Brugge. Toen Guido Gezelle in 1846 naar het kleinseminarie te Roeselare ging, bleef hij thuis om te helpen. In 1862 woonde hij in het Brugse Genthof en werd er 'vuurwerkaansteker' bij een afbraakbedrijf. Tijdens dit jaar raakte hij zwaar gewond bij slopingswerken aan de Brugse Katelijnepoort. Een van zijn benen dreigde geamputeerd te worden tijdens zijn verzorging in het St.-Janshospitaal. Romaan bleef kreupel, maar werd na zijn herstel vuurwerkmaker. Hij zette ook vogels en andere kleine dieren op. Op 4 mei 1865 trouwde hij met Philomena De Smet en verhuisde in augustus van dit jaar naar de Sint-Jorisstraat 34. Op 1 januari 1899 overleed Romaan. Guido Gezelle, die toen nog te Kortrijk verbleef, werd door zijn neef Caesar op de hoogte gebracht via een telegram met het bericht “vader overleden”. Nog op dezelfde dag schreef Gezelle voor zijn overleden broer een gelijknamig gedicht. Het Gezellearchief bewaart zowel het telegram als een gedrukte versie van het gedicht. Het overlijden van zijn broer betekende voor Gezelle een zware slag en zo dichtte hij nog 'Requiescat in pace!' en 'Uit de diepten'.
Relatie tot Gezellefamilie: broer van Guido Gezelle; correspondent; gelegenheidsgedicht
Bronnen http://www.gezelle.be

