| < | Resultaat 533 van 2306  | > |
|---|
…
notre maison à Theux aussi longtemps qu’on sera contente d’elle.
Soeur Marie Antonine va bien (Marie Gernay) elle commence a s’habituer au noviciat, ésperons qu’elle continue comme elle avait commencé au postulat. Elle me prie de Vous présenter ses respects. -
| Naam | Ferdinande; Ferdinande (Zuster) |
|---|---|
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Niet geïntentiiceerd. Zuster Ferdinande was verantwoordelijk voor het begeleiden van de novicen in het klooster Les Filles de la Croix in Luik. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Ferdinande; Ferdinande (Zuster) |
|---|---|
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Niet geïntentiiceerd. Zuster Ferdinande was verantwoordelijk voor het begeleiden van de novicen in het klooster Les Filles de la Croix in Luik. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gernay, Marie Thérèse; Marie Antonine (zuster); Antonia (Zuster) |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 12/12/1851 - ✝ Bree, 22/12/1931 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster; moederoverste |
| Bio | Marie Thérèse Gernay werd geboren in Kortrijk op 12 oktober 1851. Zij was de dochter van Amand François Gernay, een drukker en textielhandelaar (Kortrijk, 1816-1903), en Thérèse Rosalie Bouten. Marie Thérèse had twee broers: Jules Edouard Gernay (Kortrijk, 1855-1926), die drukker was in Kortrijk, en Alphonse François Gernay (Kortrijk, 1850 - Waregem, 1929), die actief was als textielindustrieel. Ze trad toe tot het klooster van Les Filles de la Croix in Luik. Haar kloosernaam was zuster Marie Antonine (Antonia). Zij diende later als overste van het klooster van Les Filles de la Croix in Bree. Zuster Antonia overleed in Bree op 22 december 1931. |
| Bronnen | https://nl.geneanet.org |
| Naam | Les Filles de la Croix, Luik |
|---|---|
| Beschrijving | Les Filles de la Croix, ook bekend als de Dochters van het Kruis, is een religieuze congregatie die in 1833 in Luik, België, werd opgericht door de Zalige Marie Thérèse Haze. Geïnspireerd door een diepe roeping, wijdde zij haar leven aan de zorg voor de behoeftigen en de opvoeding van jonge meisjes. De missie van de congregatie is geworteld in de contemplatie van het Kruis en de passie van Christus, wat opoffering en dienstbaarheid symboliseert. Hun werk richt zich op onderwijs, gezondheidszorg en sociale diensten, geïnspireerd door een sterke spirituele basis. De Dochters van het Kruis zijn vooral bekend om hun toewijding aan het onderwijzen en verplegen, en zij hebben talloze scholen, ziekenhuizen en sociale centra over de hele wereld opgericht. Het moederhuis in Luik blijft een centraal punt voor de congregatie en dient als een centrum voor hun activiteiten en spiritueel leven. De zusters leven in gemeenschap, delen een leven van gebed, werk en toewijding aan hun missie om de mededogen en liefde van Christus te belichamen. |
| Datering | 1833- |
| Links | [wikipedia] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
