<Resultaat 397 van 2308

>

p1J.M.J.C.A[1]
Couvent du coeur Immaculé de Marie, Monroe, le 10 Août ‘70

Révérende Mère,

Ce que j’appelle ma récolte étant finie, je profite de la permission et du peu de loisir que j’aîe pour vous donner de mes nouvelles. Les enfants ont fait leur 1re Communion au temps ordinaire, ils sont venus aux instructions du catéchisme avec le même zèle et la même assiduité que les années précédentes. Il y avait un garçon de 16 ans, c’était comme un homme, il ne savait pas combien il y a de Dieux, on croyait que c’était un idiot mais on se trompait c’était parce que son intelligence n’avait jamais été cultivée, il faisait si bien attention et répétait tout ce qu’il entendait, qu’ en peu de temps il était capable de faire sa 1re Communion avec les autres Mr le Directeur, lui donnait un chapelet et il ne savait pas comment en faire usage, mais dès qu’il le savait il s’en servait bien. La veille de la confirmation, une femme venait avec ses deux enfants pour les avoir examinés comme le Rév. Père Joos n’avait pas le temps, il m’ordonna de le faire. La mère me disait: Je reste 11 milles d’ici mon homme nous a amenés 7 milles avec le chariot alors le harnais se cassa et nous sommes venus à pieds le reste du chemin. Lorsque je commençais à les instruire, Voilà la religion dans laquelle je veux mourir! exclama la femme, son mari était protestant, les enfants avaient déjà 16 ans, je les examinais et ils savaient assez pour faire leur 1re Communion et pour être confirmés avec les autres. Par respect pour les Sts Sacrements la mère avait soigné, que sesp2enfants étaient bien habillés, Le garçon était en drap et la fille en blanc. Nos écoles ainsi que celles de nos missions ont été bien fréquentées cette année-ci. Les enfants sont tous si attachés à leur école que les parents auraient grande difficulté s’ils voulaient les faire aller aux écoles publiques. Un des petits disait: que son père qui était protestant voulait l’y envoyer. Qu’allez-vous faire là tuer votre âme? disait un autre marmot. Notre nouvelle Mission en Marine City marche bien les enfants étaient prèsque sauvages, il parut qu’ils n’avaient jamais été controlés, disaient les Soeurs mais du moment qu’ils connaissaient leurs devoirs ils se soumettaient. Avant que les sœurs fussent là les enfants parlaient et jouaient à l’église comme dans la rue et maintenant le monde est surpris des les voir marcher devant les sœurs comme les agneaux, la majorité ne savait pas lire et ne connaissait pas leurs prières, n’ayant pas d’école catholique, ils ont été beaucoup négligés, les jours paraissaient trop courts aux sœurs pour les instruire. Une Sœur de l’orphelinat du Détroit nous raconta que les enfants sont tous si attachés à la maison: que lorsque le temps de partir est venu ils ne veullent pas quitter, on est obligé de les mettre à la porte et Soeurs et enfants tous ne peuvent retenir leurs larmes. Cette année un advocat qui n’avait pas d’enfants, allait demander un pour l’adopter mais aucun ne voulait dire son nom plusieurs s’enfuiaient sur le toit de la maison, deux pensaient que là, ils n’étaient pas à l’abri ils descendaient et couraient à l’église, se cachaient derrière l’orgue, là, prosternés ils priaient la Ste Vièrge de ne pas les laisser quitter l’orphélinatp3à la fin ils ont pu rester tout était bien comme toutes nos sœurs missionnaires sont maintenant à la maison elles nous racontent