<Resultaat 520 van 2074

>

16/08/1881, [Brugge], Pierre Raoux en Leonie Manceau aan [Guido Gezelle]

Indextermen

Facsimile's


p1

Steendrukkerij Waalschestraat, 28.










Brugge , den 16 oogstm 1881
M Zeer Eerweerde Heer

Zende u de épreuve.[1]

Er zijn eenige reken druk die u ook wel wat te groot zullen schijnen, maar deze heb ik reeds doen vervangen door kleinere. Ik denk van die gedachtenissen, onvergulde beeldekens typo en plaat mede begrepen aan 10 fr het %[2] te kunnen ?laten, en de vergulde aan 13 fr het %, maar, gelijk gij weet, van deze laatste bestaan er maar 4 sujets: deze die ik u gezonden heb. Bij de

…

beeldekens (300) naar uwe zuster Colombe

…s.

… épreuve van Congegatiegedachtenis

… deze week voor ’t collège St.Louis

…s.

… groetenisen van Leonie die wederom

… & ziek geweest heeft

… de eerbied van uw nederige
Raoux-Manceau
p2

Noten

[1] op donderdag 25 augustus 1881, was er een Jubileumviering van de Vlaamse dochtercongregatie van Onze Lieve Vrouw Onbevlekt in de kapel van de Paulinen. Van de bijhorende gedachtenisprent werd nog geen exemplaar teruggevonden. Het zou ook een eerste versie bevatten van het gedicht Dankliedeken. Tien maal vijf jaar verleende God het leven.
Over viering: Gazette van Kortrijk, 27 augstus 1881, uitgegeven in: J.Boets, Gezelles leermaren, Antwerpen / Amsterdam, 1975, p. 110-111.
[2] Toevoeging van vraagteken door Guido Gezelle en onderstreping van Gezelle in blauw potlood van ”Ik denk van“ tot aan “het %”.
peuten z.zie heutepeutenStuik, den van eene oude waterzuchtige vrouwe die stervende, ‘t hoofd nederwaards, in heuren gekussende stoel zat zei men te Beernem: “Ze zat zy daar in heuren stuik”, wilden ze zeggen dobbel en thoope gestuikt comme une masse inerte vrglvergelyk: up heure fok “ “ hukRysteren, weg Waar heb ik dat gehoord of gezien?
1
2