Plaats van verzending

NaamRoubaix

Naam - persoon

NaamDe Vriese, Monica
Datums° Wingene, 31/03/1804 - ✝ Heule, 30/04/1875
GeslachtVrouwelijk
BioGuido Gezelles moeder was een boerendochter, die opgroeide op een kleine boerderij, het 'Walleke' te Wingene. Via haar zus Clara, die als religieuze werkte in het Gentse Bijlokehospitaal, leerde Monica De Vriese Pieter-Jan Gezelle kennen, die er werkzaam was als tuinman. Ze trouwden op 2 juni 1829 en woonden in de Rolweg te Brugge. Als huwelijkscadeau kreeg ze zestien cent mee en de stam van een kriekenboom om er meubels uit te zagen. Guido Gezelle werd elf maanden na hun huwelijk geboren op 01/05/1830. Voor de bevalling had ze haar testament opgemaakt, dat zich nu nog in het Gezellearchief bevindt. Na Guido kregen Monica en Pieter-Jan nog zeven kinderen waarvan er slechts vier in leven bleven. Ze verhuisde in januari 1849 naar de overkant van de de Rolweg (nr. 43). In 1871 verhuisde ze samen met haar tachtigjarige, zieke man naar Heule en nam er haar intrek bij hun dochter Louise. Ze stierf er op 30 april 1875.
Relatie tot Gezellefamilie: moeder van Guido Gezelle
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Florence; Florentina Constantia; (E.Z.) Maria-Columba
Datums° Brugge, 29/09/1847 - ✝ Heule, 19/03/1917
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares
BioFlorence Gezelle, dochter van Pieter-Jan Gezelle, hovenier, en Monica Devriese, was de jongste zus van Guido Gezelle. Ze woonde bij haar broer in toen hij onderpastoor was van St.-Walburga te Brugge (1865-1872). In Brugge zette ze zich ook in voor de Noordpoolmissie als lid van het ‘Comité des Dames Zélatrices de l’oeuvre des Missions du Pôle Nord’. Door conflicten met Gezelles meid Stéphanie Hendryckx verliet ze zijn woning en ging ze voor haar ouders zorgen in Heule, die in april 1871 bij hun dochter Louise waren ingetrokken. Uit de correspondentie met haar broer Guido blijkt dat Florence in september 1871 ook in hotel Aux Armes de France te Kortrijk werkte. In 1872 ging ze voor korte tijd werken bij de familie Smith in Brugge. Op 15/10/1873 trad ze in het klooster van de Zusters van Liefde van Maria te Heule en werd er geprofest op 25/08/1875. Ze nam de naam aan van Zuster Colombe en gaf les in de kostschool voor meisjes te Heule. Ze vervulde ook taken in diverse bijhuizen van het hoofdklooster, zoals Kortrijk, Zarren, Klemskerke, Esen en Passendale. Later kwam ze weer naar Heule terug.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; zanter (WDT), correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamGezelle, Jozef Aloysius Hyacinthus
Datums° Brugge, 12/02/1840 - ✝ Stene, 18/06/1903
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; kloosterdirecteur; onderpastoor; pastoor
BioJozef, de jongste broer van Guido Gezelle, studeerde aanvankelijk te Brugge en later te Roeselare en te Turnhout. In Leuven volgde hij een opleiding aan het Amerikaans Seminarie. Net zoals zijn broer wilde Jozef immers naar Engeland trekken om er het katholieke geloof te verkondigen. In 1863 reisden de broers tevergeefs naar Engeland om daar een geschikt seminarie te vinden. In 1863-1864 was Jozef ingeschreven in het Engels Seminarie te Brugge. Op 22 december 1866 werd hij tot priester gewijd en na een kort intermezzo als onderpastoor in Passendale werd hij in augustus 1867 directeur van Saint-George’s Retreat, een klooster en een instelling voor geesteszieken in Burgess Hill te Southwark. Faict riep hem echter eind december terug. Hij werd vervolgens onderpastoor in Lendelede (1868-1878), Klerken (1878-1887) en Zillebeke (1887-1898). Mede dankzij zijn broer kon hij ten slotte pastoor worden in Stene bij Oostende (hij werd er op 21 september 1898 benoemd), waar hij uiteindelijk overleed op 18 juni 1903.
Links[odis], [dbnl]
Relatie tot Gezellezanter (WDT); familie: broer van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III
NaamGezelle, Louise; Maria Catharina Ludovica