plusieurs faits. Une Soeur nous disait: que le Rév. Van Genîp qui a sa résidence à Dexter a une petite colonie Allemande a peu près 25 milles de Dexter. Un jour le Rév. missionnaire y allait dire la messe dans une maison privée La plus grande place qu’il y eût etait où ce trouvait le poêle. Il entendait confession jusqu’à 11 heures, il demandait à plusieurs s’ils étaient à jeûne et la plupart repondaient. Oui, nous n’avons rien mangé nous avons seulement bu une tasse de café. Ils croyaient qu’un tel jeûne était suffisant pour recevoir la Ste Communion, puis il commençait la messe, ayant vu l’ignorance du peuple il jugeait necessaire de donner un bon sermon, il prêchait pour 1 heure et demie pendant les instructions, la femme allumait la poêle pour préparer le déjeuner, bientôt le jambon commencait à bouillir, et le pauvre Prêtre épuisé de fatigue et de faiblesse tombait prèsque en défaillance, il disait: ma bonne, femme S.V.P. éteignez le feu la chaleur et cet odeur me rendra malade je prefère aller sans manger, d’ailleurs après la messe j’ai une dixaine d’enfants à baptiser vous aurez assez de temps pour préparer le déjeuner puis le Prêtre restait jusqu’au lendemain pour dire la messe et donner la Ste Communion à ceux qui ne pouvaient la recevoir le 1r jour. Le même missionnaire, allant dire la Ste messe à Marion se trouvait incliné de pénétrer plus avant dans les bois vers le Nord, sans savoir pourquoi, en s’avançant toujours il perdait son chemin ne sachant quoi faire il entrait dans une espèce de cabane construite avec des tiges d’arbres, comme il y enp4a beaucoup ici, il y trouvait une femme malade assise sur une chaise, elle était tout pâle éte extenué il lui demanda le chemin pour Marion cette pauvre patiente en le regardant lui demandait s’il était un Prêtre catholique, ? à sa réponse affirmative elle fondait en larmes et disait qu’elle avait prié déjà si longtemps pour pouvoir voir un Prêtre avant sa mort afin de se confesser. Le bon missionnaire entendait sa confession et il témoignait qu’elle avait vécu si bien qu’elle n’avait pas besoin de se confesser. Comme il n’avait pas de St Sacrament sur lui il allait dire la messe a Marion et lui apportait le bon Dieu le lendemain. Pendant son action de grâce la pauvre malade rendait son âme à Dieu en présence du Prêtre. Un autre missionnaire désirant de batir une église faisait une collection et allait chez une célibataire très. très-riche elle lui donnait 2 dollars et ne voulait donner davantage le Prêtre voyant qu’il ne gagnait rien en parlant et sollicitant croyait que le meilleur moyen d’obtenir quelque chose de plus était de l’effrayer, il commençait à prier dans son brivier, et faisait de temps en temps le signe de la croix. La Demoiselle pensait que le Prêtre allait faire comparaître les démons, S.V.P. mon Père ne faites pas cela disait elle je vous donnerai plus, elle donna enfin jusqu’a 125 dol. Alors le Rév. mis. disait: que son intention n’était pas d’appeler les démons mais plutôt de demander à Dieu de changer son cœur. Il semble que cette aumône lui aît fait du bien, peu de temps après elle a changé sa conduite et est morte en bonne chrétienne. Le Rev. Lambert nous racontait qu’il avait trouvé un nid, c’était une famille d’origine chrétien dont les enfants n’étaient pas baptisés ils n’avaient pas de noms on appela le plus âgé: grand daim le deuxième petit daim et le cadet; poupon il les a baptisés.

