| < | Resultaat 585 van 2203  | > |
|---|
Veuillez avoir la bonté d'écrire plus clairement le mot souligné, et d’y ajouter quelques vers[1] que le 1er communiant adresse à ses Parents et famille
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Pavot, Elvire Alix |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 13/04/1863 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kanthandelaar |
| Bio | Elvire Alix Pavot werd geboren in Kortrijk op 13 april 1863 als dochter van Charles Louis Pavot en Frédérique Vanden Driessche. Ze woonde in Sint-Joost-ten-Node toen zij op 7 januari 1896 trouwde met kandidaat-deurwaarder Emile François Charles Dezutter (Sint-Andries Brugge, 20/10/1867-Gent 15/05/1935). In 1882 vroeg ze Guido Gezelle om een gedicht te schrijven voor de eerstecommunie van haar broer Richard Pavot. Ze hertrouwde in augustus 1912 in Kortrijk met Amilcar Woucters (°Brugge, 17/10/ 1857). Hij was leraar en letterkundige en woonde in Borgerhout. In 1914 woonde het paar in Sint-Amandsberg bij Gent, waar Amilcar Woucters leraar was en Elvire Pavot kanthandelaarster. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Bronnen | Geneanet; Rijksarchief; bidprentje Amilcar Woucters |
| Naam | Pavot, Elvire Alix |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 13/04/1863 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kanthandelaar |
| Bio | Elvire Alix Pavot werd geboren in Kortrijk op 13 april 1863 als dochter van Charles Louis Pavot en Frédérique Vanden Driessche. Ze woonde in Sint-Joost-ten-Node toen zij op 7 januari 1896 trouwde met kandidaat-deurwaarder Emile François Charles Dezutter (Sint-Andries Brugge, 20/10/1867-Gent 15/05/1935). In 1882 vroeg ze Guido Gezelle om een gedicht te schrijven voor de eerstecommunie van haar broer Richard Pavot. Ze hertrouwde in augustus 1912 in Kortrijk met Amilcar Woucters (°Brugge, 17/10/ 1857). Hij was leraar en letterkundige en woonde in Borgerhout. In 1914 woonde het paar in Sint-Amandsberg bij Gent, waar Amilcar Woucters leraar was en Elvire Pavot kanthandelaarster. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Bronnen | Geneanet; Rijksarchief; bidprentje Amilcar Woucters |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Pavot, Elvire Alix |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 13/04/1863 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kanthandelaar |
| Bio | Elvire Alix Pavot werd geboren in Kortrijk op 13 april 1863 als dochter van Charles Louis Pavot en Frédérique Vanden Driessche. Ze woonde in Sint-Joost-ten-Node toen zij op 7 januari 1896 trouwde met kandidaat-deurwaarder Emile François Charles Dezutter (Sint-Andries Brugge, 20/10/1867-Gent 15/05/1935). In 1882 vroeg ze Guido Gezelle om een gedicht te schrijven voor de eerstecommunie van haar broer Richard Pavot. Ze hertrouwde in augustus 1912 in Kortrijk met Amilcar Woucters (°Brugge, 17/10/ 1857). Hij was leraar en letterkundige en woonde in Borgerhout. In 1914 woonde het paar in Sint-Amandsberg bij Gent, waar Amilcar Woucters leraar was en Elvire Pavot kanthandelaarster. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht |
| Bronnen | Geneanet; Rijksarchief; bidprentje Amilcar Woucters |
| Naam | Pavot, Richard |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 02/02/1871 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | bediende |
| Bio | Richard Pavot werd geboren in Kortrijk op 2 februari 1871 als zoon van Charles Louis Pavot en Frédérique Vandendriessche. Hij deed zijn eerste communie in Kortrijk op 8 juni 1882. Ter gelegenheid daarvan schreef Guido Gezelle op verzoek van zijn zus Elvire Pavot een gedichtje getiteld "Doux espoir de mon enfance" voor zijn communieprentje. Op 22 februari 1900 trouwde hij in Kortrijk met Augusta Maria Petronella Courtens (Waregem, 1871 - Kortrijk, 1958). Op dat moment was hij bediende. In 1896 was hij getuige bij het huwelijk van zijn zus Elvire. |
| Relatie tot Gezelle | gelegenheidsgedicht |
| Bronnen | https://nl.geneanet.org/; Rijksarchief |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