Datums° Brugge, 22/01/1834 - ✝ Steenbrugge, 12/02/1909
GeslachtVrouwelijk
Beroeplesgeefster; naaister
VerblijfplaatsFrankrijk
BioMaria Catharina Ludovica Gislena Gezelle, de oudste zus van Guido Gezelle ging door het leven onder haar derde naam Louise. In 1857 wilde ze toetreden tot de Congregatie van de Zusters van de H. Vincentius a Paulo te Lendelede. In juli 1858 gaf ze les in Ingelmunster. In oktober 1858 keerde ze terug naar huis en ging later bij haar tantes in Heule wonen. Uiteindelijk vond ze werk als naaister in Menen en in Roubaix, waar ze de zeven jaar jongere Camille Lateur (1841-1897) leerde kennen. Op 5 juni 1865 trouwden ze, en in dezelfde maand van haar huwelijk, op 30 juni, werd een dochtertje geboren, Marie-Louise, dat in juli al overleed. Op 21 mei 1866 werd Marie-Elise (‘Liseke’), ook Amandine genoemd, geboren. Een zoontje, Georges Camille, overleed anderhalf jaar na de geboorte (05/01/1869-23/06/1870). Ze woonden in de Rue des Récollets, later in de Rue du Fort, en nadien ook even in Tourcoing. Maar met het uitbreken van de Frans-Duitse oorlog (19 juli 1870) keerden ze in de winter van 1870-1871 terug naar België. Ze werden in Heule opgevangen in het gezin van Marie-Constance Gezelle, zus van Pier-Jan Gezelle en weduwe van Charles Dedeurwaerder, in de Krakeelhoek, volkse benaming voor de Peperstraat. In januari 1871 hadden ze al een nieuwe woonst aan de Leiaerde. Louise en Camille kregen nog drie kinderen waaronder Frank Lateur, die later als Stijn Streuvels een bekend auteur werd.
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellefamilie: zus van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be; J. Roelstraete, De voorouders van Stijn Streuvels. Handzame: Familia et Patria, 1971, p.2
NaamGezelle, Pieter-Jan
Datums° Heule, 29/09/1791 - ✝ Heule, 27/05/1871
GeslachtMannelijk
Beroephovenier
BioDe vader van Guido Gezelle was afkomstig van Heule en werkte aanvankelijk als tuinman in het kleinseminarie te Roeselare. Na de sluiting ervan door het Nederlandse bewind was hij werkzaam in de Bijloke te Gent. Op zevenendertigjarige leeftijd ging hij wonen in de Rolweg te Brugge waar hij hovenier werd van de familie Th. Van de Walle-Van Zuylen. Op 2 juni 1829 trouwde hij met Monica De Vriese. Om bij te verdienen was hij ook tuinman in het Brugse grootseminarie van Brugge, had hij een eigen boomkwekerij en werd hij ook opzichter bij een bebossingexperiment langs de kust. Na de dood van Theodoor Van de Walle in 1848 stelde de barones een andere tuinman aan. Zo verhuisde Pieter-Jan op 24 januari 1849 naar de overkant van de Rolweg. In 1871 verbleef hij met zijn vrouw bij zijn dochter Louise in Heule waar hij in mei overleed
Relatie tot Gezellefamilie: vader van Guido Gezelle; correspondent
BronnenB. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; http://www.gezelle.be
NaamGezelle, Romaan
Datums° Brugge, 13/01/1832 - ✝ Brugge, 01/01/1899
GeslachtMannelijk
Beroepvuurwerkmaker
BioRomaan ging samen met zijn broer Guido naar het Duinencollege in Brugge. Toen Guido Gezelle in 1846 naar het kleinseminarie te Roeselare ging, bleef hij thuis om te helpen. In 1862 woonde hij in het Brugse Genthof en werd er 'vuurwerkaansteker' bij een afbraakbedrijf. Tijdens dit jaar raakte hij zwaar gewond bij slopingswerken aan de Brugse Katelijnepoort. Een van zijn benen dreigde geamputeerd te worden tijdens zijn verzorging in het St.-Janshospitaal. Romaan bleef kreupel, maar werd na zijn herstel vuurwerkmaker. Hij zette ook vogels en andere kleine dieren op. Op 4 mei 1865 trouwde hij met Philomena De Smet en verhuisde in augustus van dit jaar naar de Sint-Jorisstraat 34. Op 1 januari 1899 overleed Romaan. Guido Gezelle, die toen nog te Kortrijk verbleef, werd door zijn neef Caesar op de hoogte gebracht via een telegram met het bericht “vader overleden”. Nog op dezelfde dag schreef Gezelle voor zijn overleden broer een gelijknamig gedicht. Het Gezellearchief bewaart zowel het telegram als een gedrukte versie van het gedicht. Het overlijden van zijn broer betekende voor Gezelle een zware slag en zo dichtte hij nog 'Requiescat in pace!' en 'Uit de diepten'.
