| < | Resultaat 1728 van 2349  | > |
|---|
Hiernevens zend ik u eene gedachtenis der eerste Communie myner kinderen[1] Ik dank u duizendmaal, voor de goedheid die gy gehad hebt, zoo eene schoone tecks te willen maken, en vraag u ter dezer gelegenheid, eene intencie te willen doen
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Verbauwhede, Julie Romanie |
|---|---|
| Datums | ° Waregem, 28/02/1853 - ✝ Waregem, 08/09/1930 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | brouwer |
| Bio | (Julie) Romanie Verbauwhede werd geboren in Waregem op 28 februari 1853. Ze trouwde in 1880 met brouwer Auguste Adolphe Verhaeghe, met wie ze vier kinderen kreeg: Marie Louise (1881), Anna (1882), Felix (1883) en Marguerite (1885). Kort daarop werd ze weduwe toen haar echtgenoot stierf eind 1885. Enkele maanden later verloor ze ook haar oudste dochter op vierjarige leeftijd. In 1894 had ze contact met Gezelle over een communiegedicht voor haar kinderen Anna en Felix. Hierin komt de tragische familiegeschiedenis ter sprake. Julie Romanie stierf te Waregem op 8 september 1930. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Naam | Verbauwhede, Julie Romanie |
|---|---|
| Datums | ° Waregem, 28/02/1853 - ✝ Waregem, 08/09/1930 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | brouwer |
| Bio | (Julie) Romanie Verbauwhede werd geboren in Waregem op 28 februari 1853. Ze trouwde in 1880 met brouwer Auguste Adolphe Verhaeghe, met wie ze vier kinderen kreeg: Marie Louise (1881), Anna (1882), Felix (1883) en Marguerite (1885). Kort daarop werd ze weduwe toen haar echtgenoot stierf eind 1885. Enkele maanden later verloor ze ook haar oudste dochter op vierjarige leeftijd. In 1894 had ze contact met Gezelle over een communiegedicht voor haar kinderen Anna en Felix. Hierin komt de tragische familiegeschiedenis ter sprake. Julie Romanie stierf te Waregem op 8 september 1930. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Verbauwhede, Julie Romanie |
|---|---|
| Datums | ° Waregem, 28/02/1853 - ✝ Waregem, 08/09/1930 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | brouwer |
| Bio | (Julie) Romanie Verbauwhede werd geboren in Waregem op 28 februari 1853. Ze trouwde in 1880 met brouwer Auguste Adolphe Verhaeghe, met wie ze vier kinderen kreeg: Marie Louise (1881), Anna (1882), Felix (1883) en Marguerite (1885). Kort daarop werd ze weduwe toen haar echtgenoot stierf eind 1885. Enkele maanden later verloor ze ook haar oudste dochter op vierjarige leeftijd. In 1894 had ze contact met Gezelle over een communiegedicht voor haar kinderen Anna en Felix. Hierin komt de tragische familiegeschiedenis ter sprake. Julie Romanie stierf te Waregem op 8 september 1930. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Naam | Verhaeghe, Felix Amand |
|---|---|
| Datums | ° Waregem, 22/12/1883 - ✝ Waregem, 13/11/1936 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | burgemeester |
| Bio | Felix Amand Verhaeghe werd geboren te Waregem op 22 december 1883 als zoon van brouwer Auguste Verhaeghe en Romanie Verbauwhede. Eind 1885 stierf zijn vader en kort daarop zijn oudste zuster Marie Louise. In 1894 vierde hij zijn plechtige communie samen met zijn zuster Anna. Gezelle schreef toen een gelegenheidsgedicht waarin de tragische familiegeschiedenis ter sprake kwam. Felix werd later burgemeester van Waregem en stierf er op 13 november 1936. |
| Relatie tot Gezelle | gelegenheidsgedicht |
| Naam | Verhaeghe, Anna Maria |
|---|---|
| Datums | ° Waregem, 27/10/1882 - ✝ Zele, 17/01/1956 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Anna Maria Verhaeghe werd geboren te Waregem op 27 oktober 1882 als dochter van brouwer Auguste Verhaeghe en Romanie Verbauwhede. Eind 1885 stierf haar vader en kort daarop haar oudste zuster Marie Louise. In 1894 vierde ze haar plechtige communie samen met haar broer Felix. Gezelle schreef toen een gelegenheidsgedicht waarin de tragische familiegeschiedenis ter sprake kwam. Ze trouwde op 17 augustus 1904 te Waregem, met Renaat De Smedt en overlee te Zele op 17 januari 1956. |
| Relatie tot Gezelle | gelegenheidsgedicht |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
