<Resultaat 1363 van 2349

>

p1

Pieux souvenir[1] de la
Première communion de Monsieur Pierre Van der Espt
faite en l'Église de le 1889[2]

O souvenir heureux du jour incomparable,
Où le Seigneur m'admit à l'honneur de sa table,
pour la première fois! O Bienheureux festin!
O mystère d'amour, o secret tout divin!
Que ferai-je, o mon Dieu? Comment me rendre digne
D'un don si ravissant, d'un honneur si insigne?
Que ferai-je, Parents, Amis, Frères et Soeurs?
Je me perds à chercher, je ne trouve que pleurs!
Mais non, ne pleurons pas! Travaillons à l'envie;
Méritons qu'au grand jour au banquet de la Vie,
A l'Eternel banquet, réunis, vous et moi,
Sans voile nous voyons ce que cache la Foi!
Là nous saluerons d'un moins indigne hommage
Le Dieu qui ce jourd'hui, ne donnant en partage
Et Son Corps et Son Sang et Sa Divinité,
Nous montre le chemin de l'Immortalité.

Pierre Van der Espt.

Prière à la chere Dame V. d. E. de me permettre de corriger les épreuves avant l’impression définitive.

Guido Gezelle

p2

Noten

[1] De tekst van dit gelegenheidsgedicht is niet origineel. Een eerdere versie met lichte wijzigingen vinden we op het Communieprentje voor Joséphine Soudan op 3 april 1884 (Guido Gezellearchief, nr.2029).
[2] Datum en locatie zijn niet ingevuld op het handschrift. De gedrukte versie heeft “faite en l’Eglise de Meulebeke le 11 Avril 1889”. Het bidprentje is niet aanwezig in het Guido Gezellearchief.
ger, gerre Onderstrepingen van Guido Gezelle in blauw potlood. Antw garde deur stond open en hij was ger 'k peisde daar eenen haas in zijn leger te schieten treffen maar hij was ger Hoogstraeten Loq. Onderstrepingen van Guido Gezelle in blauw potlood.de melk Onderstrepingen van Guido Gezelle in blauw potlood. ziedt lyk nen garenketelHoogstraetenZieden Onderstrepingen van Guido Gezelle in blauw potlood.

Register

Correspondenten

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamVan Brabant, Louise Adèle Pauline
Datums° Dunkerque, 17/02/1850 - ✝ Menen, 25/04/1905
GeslachtVrouwelijk
VerblijfplaatsFrankrijk
BioLouise Adèle Pauline Van Brabant werd geboren in Duinkerke (Frankrijk) op 17 februari 1850. Na haar huwelijk met dokter Victor Hendrik Vander Espt in 1872 vestigde het echtpaar zich op het adres Kapucijnenstraat 17 te Kortrijk. Samen kregen ze vijf kinderen Marie Louise (1873), Jeanne (1874), Noëla (1875), Pierre (1877) en Charles (1879). Een zesde kind Victor Edward (1881) stierf op vijfjarige leeftijd na ziekte. Louise werd weduwe op 31 maart 1891. Ze overleed in Menen op 25 april 1905 in de Benediktinessenstraat 5. Ze was toen wel nog gedomicilieerd in Kortrijk. In deze straat hadden de Benediktinessen van Menen een psychiatrische instelling voor dames en een rusthuis voor dames. Ondanks het feit dat Victor Vander Espt eerder van liberale strekking was, schreef Gezelle minstens vier gelegenheidsgedichten voor de kinderen op vraag van zijn echtgenote.
Relatie tot Gezellecorrespondent: aanvrager gelegenheidsgedicht
BronnenFamilysearch – overlijdensakten Menen 1905; https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychiatrisch_Centrum_Menen

Briefschrijver

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]

Briefontvanger

NaamVan Brabant, Louise Adèle Pauline
Datums° Dunkerque, 17/02/1850 - ✝ Menen, 25/04/1905
GeslachtVrouwelijk
VerblijfplaatsFrankrijk
BioLouise Adèle Pauline Van Brabant werd geboren in Duinkerke (Frankrijk) op 17 februari 1850. Na haar huwelijk met dokter Victor Hendrik Vander Espt in 1872 vestigde het echtpaar zich op het adres Kapucijnenstraat 17 te Kortrijk. Samen kregen ze vijf kinderen Marie Louise (1873), Jeanne (1874), Noëla (1875), Pierre (1877) en Charles (1879). Een zesde kind Victor Edward (1881) stierf op vijfjarige leeftijd na ziekte. Louise werd weduwe op 31 maart 1891. Ze overleed in Menen op 25 april 1905 in de Benediktinessenstraat 5. Ze was toen wel nog gedomicilieerd in Kortrijk. In deze straat hadden de Benediktinessen van Menen een psychiatrische instelling voor dames en een rusthuis voor dames. Ondanks het feit dat Victor Vander Espt eerder van liberale strekking was, schreef Gezelle minstens vier gelegenheidsgedichten voor de kinderen op vraag van zijn echtgenote.
Relatie tot Gezellecorrespondent: aanvrager gelegenheidsgedicht
BronnenFamilysearch – overlijdensakten Menen 1905; https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychiatrisch_Centrum_Menen