Register

Correspondenten

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamManceau, Leonie
Datums° Torhout, 10/03/1850
GeslachtVrouwelijk
Beroeplerares; administratief medewerker; wijnhandelaar
BioLeonie Manceau was de dochter van Francis Joseph Desire Manceau en Justine Marie Demey. Ze was de zus van Julien Manceau die de toneelafdeling van de Augustinusgilde leidde. Ze trad in januari 1881 in het huwelijk met drukker Pierre Raoux. Na enkele miskramen bleef het echtpaar kinderloos. Met haar kennis als leerkracht bracht ze het drukkersbedrijf zakelijk op een hoger niveau. Ze nam de correspondentie voor haar rekening, waardoor het Frans een prominentere plaats kreeg. Na de dood van haar echtgenoot verhuisde ze op 18/04/1919 naar Lochristi (Dorpsstraat 126) vanuit hun huis te Brugge in de Guido Gezellelaan. Op dat moment stond ze geregistreerd in het bevolkingsregister als ‘wijnhandelaarster’.
NaamRaoux, Pierre
Datums° Assebroek, 08/09/1845 - ✝ Brugge, 03/10/1917
GeslachtMannelijk
Beroepgrafisch kunstenaar; graveur-lithograaf; drukker
BioPierre Raoux was de oudste zoon van de ongehuwde Francisca Lagast. Na haar huwelijk met de timmerman Edmond Raoux werd hij als zijn zoon gewettigd in 1850. Het lijkt erop dat hij minstens een deel van zijn jeugd buiten het gezin opgevoed werd bij de Broeders van Liefde. Als volksjongen van beperkte komaf gaf zijn artistieke aanleg hem de kans om zich te ontwikkelen. Hij volgde een opleiding aan de Brugse Academie, waar hij in de jaren 1860 meer dan eens laureaat werd. De techniek van het steendrukken kreeg hij onder de knie bij Jacob Petyt. Ook na de dood van zijn leermeester in december 1871 bleef Raoux in dienst van Weduwe Petyt. Het atelier Petyt bracht hem in contact met sleutelfiguren in de Brugse culturele en katholieke wereld, zoals Adolf Duclos en Jean Baptiste de Bethune. Zij steunden hem om zich verder te vervolmaken. In 1874 trok hij naar het buitenland met een beurs van de Belgische staat. Hij specialiseerde zich in de chromolithografie tijdens een stage in Parijs. Daarna trok hij voor lange tijd naar Italië om er de oude meesters te bestuderen en te kopiëren met de financiële steun van Jean Baptiste de Bethune en Henri Desclée. Wellicht gebeurde dit door de tussenkomst van Adolf Duclos die contact bleef houden. Zij verzochten hem om in middeleeuwse manuscripten en drukken iconografisch materiaal en randversieringen te zoeken voor hun liturgische uitgaven. De Bethune wou hem de leiding geven over de lithografische afdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij, de Brugse tak van de uitgeverij van Desclée. Raoux bleek niet in te gaan op zijn voorstel. Als schadeloosstelling voor de investering werden de meest waardevolle studies van Raoux gekopieerd voor Desclée en de Sint-Lucasschool in Gent. In oktober 1879 stichtte Pieter Raoux een eigen steendrukkerij in Brugge die hij samen met zijn echtgenote Leonie Manceau uitbaatte. De vele drukwerken die hij verzorgde waren neogotisch van aard en van hoogstaande kwaliteit. Hij moest optornen tegen de massaproductie van de zgn. 'saint-sulpiceprenten' die de markt overspoelden en die als te wulps en ongodsdienstig werden ervaren. Hij voerde hierin een strijd die ondersteund werd door Guido Gezelle en de Heilige Beeldekensgilde. Hij werkte ook voor tijdschriften zoals Rond den heerd en de Handelingen van het genootschap voor geschiedenis. In oktober 1886 werd hij aangesteld als leraar aan de Brugse academie. In 1889 werd hij toch directeur van de lithografieafdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij (Desclée de Brouwer).
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellecorrespondent; lithograaf-drukker van Gezellegedichten; Rond den Heerd
BronnenK. Calis; E. Depuydt, Guido Gezelle en de verwenprenterije van Pieter Raoux. In: Biekorf: 115 (2015) 4, p.385-417

