| < | Resultaat 1610 van 2535  | > |
|---|
| Naam | Terrière, Valentine Josephine Marie |
|---|---|
| Datums | ° Izegem, 15/04/1868 - ✝ Straatsburg, 06/1931 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Valentine Josephine Marie Terrière werd op 15 april 1868 geboren te Izegem als dochter van Louis Terrière en Sophie Lecomte. Op 29 augustus 1889 trad ze in Kortrijk in het huwelijk met Albert Descamps. Samen hadden ze een apotheek in de Steenpoort 8 te Kortrijk, die (na 1914) werd overgenomen door de Diksmuidse apotheker Ghyssaert. Het koppel zou verhuisd zijn naar Straatsburg, want in Der Elsässer van 12 juni 1931 staat haar overlijdensbericht: Valentine Terrière épouse de Albert Descamps. Guido Gezelle onderhield contacten met de familie Terrière. Hij correspondeerde met Eugénie en haar zus Valentine, en schreef voor hun zus Elisa Augusta Maria Terrière (Izegem, 06/08/1854 – Kortrijk, 15/04/1888) het gedicht ‘Elisa, blijft ons nog’ voor haar overlijden. Elisa was lid van de congregatie van Onze-Lieve-Vrouw en weldoenster van het meisjesweeshuis. Ook voor het overlijden van Marie (1891-1897), de dochter van broer Josef Terrière, schreef Gezelle een gedicht. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | https://beeldbank.kortrijk.be ; https://search.arch.be/; https://nl.geneanet.org/; Der Elsässer (12/06/1931) |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Terrière, Valentine Josephine Marie |
|---|---|
| Datums | ° Izegem, 15/04/1868 - ✝ Straatsburg, 06/1931 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Valentine Josephine Marie Terrière werd op 15 april 1868 geboren te Izegem als dochter van Louis Terrière en Sophie Lecomte. Op 29 augustus 1889 trad ze in Kortrijk in het huwelijk met Albert Descamps. Samen hadden ze een apotheek in de Steenpoort 8 te Kortrijk, die (na 1914) werd overgenomen door de Diksmuidse apotheker Ghyssaert. Het koppel zou verhuisd zijn naar Straatsburg, want in Der Elsässer van 12 juni 1931 staat haar overlijdensbericht: Valentine Terrière épouse de Albert Descamps. Guido Gezelle onderhield contacten met de familie Terrière. Hij correspondeerde met Eugénie en haar zus Valentine, en schreef voor hun zus Elisa Augusta Maria Terrière (Izegem, 06/08/1854 – Kortrijk, 15/04/1888) het gedicht ‘Elisa, blijft ons nog’ voor haar overlijden. Elisa was lid van de congregatie van Onze-Lieve-Vrouw en weldoenster van het meisjesweeshuis. Ook voor het overlijden van Marie (1891-1897), de dochter van broer Josef Terrière, schreef Gezelle een gedicht. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | https://beeldbank.kortrijk.be ; https://search.arch.be/; https://nl.geneanet.org/; Der Elsässer (12/06/1931) |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Boekenoogen, Gerrit Jacob |
|---|---|
| Datums | ° Wormerveer, 18/04/1868 - ✝ Leiden, 20/08/1930 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | taalkundige (lexicograaf); volkskundige |
| Verblijfplaats | Nederland |
| Bio | Gerrit Jan Boekenoogen studeerde onder J. Verdam Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de universiteiten van Amsterdam en Leiden en promoveerde in 1896 cum laude op een dissertatie over de Zaanse volkstaal. Hij was als redacteur voltijds verbonden aan het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) en hield zich daarnaast vooral bezig met de studie van sprookjes, rijmpjes, oude raadsels, volksboeken en volksliedjes. Hij was buitenlands erelid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde van 12/06/1900 tot 26/08/1930. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst |
| Bronnen | http://www.biografischportaal.nl/persoon/93679017 |
| Naam | Terrière, Valentine Josephine Marie |
|---|---|
| Datums | ° Izegem, 15/04/1868 - ✝ Straatsburg, 06/1931 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Valentine Josephine Marie Terrière werd op 15 april 1868 geboren te Izegem als dochter van Louis Terrière en Sophie Lecomte. Op 29 augustus 1889 trad ze in Kortrijk in het huwelijk met Albert Descamps. Samen hadden ze een apotheek in de Steenpoort 8 te Kortrijk, die (na 1914) werd overgenomen door de Diksmuidse apotheker Ghyssaert. Het koppel zou verhuisd zijn naar Straatsburg, want in Der Elsässer van 12 juni 1931 staat haar overlijdensbericht: Valentine Terrière épouse de Albert Descamps. Guido Gezelle onderhield contacten met de familie Terrière. Hij correspondeerde met Eugénie en haar zus Valentine, en schreef voor hun zus Elisa Augusta Maria Terrière (Izegem, 06/08/1854 – Kortrijk, 15/04/1888) het gedicht ‘Elisa, blijft ons nog’ voor haar overlijden. Elisa was lid van de congregatie van Onze-Lieve-Vrouw en weldoenster van het meisjesweeshuis. Ook voor het overlijden van Marie (1891-1897), de dochter van broer Josef Terrière, schreef Gezelle een gedicht. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | https://beeldbank.kortrijk.be ; https://search.arch.be/; https://nl.geneanet.org/; Der Elsässer (12/06/1931) |
| Naam | Congrégation du Saint Nom de Marie |
|---|---|
| Beschrijving | Deze Kortrijkse Mariacongregatie werd opgericht op 17 februari 1879, na de opsplitsing van de Franse Mariacongregatie (La congregation des Dames et Demoiselles). Net als twee andere Mariacongregaties (die voor kinderen en werkmeisjes, en de Vlaamse Dochtercongregatie) vergaderde ook de Damescongregatie in de kapel van de Zusters Paulinen. Maar eind 1878 besloot een deel ervan naar een andere locatie te verhuizen. Het resterende deel besloot verder te opereren onder de naam '[Très-]Saint Nom de Marie', onder leiding van pastoor Edward Vyncke. Daarin werd hij bijgestaan door Gezelle, die zich intens met de congregatie bezighield en zo toegang had tot de rijke burgerij van Kortrijk, waaronder de families Vercruysse en Beke. |
| Datering | 17/02/1879 |
| Naam | Filles de l'Enfant Jésus, Kortrijk |
|---|---|
| Beschrijving | In Kortrijk, in de Handboogstraat, was er een bijhuis van de zusters van Les filles de l'Enfant-Jésus. Het moederhuis te Rijsel was gesticht door Moeder Natalie Doignies in 1825. In Kortrijk waren de zusters actief in de bejaardenzorg, dit van 1883 tot 1895. Gezelle werd op 23 mei 1889 directeur van deze kloostergemeenschap. |
| Datering | 1883-1895 |
| Links | [wikipedia] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