Plaats van verzending

NaamKortrijk
GemeenteKortrijk

Naam - persoon

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamVan Brabant, Louise Adèle Pauline
Datums° Dunkerque, 17/02/1850 - ✝ Menen, 25/04/1905
GeslachtVrouwelijk
VerblijfplaatsFrankrijk
BioLouise Adèle Pauline Van Brabant werd geboren in Duinkerke (Frankrijk) op 17 februari 1850. Na haar huwelijk met dokter Victor Hendrik Vander Espt in 1872 vestigde het echtpaar zich op het adres Kapucijnenstraat 17 te Kortrijk. Samen kregen ze vijf kinderen Marie Louise (1873), Jeanne (1874), Noëla (1875), Pierre (1877) en Charles (1879). Een zesde kind Victor Edward (1881) stierf op vijfjarige leeftijd na ziekte. Louise werd weduwe op 31 maart 1891. Ze overleed in Menen op 25 april 1905 in de Benediktinessenstraat 5. Ze was toen wel nog gedomicilieerd in Kortrijk. In deze straat hadden de Benediktinessen van Menen een psychiatrische instelling voor dames en een rusthuis voor dames. Ondanks het feit dat Victor Vander Espt eerder van liberale strekking was, schreef Gezelle minstens vier gelegenheidsgedichten voor de kinderen op vraag van zijn echtgenote.
Relatie tot Gezellecorrespondent: aanvrager gelegenheidsgedicht
BronnenFamilysearch – overlijdensakten Menen 1905; https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychiatrisch_Centrum_Menen
NaamVander Espt, Pierre Hubert Jean Joseph
Datums° Kortrijk, 14/08/1877
GeslachtMannelijk
Beroepbakkersknecht
BioPierre Hubert Jean Joseph Vander Espt werd op 14 augustus 1877 geboren te Kortrijk als vierde kind van dokter Victor Hendrik Vander Espt en Louise Van Brabant. Gezelle bezorgde een gedicht voor zijn eerste communie in 1889. Pierre werd bakkerknecht te Vicht en te Brussel. Hij trouwde op 29 december 1909 te Brussel met Elodie Verschoore uit Hallouin die haar jeugd in Kortrijk doorbracht. Zijn ouders waren op dat ogenblik overleden.
Relatie tot Gezellegelegenheidsgedicht

Naam - plaats

NaamAntwerpen
GemeenteAntwerpen
NaamHoogstraten
GemeenteHoogstraten

Titel - gedicht van Guido Gezelle

Titelo Souvenir heureux du jour incomparable
PublicatieVerzameld dichtwerk, deel VIII, p. 214

Titel - werk van Guido Gezelle

TitelLoquela
Links[gezelle.be]

Titelxx/[03/1889], [Kortrijk], Guido Gezelle aan [Louise Adèle Pauline Van Brabant (= mevrouw Louise Vander Espt)]
EditeurEls Depuydt
Wetenschappelijke leidingEls Depuydt
Partners Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
UitgeverGuido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgaveBrugge, Gent
Publicatiedatum2024
Beschikbaarheid Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
DisclaimerDe editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be.
Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
CiterenEen brief kan worden geciteerd als:
[Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].
VerzenderGezelle, Guido
Ontvanger[Van Brabant, Louise Adèle Pauline]
Verzendingsdatumxx/[03/1889]
VerzendingsplaatsKortrijk (Kortrijk)
AnnotatieDatum gereconstrueerd op basis van de brieftekst: gedicht voor de eerstecommunie van Pierre Vander Espt op 11/04/1889: gedicht kort voor deze datum geschreven; plaats gereconstrueerd op basis van contextuele gegevens.
Gepubliceerd indl. VIII, p.214-215
Fysieke bijzonderheden
Drager twee enkele vellen, enkele vel 1: ?; enkel vel 2: 103x133
wit, vierkant geruit
papiersoort: 4 zijden beschreven, inkt
Staat volledig: brief verknipt tot twee taalkundige fiches en gereconstrueerd
Toevoegingen op zijde 2 rechts en zijde 4 links: taalkundige notities (inkt en blauw potlood, verticaal, hand G.G.)
Bewaargegevens
LandBelgië
PlaatsBrugge
BewaarplaatsGuido Gezellearchief
ID Gezellearchief2030 + 3322, Z fiche 30
Bibliotheekrecordhttps://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=|library/v/obbrugge/gezelle|14985
Inhoud
IncipitPieux souvenir de la premiere communion de Monsieur Pierre Van der Espt, [...] o souvenir heureux du jour incomparable,
Samenvatting communiegedicht voor Pierre Vander Espt met vraag van Gezelle om de drukproef te mogen corrigeren
bevat gedicht van Guido Gezelle
Tekstsoortbrief
TalenFrans
De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.