| < | Resultaat 1729 van 2074  | > |
|---|
Met groote droefheid laat ik U het onherstelbaar verlies weten, van mynen teergeliefde broeder Dr Jules Blancke.
Mag ik op uwe goedheid rekenen om het te laten weten aan de kennissen van den Biekorf. Bezonderlyk reken ik op uwe tegenwoordigheid in de begraving die zal geschieden 18 Mey om 10 uren voormiddag.
| Naam | Blancke, Delphine Frederica Marie; Blancke, Delphina Frederica Marie |
|---|---|
| Datums | ° Dadizele, 28/11/1847 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Delphine Frederica Marie Blancke werd geboren in Dadizele op 28 november 1847 als dochter van Fredericus Amatus Blancke (Dadizele, 29/09/1817 – Dadizele, 02/07/1887), koster in Dadizele, en Melanie Nathalie Verhelst (Torhout, 13/07/1808 – Dadizele, 20/11/1863). Ze trouwde op 18 januari 1886 in Dadizele met Pius Deturck (Steenhuize-Wijnhuize, 27/07/1847 – ?), koster in Steenhuize-Wijnhuize. Ze overleed in Steenhuize-Wijnhuize op 2 april 1901. Ze was de zus van Jules Blancke (Dadizele, 14/08/1844 – Dadizele, 15/05/1898), geneesheer in Dadizele en medewerker aan het tijdschrift Biekorf. Zij bracht Guido Gezelle op de hoogte van het overlijden van haar broer, die ze bij had gestaan tijdens zijn ziekte. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Blancke, Delphine Frederica Marie; Blancke, Delphina Frederica Marie |
|---|---|
| Datums | ° Dadizele, 28/11/1847 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Delphine Frederica Marie Blancke werd geboren in Dadizele op 28 november 1847 als dochter van Fredericus Amatus Blancke (Dadizele, 29/09/1817 – Dadizele, 02/07/1887), koster in Dadizele, en Melanie Nathalie Verhelst (Torhout, 13/07/1808 – Dadizele, 20/11/1863). Ze trouwde op 18 januari 1886 in Dadizele met Pius Deturck (Steenhuize-Wijnhuize, 27/07/1847 – ?), koster in Steenhuize-Wijnhuize. Ze overleed in Steenhuize-Wijnhuize op 2 april 1901. Ze was de zus van Jules Blancke (Dadizele, 14/08/1844 – Dadizele, 15/05/1898), geneesheer in Dadizele en medewerker aan het tijdschrift Biekorf. Zij bracht Guido Gezelle op de hoogte van het overlijden van haar broer, die ze bij had gestaan tijdens zijn ziekte. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Blancke, Delphine Frederica Marie; Blancke, Delphina Frederica Marie |
|---|---|
| Datums | ° Dadizele, 28/11/1847 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Delphine Frederica Marie Blancke werd geboren in Dadizele op 28 november 1847 als dochter van Fredericus Amatus Blancke (Dadizele, 29/09/1817 – Dadizele, 02/07/1887), koster in Dadizele, en Melanie Nathalie Verhelst (Torhout, 13/07/1808 – Dadizele, 20/11/1863). Ze trouwde op 18 januari 1886 in Dadizele met Pius Deturck (Steenhuize-Wijnhuize, 27/07/1847 – ?), koster in Steenhuize-Wijnhuize. Ze overleed in Steenhuize-Wijnhuize op 2 april 1901. Ze was de zus van Jules Blancke (Dadizele, 14/08/1844 – Dadizele, 15/05/1898), geneesheer in Dadizele en medewerker aan het tijdschrift Biekorf. Zij bracht Guido Gezelle op de hoogte van het overlijden van haar broer, die ze bij had gestaan tijdens zijn ziekte. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Blancke, Jules; Julianus Maria Isidorus |
|---|---|
| Datums | ° Dadizele, 14/08/1844 - ✝ Dadizele, 14/05/1898 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | arts |
| Bio | Jules Blancke werd geboren in Dadizele op 14 augustus 1844 als zoon van Fredericus Amatus Blancke (Dadizele, 29/09/1817 – Dadizele, 02/07/1887), koster in Dadizele, en Melanie Nathalie Verhelst (Torhout, 13/07/1808 – Dadizele, 20/11/1863). Hij was de broer van Delphine Blancke. Hij was oud-leerling aan het kleinseminarie te Roeselare. Van hem zijn nog enkele schoolwerken bewaard gebleven uit zijn vierde jaar (1859-1860). In 1861-62 was hij poësis-leerling (en klasgenoot van Polydoor Demonie). Hij nam in januari 1862 deel aan een loterij voor de financiering van de kerk te Highgate (Londen) waarvoor Gezelle bemiddelde. Uit datzelfde jaar dateert een brief van hem aan Gezelle, waarin hij hem loofde als biechtvader en informeerde naar diens volgende publicatie. Zelf schreef Jules af en toe voor Biekorf: in de jaren 2, 5, 6 en 7 zijn bijdragen van hem te vinden over met name geschiedenis en oorspronkelijke bewoners van West-Vlaanderen in de prehistorie en de Romeinse tijd. Hij signeerde met Dr Jul. Blancke, want hij was geneesheer, in Dadizele. Hij stierf op 14 mei 1898, waarop Gezelle zijn lijkrede schreef. Daarin omschreef hij hem als een goed en onbaatzuchtig mens, een liefdevolle vader voor de zieken, en met name voor de armen onder hen. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; Biekorf; kleinseminarie |
| Titel | Biekorf. Dat is een leer- en leesblad voor alle verstandige Vlamingen. |
|---|---|
| Links | [gezelle.be] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