Revde Mère permettez moi de vous demander de laisser lire cette lettre par le Rév. G. Gezelle il sera content d’en avoir quelques traits pour R.D.H.

Agréez s.v.p. l’hommage de mon profond respect et de celui que vous présentent le Rév. Père Joos et ma Digne Supérieure, en union de prières

Votre toute devouée en Jésus Christ

Sr Thérèse Servante De Marie*p4Veuillez présenter mes respects à Mme Jeanne Marie et à toutes les dames que je connaisse et priez beaucoup pour moi.

Noten

[1] Het is niet geheel duidelijk waar deze briefzegen voor staat, maar de eerste drie letters staan vrijwel zeker voor Jezus Maria Jozef.

Register

Correspondenten

NaamPersyn, Theresia; Thérèse; Maria Theresia (zuster), Mary Theresia (zuster)
Datums° Tielt, 02/09/1817 - ✝ Monroe, 22/05/1901
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; missiezuster; novicemeesteres; lerares
VerblijfplaatsNoord-Amerika
BioTheresia Persyn werd op 2 september 1817 in Tielt geboren als dochter van Carolus Persyn (°1780) en Catharina Bouckaert (°1786). Op 26 juni 1838 trad ze in bij de Dienstmaagden Van Maria te Wingene, als één van de eerste zusters van het pas-gestichte klooster, en op 11 februari 1839 ontving ze samen met haar zes medezusters het geestelijk habijt uit handen van eerwaarde Dewilde. Nadat ze er, telkens voor korte tijd, onderoverste en novicemeesteres was geweest, verhuisde ze in 1847 of 1848 naar het in 1842 opgerichte bijhuis in Schuiferskapelle. Daar werd ze benoemd tot overste. Theresia koesterde al van bij haar gelofte de droom om te gaan werken voor de Indianen in een missiepost in Amerika. In 1861 maakte ze haar verlangen kenbaar in een brief naar Pieter-Paul Lefevere, oud-leerling van het Klein Seminarie te Roeselare en toenmalig bisschop van Detroit. In afwachting van een uiteindelijke goedkeuring raadde Lefevere haar aan eerst te gaan studeren in het Sint-Andreasinstituut (Brugge). Daar leerde ze Frans spreken, en occasioneel doceerde Guido Gezelle Engels aan toekomstige missiezusters. Bovendien maakte ze kennis met de cursus pedagogiek uitgeschreven door Mère Lucie Derreumeaux voor de lerarenopleiding van jonge religieuzen die in het diocesaan onderwijs zouden tewerkgesteld worden. Zuster Theresia leerde er de moderne principes van een katholieke opvoeding kennen. Later in Amerika zou ze deze cursus introduceren en vertalen naar het Engels. De zusters spraken er van het ‘St. André system’ en pasten dit toe in al hun scholen. Uiteindelijk arriveerde zuster Maria Theresia in 1862 bij de Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria of IHM klooster in Monroe. Ze kwam op uitnodiging van eerwaarde heer Eduardus Joos (1825-1901), toenmalig pastoor te Monroe, proost van het IHM klooster, Belg en bevriend met bisschop Lefevere. Hiermee kwam haar droom uit, hoewel tot haar grote ontgoocheling de Indiaanse bevolking er verdreven was. Als novicemeesteres bracht ze de jonge zusters liefde bij voor het gebed, zelfverloochening en de armen. Tegelijk betoonde ze moederlijk begrip voor hun persoonlijke problemen. Ze gaf les aan jonge leraressen, aan kinderen van Canadese migranten, eerste communicanten en dankzij haar kennis van gebarentaal ook aan doofstomme kinderen. Op woensdagmorgen 22 mei 1901 stierf ze onverwachts op haar kamer.
Links[odis]
Bronnen http://www.odis.be/lnk/OR_27292; C.P. Maes, Monroe, in: Rond den Heerd: 12 (14/10/1877) 46, p.365-366; https://gw.geneanet.org/gvermeersch?n=persyn&oc=&p=theresia; P. Allossery, Onze West-Vlaamsche zendelingen. Proef van eerelijst. Boekdeel II. Brugge: Verbeke-Loys, p. 119; R. Patteeuw & L. Persyn, De grote droom van zuster Theresia Persyn, kloosterzuster in Wingene en Schuiferskapelle die naar Amerika emigreerde. In: Ons Wingene, Jaarboek 21. Wingene: Heemkundige Kring Ons Wingene, 2018, p. 67-88; Jennifer M. Meacham Archivist IHM Sisters, Monroe, MI; Sister M. Rosalita, I.H.M., No Greater Service, A history of the congregation of the Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria, Monroe, Michigan 1848-1945, Detroit,1948, p.249 e.v.; 317-349 ; http://www.inrp.fr/edition-electronique/lodel/dictionnaire-ferdinand-buisson/document.php?id=2596 ; S. Debaere, Afscheid van de Garenmarkt, Een terugblik op anderhalve eeuw leraren opleiden van Sint-Andreasnormaalschool tot KHBO (1859-2009), KHBO-Departement Lerarenopleiding, Brugge: Vanden Broele, 2009
NaamDullaert, Sylvia; Marguerite (zuster)
Datums° Brugge, 24/05/1838 - ✝ Doornik, 13/06/1926
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares; kloosteroverste
BioSylvia Dullaert werd geboren te Brugge op 9 mei 1838. Ze trad op 4 mei 1860 in bij de Dames van Sint-Andreas te Doornik en legde haar geloften af als zuster Marguerite op 24 mei 1862. Ze gaf les in Doornik en te Brugge, waar ze in 1870 overste werd. In 1873 legde ze de laatste geloften af in het hoofdklooster te Doornik om er daarna het noviciaat onder haar hoede te nemen. Deze taak werd vanaf 1875 voor een periode van acht jaar onderbroken door een tijdelijke aanstelling als overste in Brugge.In 1889 werd ze lerares, en in 1897 directrice van de lagere school in Doornik. Door haar medezusters werd zij geroemd voor haar discipline en werklust, Veel kracht haalde zij uit de ‘Geestelijke oefeningen’ voor een leven in ignatiaanse spiritualiteit. Door een lichamelijke verzwakking en een voortschrijdende doofheid en blindheid werd ze geleidelijk veroordeeld tot eenzaamheid en gedwongen inactiviteit. Ze stierf in haar slaap op 13 juni 1926.
Links[odis]
BronnenArchief Soeurs de Saint-André, Ramegnies-Chin