Briefschrijver

NaamManceau, Leonie
Datums° Torhout, 10/03/1850
GeslachtVrouwelijk
Beroeplerares; administratief medewerker; wijnhandelaar
BioLeonie Manceau was de dochter van Francis Joseph Desire Manceau en Justine Marie Demey. Ze was de zus van Julien Manceau die de toneelafdeling van de Augustinusgilde leidde. Ze trad in januari 1881 in het huwelijk met drukker Pierre Raoux. Na enkele miskramen bleef het echtpaar kinderloos. Met haar kennis als leerkracht bracht ze het drukkersbedrijf zakelijk op een hoger niveau. Ze nam de correspondentie voor haar rekening, waardoor het Frans een prominentere plaats kreeg. Na de dood van haar echtgenoot verhuisde ze op 18/04/1919 naar Lochristi (Dorpsstraat 126) vanuit hun huis te Brugge in de Guido Gezellelaan. Op dat moment stond ze geregistreerd in het bevolkingsregister als ‘wijnhandelaarster’.
NaamRaoux, Pierre
Datums° Assebroek, 08/09/1845 - ✝ Brugge, 03/10/1917
GeslachtMannelijk
Beroepgrafisch kunstenaar; graveur-lithograaf; drukker
BioPierre Raoux was de oudste zoon van de ongehuwde Francisca Lagast. Na haar huwelijk met de timmerman Edmond Raoux werd hij als zijn zoon gewettigd in 1850. Het lijkt erop dat hij minstens een deel van zijn jeugd buiten het gezin opgevoed werd bij de Broeders van Liefde. Als volksjongen van beperkte komaf gaf zijn artistieke aanleg hem de kans om zich te ontwikkelen. Hij volgde een opleiding aan de Brugse Academie, waar hij in de jaren 1860 meer dan eens laureaat werd. De techniek van het steendrukken kreeg hij onder de knie bij Jacob Petyt. Ook na de dood van zijn leermeester in december 1871 bleef Raoux in dienst van Weduwe Petyt. Het atelier Petyt bracht hem in contact met sleutelfiguren in de Brugse culturele en katholieke wereld, zoals Adolf Duclos en Jean Baptiste de Bethune. Zij steunden hem om zich verder te vervolmaken. In 1874 trok hij naar het buitenland met een beurs van de Belgische staat. Hij specialiseerde zich in de chromolithografie tijdens een stage in Parijs. Daarna trok hij voor lange tijd naar Italië om er de oude meesters te bestuderen en te kopiëren met de financiële steun van Jean Baptiste de Bethune en Henri Desclée. Wellicht gebeurde dit door de tussenkomst van Adolf Duclos die contact bleef houden. Zij verzochten hem om in middeleeuwse manuscripten en drukken iconografisch materiaal en randversieringen te zoeken voor hun liturgische uitgaven. De Bethune wou hem de leiding geven over de lithografische afdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij, de Brugse tak van de uitgeverij van Desclée. Raoux bleek niet in te gaan op zijn voorstel. Als schadeloosstelling voor de investering werden de meest waardevolle studies van Raoux gekopieerd voor Desclée en de Sint-Lucasschool in Gent. In oktober 1879 stichtte Pieter Raoux een eigen steendrukkerij in Brugge die hij samen met zijn echtgenote Leonie Manceau uitbaatte. De vele drukwerken die hij verzorgde waren neogotisch van aard en van hoogstaande kwaliteit. Hij moest optornen tegen de massaproductie van de zgn. 'saint-sulpiceprenten' die de markt overspoelden en die als te wulps en ongodsdienstig werden ervaren. Hij voerde hierin een strijd die ondersteund werd door Guido Gezelle en de Heilige Beeldekensgilde. Hij werkte ook voor tijdschriften zoals Rond den heerd en de Handelingen van het genootschap voor geschiedenis. In oktober 1886 werd hij aangesteld als leraar aan de Brugse academie. In 1889 werd hij toch directeur van de lithografieafdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij (Desclée de Brouwer).
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellecorrespondent; lithograaf-drukker van Gezellegedichten; Rond den Heerd
BronnenK. Calis; E. Depuydt, Guido Gezelle en de verwenprenterije van Pieter Raoux. In: Biekorf: 115 (2015) 4, p.385-417

Briefontvanger

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]

