| < | Resultaat 1729 van 2306  | > |
|---|
Je ne connais nullement l’ouvrage intitulé Chronicum Fratrum Minorum. Si toutefois votre ami avait confondu avec la Chronologia Seraphici Ordinis, nous en avons ici plusieurs volumes; je ne sais si l’ouvrage est complet; le déménagement de notre bibliothèque ne me permet pas pour le moment de m’en assurer.
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Loiseaux, Jean; Piat (Broeder) |
|---|---|
| Datums | ° Mons, 05/08/1815 - ✝ Brugge, 21/04/1904 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; onderpastoor; erekanunnik; capucijn |
| Bio | Jean Loiseaux ontving zijn priesterwijding in september 1838 te Doornik en was er onderpastoor (30/10/1843-27/09/1844). Op 30 oktober 1844 startte hij zijn studies aan het Belgisch College te Rome. Hij onderwees vervolgens kerkelijk recht en kerkgeschiedenis aan het grootseminarie te Doornik (1847). In 1854 ging hij, na weigering van diverse aanstellingen als deken, aan de slag als pastoor te Ellignies-Sainte-Anne en in 1863 als vicedeken van de dekenij Beloeil. In 1863 werd hij ook erekanunnik van Doornik en op 20 juni 1865 titulair kanunnik. In 1869 werd hij de stichter en directeur van "La revue théologique". In maart 1871 deed hij zijn intrede bij de kapucijnen en werd hij op 07 juli 1871 geprofest als pater Piat. Hij was verder definitor en provinciaal te Brugge, verbonden aan het klooster Sint-Clara. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Loiseaux, Jean; Piat (Broeder) |
|---|---|
| Datums | ° Mons, 05/08/1815 - ✝ Brugge, 21/04/1904 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; onderpastoor; erekanunnik; capucijn |
| Bio | Jean Loiseaux ontving zijn priesterwijding in september 1838 te Doornik en was er onderpastoor (30/10/1843-27/09/1844). Op 30 oktober 1844 startte hij zijn studies aan het Belgisch College te Rome. Hij onderwees vervolgens kerkelijk recht en kerkgeschiedenis aan het grootseminarie te Doornik (1847). In 1854 ging hij, na weigering van diverse aanstellingen als deken, aan de slag als pastoor te Ellignies-Sainte-Anne en in 1863 als vicedeken van de dekenij Beloeil. In 1863 werd hij ook erekanunnik van Doornik en op 20 juni 1865 titulair kanunnik. In 1869 werd hij de stichter en directeur van "La revue théologique". In maart 1871 deed hij zijn intrede bij de kapucijnen en werd hij op 07 juli 1871 geprofest als pater Piat. Hij was verder definitor en provinciaal te Brugge, verbonden aan het klooster Sint-Clara. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Loiseaux, Jean; Piat (Broeder) |
|---|---|
| Datums | ° Mons, 05/08/1815 - ✝ Brugge, 21/04/1904 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; onderpastoor; erekanunnik; capucijn |
| Bio | Jean Loiseaux ontving zijn priesterwijding in september 1838 te Doornik en was er onderpastoor (30/10/1843-27/09/1844). Op 30 oktober 1844 startte hij zijn studies aan het Belgisch College te Rome. Hij onderwees vervolgens kerkelijk recht en kerkgeschiedenis aan het grootseminarie te Doornik (1847). In 1854 ging hij, na weigering van diverse aanstellingen als deken, aan de slag als pastoor te Ellignies-Sainte-Anne en in 1863 als vicedeken van de dekenij Beloeil. In 1863 werd hij ook erekanunnik van Doornik en op 20 juni 1865 titulair kanunnik. In 1869 werd hij de stichter en directeur van "La revue théologique". In maart 1871 deed hij zijn intrede bij de kapucijnen en werd hij op 07 juli 1871 geprofest als pater Piat. Hij was verder definitor en provinciaal te Brugge, verbonden aan het klooster Sint-Clara. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