Briefschrijver

NaamPersyn, Theresia; Thérèse; Maria Theresia (zuster), Mary Theresia (zuster)
Datums° Tielt, 02/09/1817 - ✝ Monroe, 22/05/1901
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; missiezuster; novicemeesteres; lerares
VerblijfplaatsNoord-Amerika
BioTheresia Persyn werd op 2 september 1817 in Tielt geboren als dochter van Carolus Persyn (°1780) en Catharina Bouckaert (°1786). Op 26 juni 1838 trad ze in bij de Dienstmaagden Van Maria te Wingene, als één van de eerste zusters van het pas-gestichte klooster, en op 11 februari 1839 ontving ze samen met haar zes medezusters het geestelijk habijt uit handen van eerwaarde Dewilde. Nadat ze er, telkens voor korte tijd, onderoverste en novicemeesteres was geweest, verhuisde ze in 1847 of 1848 naar het in 1842 opgerichte bijhuis in Schuiferskapelle. Daar werd ze benoemd tot overste. Theresia koesterde al van bij haar gelofte de droom om te gaan werken voor de Indianen in een missiepost in Amerika. In 1861 maakte ze haar verlangen kenbaar in een brief naar Pieter-Paul Lefevere, oud-leerling van het Klein Seminarie te Roeselare en toenmalig bisschop van Detroit. In afwachting van een uiteindelijke goedkeuring raadde Lefevere haar aan eerst te gaan studeren in het Sint-Andreasinstituut (Brugge). Daar leerde ze Frans spreken, en occasioneel doceerde Guido Gezelle Engels aan toekomstige missiezusters. Bovendien maakte ze kennis met de cursus pedagogiek uitgeschreven door Mère Lucie Derreumeaux voor de lerarenopleiding van jonge religieuzen die in het diocesaan onderwijs zouden tewerkgesteld worden. Zuster Theresia leerde er de moderne principes van een katholieke opvoeding kennen. Later in Amerika zou ze deze cursus introduceren en vertalen naar het Engels. De zusters spraken er van het ‘St. André system’ en pasten dit toe in al hun scholen. Uiteindelijk arriveerde zuster Maria Theresia in 1862 bij de Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria of IHM klooster in Monroe. Ze kwam op uitnodiging van eerwaarde heer Eduardus Joos (1825-1901), toenmalig pastoor te Monroe, proost van het IHM klooster, Belg en bevriend met bisschop Lefevere. Hiermee kwam haar droom uit, hoewel tot haar grote ontgoocheling de Indiaanse bevolking er verdreven was. Als novicemeesteres bracht ze de jonge zusters liefde bij voor het gebed, zelfverloochening en de armen. Tegelijk betoonde ze moederlijk begrip voor hun persoonlijke problemen. Ze gaf les aan jonge leraressen, aan kinderen van Canadese migranten, eerste communicanten en dankzij haar kennis van gebarentaal ook aan doofstomme kinderen. Op woensdagmorgen 22 mei 1901 stierf ze onverwachts op haar kamer.
Links[odis]
Bronnen http://www.odis.be/lnk/OR_27292; C.P. Maes, Monroe, in: Rond den Heerd: 12 (14/10/1877) 46, p.365-366; https://gw.geneanet.org/gvermeersch?n=persyn&oc=&p=theresia; P. Allossery, Onze West-Vlaamsche zendelingen. Proef van eerelijst. Boekdeel II. Brugge: Verbeke-Loys, p. 119; R. Patteeuw & L. Persyn, De grote droom van zuster Theresia Persyn, kloosterzuster in Wingene en Schuiferskapelle die naar Amerika emigreerde. In: Ons Wingene, Jaarboek 21. Wingene: Heemkundige Kring Ons Wingene, 2018, p. 67-88; Jennifer M. Meacham Archivist IHM Sisters, Monroe, MI; Sister M. Rosalita, I.H.M., No Greater Service, A history of the congregation of the Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria, Monroe, Michigan 1848-1945, Detroit,1948, p.249 e.v.; 317-349 ; http://www.inrp.fr/edition-electronique/lodel/dictionnaire-ferdinand-buisson/document.php?id=2596 ; S. Debaere, Afscheid van de Garenmarkt, Een terugblik op anderhalve eeuw leraren opleiden van Sint-Andreasnormaalschool tot KHBO (1859-2009), KHBO-Departement Lerarenopleiding, Brugge: Vanden Broele, 2009

Briefontvanger

NaamDullaert, Sylvia; Marguerite (zuster)
Datums° Brugge, 24/05/1838 - ✝ Doornik, 13/06/1926
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares; kloosteroverste
BioSylvia Dullaert werd geboren te Brugge op 9 mei 1838. Ze trad op 4 mei 1860 in bij de Dames van Sint-Andreas te Doornik en legde haar geloften af als zuster Marguerite op 24 mei 1862. Ze gaf les in Doornik en te Brugge, waar ze in 1870 overste werd. In 1873 legde ze de laatste geloften af in het hoofdklooster te Doornik om er daarna het noviciaat onder haar hoede te nemen. Deze taak werd vanaf 1875 voor een periode van acht jaar onderbroken door een tijdelijke aanstelling als overste in Brugge.In 1889 werd ze lerares, en in 1897 directrice van de lagere school in Doornik. Door haar medezusters werd zij geroemd voor haar discipline en werklust, Veel kracht haalde zij uit de ‘Geestelijke oefeningen’ voor een leven in ignatiaanse spiritualiteit. Door een lichamelijke verzwakking en een voortschrijdende doofheid en blindheid werd ze geleidelijk veroordeeld tot eenzaamheid en gedwongen inactiviteit. Ze stierf in haar slaap op 13 juni 1926.
Links[odis]
BronnenArchief Soeurs de Saint-André, Ramegnies-Chin