Plaats van verzending

NaamBrugge
GemeenteBrugge

Naam - persoon

NaamManceau, Leonie
Datums° Torhout, 10/03/1850
GeslachtVrouwelijk
Beroeplerares; administratief medewerker; wijnhandelaar
BioLeonie Manceau was de dochter van Francis Joseph Desire Manceau en Justine Marie Demey. Ze was de zus van Julien Manceau die de toneelafdeling van de Augustinusgilde leidde. Ze trad in januari 1881 in het huwelijk met drukker Pierre Raoux. Na enkele miskramen bleef het echtpaar kinderloos. Met haar kennis als leerkracht bracht ze het drukkersbedrijf zakelijk op een hoger niveau. Ze nam de correspondentie voor haar rekening, waardoor het Frans een prominentere plaats kreeg. Na de dood van haar echtgenoot verhuisde ze op 18/04/1919 naar Lochristi (Dorpsstraat 126) vanuit hun huis te Brugge in de Guido Gezellelaan. Op dat moment stond ze geregistreerd in het bevolkingsregister als ‘wijnhandelaarster’.
NaamRaoux, Pierre
Datums° Assebroek, 08/09/1845 - ✝ Brugge, 03/10/1917
GeslachtMannelijk
Beroepgrafisch kunstenaar; graveur-lithograaf; drukker
BioPierre Raoux was de oudste zoon van de ongehuwde Francisca Lagast. Na haar huwelijk met de timmerman Edmond Raoux werd hij als zijn zoon gewettigd in 1850. Het lijkt erop dat hij minstens een deel van zijn jeugd buiten het gezin opgevoed werd bij de Broeders van Liefde. Als volksjongen van beperkte komaf gaf zijn artistieke aanleg hem de kans om zich te ontwikkelen. Hij volgde een opleiding aan de Brugse Academie, waar hij in de jaren 1860 meer dan eens laureaat werd. De techniek van het steendrukken kreeg hij onder de knie bij Jacob Petyt. Ook na de dood van zijn leermeester in december 1871 bleef Raoux in dienst van Weduwe Petyt. Het atelier Petyt bracht hem in contact met sleutelfiguren in de Brugse culturele en katholieke wereld, zoals Adolf Duclos en Jean Baptiste de Bethune. Zij steunden hem om zich verder te vervolmaken. In 1874 trok hij naar het buitenland met een beurs van de Belgische staat. Hij specialiseerde zich in de chromolithografie tijdens een stage in Parijs. Daarna trok hij voor lange tijd naar Italië om er de oude meesters te bestuderen en te kopiëren met de financiële steun van Jean Baptiste de Bethune en Henri Desclée. Wellicht gebeurde dit door de tussenkomst van Adolf Duclos die contact bleef houden. Zij verzochten hem om in middeleeuwse manuscripten en drukken iconografisch materiaal en randversieringen te zoeken voor hun liturgische uitgaven. De Bethune wou hem de leiding geven over de lithografische afdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij, de Brugse tak van de uitgeverij van Desclée. Raoux bleek niet in te gaan op zijn voorstel. Als schadeloosstelling voor de investering werden de meest waardevolle studies van Raoux gekopieerd voor Desclée en de Sint-Lucasschool in Gent. In oktober 1879 stichtte Pieter Raoux een eigen steendrukkerij in Brugge die hij samen met zijn echtgenote Leonie Manceau uitbaatte. De vele drukwerken die hij verzorgde waren neogotisch van aard en van hoogstaande kwaliteit. Hij moest optornen tegen de massaproductie van de zgn. 'saint-sulpiceprenten' die de markt overspoelden en die als te wulps en ongodsdienstig werden ervaren. Hij voerde hierin een strijd die ondersteund werd door Guido Gezelle en de Heilige Beeldekensgilde. Hij werkte ook voor tijdschriften zoals Rond den heerd en de Handelingen van het genootschap voor geschiedenis. In oktober 1886 werd hij aangesteld als leraar aan de Brugse academie. In 1889 werd hij toch directeur van de lithografieafdeling van de Sint-Augustinusmaatschappij (Desclée de Brouwer).
Links[wikipedia]
Relatie tot Gezellecorrespondent; lithograaf-drukker van Gezellegedichten; Rond den Heerd
BronnenK. Calis; E. Depuydt, Guido Gezelle en de verwenprenterije van Pieter Raoux. In: Biekorf: 115 (2015) 4, p.385-417

Naam - plaats

NaamBeernem
GemeenteBeernem
NaamBrugge
GemeenteBrugge

Naam - instituut/vereniging

NaamSint-Lodewijkscollege Brugge
BeschrijvingHet Sint-Lodewijkscollege werd vanaf 9 oktober 1834 als bisschoppelijk college ingericht in de gebouwen van de voormalige Duinenabdij aan de Potterierei. In 1846 verhuisde de school naar de hoek van de Noordzandstraat en de Dweersstraat, waar het steeds verder uitbreidde tot de site te klein werd. In 1972 verliet het college de binnenstad voor zijn huidige locatie. Gezelle volgde er lagere school van 1 oktober 1841 tot 17 augustus 1846. Hij had er onder meer les van Ferdinand Van de Putte. Na zijn terugkeer naar Brugge hield hij nauw contact met de school, o.m. via Leonard Lodewijk De Bo die hij op het Grootseminarie had leren kennen en via oud-leerlingen als Hugo Verriest. Zo kwam hij ook in contact met een nieuwe generatie leerkrachten als Edward Van Robays, Jan Craeynest en Cyriel Delaere met wie hij het tijdschrift Biekorf stichtte.
Datering1834
Links[odis], [wikipedia]