Relatie tot Gezellefamilie: broer van Guido Gezelle; correspondent; gelegenheidsgedicht
Bronnen http://www.gezelle.be
NaamVouzelle, Charles Edouard; Vauzelle, Edouard
Datums° Rijsel, 28/05/1818 - ✝ Roubaix, 05/1902
GeslachtMannelijk
Beroeptextielhandelaar
BioEdouard Vouzelle werd op 28 mei 1818 te Rijsel geboren als zoon van François Marie Vouzelle. Deze François Marie was een textielhandelaar, die in 1818 een associatie was aangegaan met Jean Baptiste Nadaud (1784-1846). Samen baatten zij een katoenspinnerij uit in het kasteel van Loos. Ook Edouard zat in de textielhandel: in Roubaix had hij een zaak in ‘soies, chappes et fantaisies, laines peignées et cardées, cotons filés’. Sinds 26 juli 1843 was hij gehuwd met Caroline Nadaud, de dochter van zijn vaders associé, en de zus van de gekende liedjescomponist Gustave Nadaud. Samen hadden ze drie kinderen: Edouard François (1846-1852), Gustave Henri (°1847), en Caroline Marie Françoise (1853-1934). Edouard stierf in mei 1902.
Bronnen https://nl.geneanet.org/; https://www.familysearch.org/nl/; https://www.delcampe.net/nl/verzamelingen/;
NaamNadaud, Caroline
Datums° ca. 1822
GeslachtVrouwelijk
BioCaroline Nadaud werd geboren als dochter van Jean Baptiste Nadaud (1784-1846) en Caroline Chaussin. Ze was de zus van de gekende liedjescomponist Gustave Nadaud. Op 26 juli 1843 was ze gehuwd met de textielhandelaar Edouard Vouzelle. Samen hadden ze drie kinderen: Edouard François (1846-1852), Gustave Henri (°1847), en Caroline Marie Françoise (1853-1934).
Bronnen https://nl.geneanet.org/; https://www.familysearch.org/nl/;
NaamSeys, Jacobus Josephus; Koo Seis
Datums° Brugge, 24/03/1825 - ✝ Brugge, 08/02/1874
GeslachtMannelijk
Beroephovenier
BioJacobus Josephus Seys werd op 24 maart 1825 te Brugge geboren als zoon van Dominicus Franciscus Seys (1768-1838) en Isabella Bernarda Fonteyne (1786-1867). Hij was hovenier en woonde in de Kleine Kuipersstraat. In 1850 trouwde hij een eerste keer, met Natalia Prudentia De Naet (1828-1855); in 1858 met Angelina Jacoba Rosalia Verhulst (1836-1862); en in 1863 met Rosalia Sophia Muyshondt (1836-1919). Zijn derde vrouw overleefde hem wel; hij stierf op 8 februari 1874.
Bronnen https://www.archiefbankbrugge.be/archiefbank; https://nl.geneanet.org/;
NaamVouzelle, Gustave
Datums° Roubaix, 07/01/1847
GeslachtMannelijk
Beroephandelaar
VerblijfplaatsFrankrijk
BioGustave Henri Charles Robert Vouzelle werd op 7 januari 1847 te Roubaix geboren als zoon van Charles Edouard Vouzelle en Caroline Nadaud. Volgens de Franse telefoongids woonde hij in 1907 op het adres Rue Neuve 53 en was hij ‘negociant commissionnaire’.
Bronnennl.geneanet.org; https://www.ancestry.co.uk/;
NaamVouzelle, Caroline
Datums° Roubaix, 18/05/1853 - ✝ 1934
GeslachtVrouwelijk
VerblijfplaatsFrankrijk
BioCaroline Marie Françoise Vouzelle werd op 18 mei 1853 geboren als dochter van Charles Edouard Vouzelle en Caroline Nadaud. Ze huwde op 1 februari 1875 te Roubaix met Armand Henri Masson (°1846). Ze stierf in 1934.
Bronnennl.geneanet.org;
NaamSymoens, Petrus Joannes Emmanuel
Datums° Diksmuide, 01/04/1793 - ✝ Sint-Joris-ten-Distel, 25/02/1872
GeslachtMannelijk
Beroeponderpastoor; pastoor
BioPetrus Joannes Emmanuel Symoens werd op 1 april 1793 te Diksmuide geboren als zoon van Petrus-Emmanuel Symoens en Isabella Leleu. Nadat hij als seminarist in 1813 weigerde om bisschop de la Brue te erkennen, werd hij naar Wezel verbannen. Hij ontving in 1818 zijn priesterwijding te Doornik, om het jaar erop onderpastoor te Ruiselede (O.-L.-V.-kerk) te worden. Nadien werd hij achtereenvolgens pastoor te Nieuwmunster (Sint-Bartholomeuskerk, 1827) en te Sint-Joris-ten-Distel (1832). Het is daar dat hij op 25 februari 1872 overleed.
Links[odis]