Plaats van verzending

NaamMonroe

Naam - persoon

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamPersyn, Theresia; Thérèse; Maria Theresia (zuster), Mary Theresia (zuster)
Datums° Tielt, 02/09/1817 - ✝ Monroe, 22/05/1901
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; missiezuster; novicemeesteres; lerares
VerblijfplaatsNoord-Amerika
BioTheresia Persyn werd op 2 september 1817 in Tielt geboren als dochter van Carolus Persyn (°1780) en Catharina Bouckaert (°1786). Op 26 juni 1838 trad ze in bij de Dienstmaagden Van Maria te Wingene, als één van de eerste zusters van het pas-gestichte klooster, en op 11 februari 1839 ontving ze samen met haar zes medezusters het geestelijk habijt uit handen van eerwaarde Dewilde. Nadat ze er, telkens voor korte tijd, onderoverste en novicemeesteres was geweest, verhuisde ze in 1847 of 1848 naar het in 1842 opgerichte bijhuis in Schuiferskapelle. Daar werd ze benoemd tot overste. Theresia koesterde al van bij haar gelofte de droom om te gaan werken voor de Indianen in een missiepost in Amerika. In 1861 maakte ze haar verlangen kenbaar in een brief naar Pieter-Paul Lefevere, oud-leerling van het Klein Seminarie te Roeselare en toenmalig bisschop van Detroit. In afwachting van een uiteindelijke goedkeuring raadde Lefevere haar aan eerst te gaan studeren in het Sint-Andreasinstituut (Brugge). Daar leerde ze Frans spreken, en occasioneel doceerde Guido Gezelle Engels aan toekomstige missiezusters. Bovendien maakte ze kennis met de cursus pedagogiek uitgeschreven door Mère Lucie Derreumeaux voor de lerarenopleiding van jonge religieuzen die in het diocesaan onderwijs zouden tewerkgesteld worden. Zuster Theresia leerde er de moderne principes van een katholieke opvoeding kennen. Later in Amerika zou ze deze cursus introduceren en vertalen naar het Engels. De zusters spraken er van het ‘St. André system’ en pasten dit toe in al hun scholen. Uiteindelijk arriveerde zuster Maria Theresia in 1862 bij de Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria of IHM klooster in Monroe. Ze kwam op uitnodiging van eerwaarde heer Eduardus Joos (1825-1901), toenmalig pastoor te Monroe, proost van het IHM klooster, Belg en bevriend met bisschop Lefevere. Hiermee kwam haar droom uit, hoewel tot haar grote ontgoocheling de Indiaanse bevolking er verdreven was. Als novicemeesteres bracht ze de jonge zusters liefde bij voor het gebed, zelfverloochening en de armen. Tegelijk betoonde ze moederlijk begrip voor hun persoonlijke problemen. Ze gaf les aan jonge leraressen, aan kinderen van Canadese migranten, eerste communicanten en dankzij haar kennis van gebarentaal ook aan doofstomme kinderen. Op woensdagmorgen 22 mei 1901 stierf ze onverwachts op haar kamer.
Links[odis]
Bronnen http://www.odis.be/lnk/OR_27292; C.P. Maes, Monroe, in: Rond den Heerd: 12 (14/10/1877) 46, p.365-366; https://gw.geneanet.org/gvermeersch?n=persyn&oc=&p=theresia; P. Allossery, Onze West-Vlaamsche zendelingen. Proef van eerelijst. Boekdeel II. Brugge: Verbeke-Loys, p. 119; R. Patteeuw & L. Persyn, De grote droom van zuster Theresia Persyn, kloosterzuster in Wingene en Schuiferskapelle die naar Amerika emigreerde. In: Ons Wingene, Jaarboek 21. Wingene: Heemkundige Kring Ons Wingene, 2018, p. 67-88; Jennifer M. Meacham Archivist IHM Sisters, Monroe, MI; Sister M. Rosalita, I.H.M., No Greater Service, A history of the congregation of the Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria, Monroe, Michigan 1848-1945, Detroit,1948, p.249 e.v.; 317-349 ; http://www.inrp.fr/edition-electronique/lodel/dictionnaire-ferdinand-buisson/document.php?id=2596 ; S. Debaere, Afscheid van de Garenmarkt, Een terugblik op anderhalve eeuw leraren opleiden van Sint-Andreasnormaalschool tot KHBO (1859-2009), KHBO-Departement Lerarenopleiding, Brugge: Vanden Broele, 2009
NaamDullaert, Sylvia; Marguerite (zuster)
Datums° Brugge, 24/05/1838 - ✝ Doornik, 13/06/1926
GeslachtVrouwelijk
Beroepkloosterzuster; lerares; kloosteroverste