Titel - gedicht van Guido Gezelle

TitelTien maal vijfjaar verleende God het leven
PublicatieVerzameld dichtwerk, deel VI, p. 238

Indextermen

Briefontvanger

Gezelle, Guido

Briefschrijver

Manceau, Leonie
Raoux, Pierre

Correspondenten

Gezelle, Guido
Manceau, Leonie
Raoux, Pierre

Naam - instituut/vereniging

Sint-Lodewijkscollege Brugge

Naam - persoon

Manceau, Leonie
Raoux, Pierre

Naam - plaats

Beernem
Brugge

Plaats van verzending

Brugge

Titel - gedicht van Guido Gezelle

Tien maal vijfjaar verleende God het leven

Titel16/08/1881, [Brugge], Pierre Raoux en Leonie Manceau aan [Guido Gezelle]
EditeurE. Depuydt
Wetenschappelijke leidingEls Depuydt
Partners Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
UitgeverGuido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgaveBrugge, Gent
Publicatiedatum2023
Beschikbaarheid Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
DisclaimerDe editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be.
Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
CiterenEen brief kan worden geciteerd als:
[Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].
VerzenderRaoux, Pierre
VerzenderManceau, Leonie
Ontvanger[Gezelle, Guido]
Verzendingsdatum16/08/1881
VerzendingsplaatsBrugge (Brugge)
AnnotatieBriefversie van datering: den 16 oogstm 1881; plaats gereconstrueerd op basis van het briefhoofd ; adressaat gereconstrueerd op basis van contextuele gegevens;
Gepubliceerd inKoen Calis; Els Depuydt, Guido Gezelle en de verwenprenterije van Pieter Raoux. - in : Biekorf. Jrg. 115 (2015) nr. 4, p.413-414
Fysieke bijzonderheden
Drager 3 enkele vellen, enkel vel 1: 130x102 ; enkel vel 2: 132x103 ; enkel vel 3: 132x103
wit
papiersoort: 3 zijden beschreven, inkt
Staat onvolledig: brief verknipt tot vier taalkundige fiches waarvan drie gereconstrueerd met tekstverlies; linkeronderkant ontbreekt; onzekerheid over reconstructie rechteronderkant
Vormelijke bijzonderheden papier met briefhoofd: Steendrukkerij Waalschestraat, 28. // Beeldekens, // prenten, diploma's en // kunstplaten in koleurdruk. // Kunstgravuren en teekeningen. // Gelegenheid gedichten in koleur, enz. // .P: Raoux // Facturen, wissels, registers, enz. // Bezoek, adres en spijskaarten. // Geboorte, trouw en dood- // kaarten en brieven // -muziek.- // Brugge, den _ 188_
Toevoegingen op blanco zijde 2 onderaan en in het midden: taalkundige notities: Stuik, den van eene oude waterzuchtige vrouwe die stervende, 't hoofd nederwaards, in heuren gekussende stoel zat zei men te Beernem: "Ze zat zy daar in heuren stuik", wilden ze zeggen dobbel en thoope gestuikt comme une masse inerte vrgl: up heure fok " " huk (purperen inkt, omgekeerd, hand G.G.); op blanco zijden 4 en 6 bovenaan: taalkundige notities: peuten z. heutepeuten; Rysteren, weg Waar heb ik dat gehoord of gezien? (purperen inkt, beide hand G.G.); op zijden 1 en 2 onderstrepingen in blauw potlood
Bewaargegevens
LandBelgië
PlaatsBrugge
BewaarplaatsGuido Gezellearchief
ID Gezellearchief8233 + 3587, peuten
Bibliotheekrecordhttps://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=|library/v/obbrugge/gezelle|14662
Inhoud
IncipitZend[e] u de épreuve
Tekstsoortbrief
TalenNederlands
De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.