Naam - plaats

NaamBrugge
GemeenteBrugge
NaamOostende
GemeenteOostende
NaamParijs

Naam - instituut/vereniging

NaamEngels Seminarie
BeschrijvingHet Engels Seminarie te Brugge werd opgericht door John Sutton in 1858 met de steun van de Engelse katholieke kerkleiding. Sutton was een tot het katholieke geloof bekeerde Engelse baron die in 1855 een groot fortuin geërfd had. Hiermee liet hij scholen en kerkelijke gebouwen herstellen of bouwen en richtte hij katholieke instellingen op. In het Engels Seminarie werden Engelse, Schotse en Vlaamse jongens opgeleid tot missionarissen voor Engeland. Ook Gezelles broer Jozef was er een tijdje ingeschreven als leerling. Het seminarie was gevestigd langs de Lange Rei in Brugge, schuin tegenover het grootseminarie en verhuisde later naar de Potterierei, nu het Sint-Leocollege . Op 26 augustus 1860 werd Gezelle er aangesteld als professor in de filosofie. Hij zou er vijf jaar blijven, vanaf februari 1861 als vice-rector. De benoeming was voor Gezelle een hoogtepunt in zijn professioneel en sociaal leven. Door zijn functie kwam hij nu in contact met prominente Engelse clerici als Wiseman en Faber.
Datering1859-1873
Links[odis]

Titel - werk van Guido Gezelle

Titelt Jaer 30 of politieke wegwyzer voor treffelyke lieden.
Links[gezelle.be]

Titel[08/11/1864], Roubaix, [Louise Gezelle] aan [haar familie]
EditeurPiet Couttenier; Peter De Baets (research); Marc Carlier (research)
Wetenschappelijke leidingEls Depuydt
Partners Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
UitgeverGuido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgaveBrugge, Gent
Publicatiedatum2024
Beschikbaarheid Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
DisclaimerDe editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be.
Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
CiterenEen brief kan worden geciteerd als:
[Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].
Verzender[Gezelle, Louise]
Ontvanger[Gezelle, Pieter-Jan]
Ontvanger[De Vriese, Monica]
Ontvanger[Gezelle, Florence]
Ontvanger[Gezelle, Romaan]
Ontvanger[Gezelle, Jozef Aloysius Hyacinthus]
Ontvanger[Gezelle, Guido]
Verzendingsdatum[08/11/1864]
VerzendingsplaatsRoubaix
AnnotatieDatum gereconstrueerd op basis van poststempel ; adressant en adressaat gereconstrueerd op basis van de de aanhef en toegevoegde notitie.
Fysieke bijzonderheden
Drager 2 dubbele vellen en enkel vel, 210x135 ; enkel vel: 269x209
wit, vierkant geruit en blauw
papiersoort: 10 zijden beschreven ; zijde 10 met adres, inkt
Staat volledig ; tekstverlies op zijde 9 bij opening van de sluiting en door afgescheurde postzegel
Vormelijke bijzonderheden briefpapier: in een cirkel met natuurmotief: Edouard Vouzelle, à Roubaix Soies Cotons Filés Laines // Roubaix, le ......... 18... //
Toevoegingen op zijde 1 linksboven: Aan Vader en Moeder Gezelle; idem linksboven en in het midden: [10/11 1864] ; op zijde 10 rechtsonder bijgeschreven naast de handtekening: [Gezelle] (inkt, beide hand P.A.) ; doorstrepingen en aanvullingen van Gezelle op alle zijden voor publicatie in 't Jaer 30
Bewaargegevens
LandBelgië
PlaatsBrugge
BewaarplaatsGuido Gezellearchief
ID Gezellearchief4660
Bibliotheekrecordhttps://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=|library/v/obbrugge/gezelle|10979
Inhoud
IncipitIk ontvange regelmatig myne gezette
Tekstsoortbrief
TalenNederlands; Frans
De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.