BioSylvia Dullaert werd geboren te Brugge op 9 mei 1838. Ze trad op 4 mei 1860 in bij de Dames van Sint-Andreas te Doornik en legde haar geloften af als zuster Marguerite op 24 mei 1862. Ze gaf les in Doornik en te Brugge, waar ze in 1870 overste werd. In 1873 legde ze de laatste geloften af in het hoofdklooster te Doornik om er daarna het noviciaat onder haar hoede te nemen. Deze taak werd vanaf 1875 voor een periode van acht jaar onderbroken door een tijdelijke aanstelling als overste in Brugge.In 1889 werd ze lerares, en in 1897 directrice van de lagere school in Doornik. Door haar medezusters werd zij geroemd voor haar discipline en werklust, Veel kracht haalde zij uit de ‘Geestelijke oefeningen’ voor een leven in ignatiaanse spiritualiteit. Door een lichamelijke verzwakking en een voortschrijdende doofheid en blindheid werd ze geleidelijk veroordeeld tot eenzaamheid en gedwongen inactiviteit. Ze stierf in haar slaap op 13 juni 1926.
Links[odis]
BronnenArchief Soeurs de Saint-André, Ramegnies-Chin
NaamJoos, Eduardus; Joos, Edward
Datums° Zomergem, 09/04/1825 - ✝ Monroe (Michigan), 18/05/1901
GeslachtMannelijk
Beroepcoadjutor; onderpastoor; superior; kloosterdirecteur; pastoor
VerblijfplaatsNoord-Amerika
BioEdward Joos werd op 9 april 1825 te Zomergem geboren als derde kind van Bernard Joos en Johanna de Weirdt. Hij volgde de Latijnse humaniora aan het college van de Minderbroeders te Tielt. Op 17 juni 1848 werd Edward Joos te Gent tot priester gewijd in de Sint-Baafskathedraal, om vervolgens coadjutor in Ertvelde te worden. Hij werd ook onderpastoor in Eeklo (1848) en Wachtebeke (1850). Op aandringen van bisschop Pieter-Paul Lefevere van Detroit vertrok Joos samen met zijn neef Jan De Neve in oktober 1856 vanuit Le Havre naar Amerika. Jan ging naar Niles en Edward naar de Franstalige Sint-Annaparochie in Detroit. Op 5 november 1857 stelde bisschop Lefevere hem aan tot superior en directeur van de Sisters, Servants of Immaculate Heart of Mary te Monroe, en tot pastoor van de St. Mary’s Church. Hij bleef er pastoor tot in 1873, waarna Camillus Maes hem heel even opvolgde. Directeur van de zusters bleef Joos tot aan zijn dood in 1901. Joos en bisschop Lefevere namen feitelijk de leiding uit handen van de stichteres en overste Mother Theresa Maxis Duchemin. Onder hun bestuur groeide de kloostergemeenschap en werden er tal van scholen gesticht, waarvan de algemene leiding op de schouders van Joos rustte. Hij introduceerde de moderne principes voor christelijke pedagogie met hulp van zuster Thérèse, Theresia Persyn. Bij afwezigheid van de bisschop van Detroit nam hij als vicaris-generaal tijdelijk het dagelijks bestuur van het diocees over. Rome verleende deze Vlaamse priester in januari 1889 de titel van ‘Huisprelaat van Zijne Heiligheid, Paus Leo XIII’. Na een wekenlange ziekte stierf hij in Monroe op 18 mei 1901. Het is zijn jongere vriend Camillus Maes die de lijkrede hield. Volgens zuster Rosalita, die achteraf de geschiedenis van de congregatie schreef, was Joos strikt in de leer, plichtsgetrouw en eenvoudig van hart. Als bestuurder was hij financieel deskundig en vastberaden in de besluitvorming.
Links[odis]
Bronnen https://chrcphila.pastperfectonline.com/library/3D39A0F3-4E5C-43C2-86AE-758334583312https://nl.geneanet.org/archives/ouvrages?action=detail&book_type=livre&livre_id=534421&page=651&name=JOOS&with_variantes=0; https://mijnplatteland.com/bidprenten/album_religieux/Joos_E.php; https://www.smccmonroe.com/s/1450/interior.aspx?sid=1450&gid=1&pgid=322; https://ststephennewboston.org/about-us; Sister Rosalita, No greater service : the history of the Congregation of the Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Mary, Monroe, Michigan, 1845-1945. Detroit, 1948 (https://archive.org/details/nogreaterservice0000unse); https://detroitchurchblog.blogspot.com/2016/05/st-stephen-parish-new-boston.html; Rond den Heerd, 30/09/1877, 14/10/1877
Naamvan Gennip, Johannes; van Gennip, John
Datums° Heeze, 02/07/1818 - ✝ Ecorse, 09/09/1889
GeslachtMannelijk
Beroeppastoor
VerblijfplaatsNederland; Noord-Amerika
BioJohannes van Gennip werd geboren op 2 juli 1818 te Heeze in Noord-Brabant als zoon van Frederik van Gennip, landbouwer en Hendrina van Rollen. Hij vertrok in 1851 als seminarist naar Amerika en werd in 1853 tot priester gewijd door bisschop Pieter-Paul Lefevere (1841-1869) van het diocees Detroit. De redemptoristen die actief waren in de regio, trokken zich noodgedwongen terug eind jaren ’40, waarna de bisschop de leiding over hun stichtingen overnam. Zo werd Van Gennip uitgestuurd naar meerdere parochies in Michigan en leverde hij op gebied van onderwijs baanbrekend werk. Eerst werd hij pastoor van de St. Charles parochie in Newport, om in 1855 pastoor te worden van de St. Mary’s parochie in Monroe en directeur van de Servants, Sisters of the Immaculate Heart of Mary. In 1857 verhuisde hij naar de St. Michaëls parochie van Monroe, om in 1859 uitgezonden te worden naar Dexter. Daar kreeg hij de opdracht om in het meer noordwaarts gelegen Pinckey een kerk te bouwen. De bakstenen St. Mary’s Church werd voltooid in 1867. In 1876 werd Van Gennip pastoor van de St. Mary’s parochie in Chebogyn waar hij in 1881 drie IHM Sisters uit Monroe uitnodigde om les te geven in zijn nieuw gevestigde school. In 1882 verhuisde hij naar Ecorse waar hij de eerste pastoor werd van de pas opgerichte St. Francis Xavier Church. Father John van Gennip stierf er op 9 september 1889 en werd er op het aanpalend kerkhof begraven.
Bronnen https://nl.geneanet.org/; https://www.familysearch.org/; http://www.mipolonia.net/wp-content/uploads/2017/09/St.-Mary_1868-1998_Cheboygan_MI.pdf; https://archivesspace.library.nd.edu/repositories/2/archival_objects/2068826; https://stmarypinckney.org/our-mission/; https://ecorsealongthedetroitriver.weebly.com/silent-story-tellers---st-francis-xavier-ecorse-cemetery.html; https://www.ancestry.co.uk/discoveryui-content/view/12359678:61289?tid=&pid=&queryId=51e3bd41-d4c4-401c-beef-f45b5828b896&_phsrc=AKy104&_phstart=successSource; https://www.ancestry.co.uk/family-tree/person/tree/179868032/person/182341865451/story; https://www.wiewaswie.nl/nl/detail/113902823; http://www.mipolonia.net/wp-content/uploads/2017/10/St.-Antoine_St.-Mary_1788-1988_Monroe_MI.pdf; https://core.ac.uk/download/pdf/232741727.pdf; https://archive.org/details/nogreaterservice0000unse; https://www.stmichaelmonroe.com/uploads/1/3/3/4/13344475/church_tour_booklet.pdf; https://detroitchurchblog.blogspot.com/2016/12/;
NaamLambert, August Joseph
Datums° Zeveren, 02/10/1819 - ✝ Mount Clemens, 18/05/1898
GeslachtMannelijk
Beroeppastoor
VerblijfplaatsNoord-Amerika
BioAugust Joseph Lambert werd geboren te Zeveren (Deinze) op 2 oktober 1819. Na zijn priesterwijding in 1847 werd hij coadjutor in Oostwinkel en in 1848 te Ursel. Daarna werd hij onderpastoor te Knesselare (1851) en in Oostwinkel (1855). Hij nam er ontslag in 1857 en meldde zich als een van de eerste seminaristen aan in het Amerikaans College te Leuven. De jonge student werd meteen in 1858 naar Louisville (Kentucky) gestuurd, het diocees van bisschop John Spalding, uit erkentelijkheid voor de financiële ondersteuning van het Amerikaans College. Lambert kreeg in 1859 een benoeming tot pastoor van de St. Agatha’s Church in Marine City. Door de bevolkingstoename door vooral Poolse, Hongaarse, Duitse en Belgische immigranten, drongen uitbreidingsplannen zich op. Na vergroting van de originele kerk werd ze gewijd aan ‘The Finding of the Holy Cross’. Voortaan droeg zij de naam ‘Holy Cross’. Daarna kwam er een pastorij in koloniale stijl en een school met twee klaslokalen. Father Lambert trok drie Servants, Sisters of the Immaculate Heart of Mary aan om er les te geven. Deze missiepost gelegen tussen de Bell River en St. Claire River, was de laatste vestiging van deze zusters buiten Monroe. Pas twee jaar later kregen ze er een eigen klooster. Het hele bouwproject nam tien jaar in beslag. Men kan spreken van pioniersgeest in armoede en ware bezieling. Na 1875 werd August Lambert ziek. Daarna vinden we hem terug als pastoor van de katholieke kerk van New Baltimore (Michigan). Uiteindelijk stierf hij op 18 mei 1898 aan een hartziekte en werd hij op het St. Peters Cemetery in Mount Clemens begraven.
Links[odis]
Bronnen https://ourladyontheriver.net/history/; https://www.detroitcatholic.com/news/holy-cross-school-in-marine-city-traces-150-year-history-back-to-fr-gabriel-richards-legacy; Sister M. Rosalita, I.H.M., No Greater Service, A history of the congregation of the Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria, Monroe, Michigan 1848-1945, Detroit,1948 (https://archive.org/details/nogreaterservice0000unse); https://www.ancestry.co.uk/discoveryui-content/view/2217360:60872?tid=&pid=&queryid=27016400-cf92-470e-bac1-0058b06e8530&_phsrc=AKy170&_phstart=successSource; https://genealogytrails.com/mich/macomb/historynewbaltimore.html; https://stpetermtclemens.com/st-peter-catholic-cemetery;
NaamJeanne Marie
GeslachtVrouwelijk
BioNiet geïdentificeerd. In haar brief van 10 augustus 1870 aan Sylvia Dullaert, de overste van Sint-Andreas te Brugge, laat Theresia Persyn, kloosterzuster in Monroe, de groeten doen aan Mme. Jeanne Marie.

Naam - plaats

NaamMonroe
NaamDexter
NaamMarion
NaamMarine City

Naam - instituut/vereniging

NaamSisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria
BeschrijvingDe congregatie van ‘The Sisters, Servants of the Immaculate Heart of Maria’ werd in 1845 gesticht door Theresa Maxis Duchemin (1810-1892), van Haïtiaanse afkomst, en Louis Florent Gillet (1813-1892), een Belgische redemptorist en pastoor in Monroe (Detroit). Gillet had in datzelfde jaar een kerk annex school gebouwd die werd ingewijd door Mgr. Petrus Paulus Lefevere (1804-1869) ter ere van de onbevlekte ontvangenis van Maria. Zuster Theresa had eerder al in 1829 in Baltimore de 'Oblate Sisters of Providence' gesticht. Het was de eerste katholieke congregatie voor Afro-Amerikaanse vrouwen. Moegestreden en voortdurend geconfronteerd met discriminatie, ook van de kerkelijke hiërarchie, verliet zuster Theresa de groep. Gillet zocht vrouwelijke religieuzen voor zijn meisjespensionaat. De ervaring van zuster Theresa, haar tweetaligheid en ambitie om les te geven overtuigden Gillet en bisschop Lefevere om deze vrouw en haar jonge congregatie een plaats te geven in het bisdom. De naamgeving van de nieuwe orde, ‘Zusters, Dienaressen van het Onbevlekte Hart van Maria’, lag voor de hand. Boven op de kerktoren wapperde immers een vlag met het monogram van O.L.V. omringd door 12 sterren. De fysieke en geestelijke uitgangspunten van de nieuwe gemeenschap waren een kleine blokhut en veel enthousiasme, geput uit hun liefde voor God en de naasten. De geest en de stijl van de heilige Alphonsus Liguori, de stichter van de redemptoristen, was hun inspiratiebron. Gebed, eenvoud, nederigheid, de liefde voor de barmhartigheid van God, en respect voor elke individuele ziel waren de ingrediënten van hun opvoedkundig apostolaat. In de jaren daarop groeide de zustergemeenschap. Ze onderwezen in tal van nieuw opgerichte katholieke scholen in het bisdom en namen enkele weeshuizen onder hun hoede. De noden van de Franssprekende Canadese en Engelstalige en Ierse immigranten van Monroe, gelegen aan de buitengrens van Michigan, waren groot. Op vraag van bisschop John Neumann (1811-1860), redemptorist afkomstig uit Bohemia en bisschop van Philadelphia, stichtte Zuster Theresa een nieuwe missiepost in Susquehanna County (1858). Op die manier ondersteunden de zusters het project om bisschoppelijk katholiek onderwijs te organiseren voor de Ierse, Duitse en Italiaanse immigranten in dat gebied. Haar initiatief voor een tweede missiepost in Reading (1859) en een derde en laatste huis te Scranton (1871) op vraag van William O'Hara, Ordinaris, stootte op een veto van bisschop Lefevere (Detroit) en diens autoritaire opvolger Caspar Henry Borgess (1826-1890). Ondanks het verzet van zuster Theresa, werd de kloosterorde van Michigan afgesplitst van Philadelphia en, zo ontstonden er twee autonome huizen. Zuster Theresa werd persona non grata. Bovendien was ze ‘bij nader inzien’ niet wit en afkomstig van slaven, ze moest dan ook haar plaats binnen de hiërarchie kennen. 75 jaar oud kwam ze terug naar het moederhuis van Scranton, waar ze haar laatste levensjaren doorbracht.
Datering1845-
Links[wikipedia]

Titel - werk van Guido Gezelle

TitelRond den Heerd. Een leer-en leesblad voor alle lieden.
Links[gezelle.be]

Titel10/08/1870, Monroe, (Zuster) Thérèse Servante de Marie aan Moeder Overste van Sint-André te Brugge
EditeurMiet Hubrechts; Marc Carlier (research); Peter De Baets (research)
Wetenschappelijke leidingEls Depuydt
Partners Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
UitgeverGuido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgaveBrugge, Gent
Publicatiedatum2024
Beschikbaarheid Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
DisclaimerDe editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be.
Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
CiterenEen brief kan worden geciteerd als:
[Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].
Verzender[Persyn, Theresia]
Ontvanger[Dullaert, Sylvia]
Verzendingsdatum10/08/1870
VerzendingsplaatsMonroe
AnnotatieAdressaat gereconstrueerd op basis van toegevoegde notitie.
Fysieke bijzonderheden
Drager dubbel vel, 214x137
wit
papiersoort: 4 zijden beschreven; zijde 4 in twee richtingen beschreven, inkt
Staat volledig
Vormelijke bijzonderheden papiermerk: papier postal breveté 6 grammes
Toevoegingen op zijde 1 midden in de bovenrand: Aan Overste van S. André te Brugge (inkt, hand P.A.)
Bewaargegevens
LandBelgië
PlaatsBrugge
BewaarplaatsGuido Gezellearchief
ID Gezellearchief4888
Bibliotheekrecordhttps://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=|library/v/obbrugge/gezelle|11215
Inhoud
IncipitCe que j'appelle ma récolte étant fi-
Tekstsoortbrief
TalenFrans
De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.