| < | Resultaat 1242 van 2382  | > |
|---|
…s m'exuser de mon long
… l'affaire en question,
…s remerçier pour toutes
… vous avez bien voulû faire
… Il n’etait nûllement possible de plaçer ma Mère à Bailleul. Par suite de plusieurs démarches que j’ai faite, il à été reconnue même par les Srs de St anna que ma mère ne pouvait revenir...
Elle est donc actuellement à l’ospice de St Julien à Brùges.
Reçevez mes remerçiments et reconnaissance
| Naam | Geeraert, Emma Maria |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 04/08/1865 - ✝ Kortrijk, 26/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Emma Maria Geeraert werd op 4 augustus 1865 geboren te Kortrijk als dochter van Remi Geeraert, vlashandelaar, en Anastasia Desmet, huishoudster. Emma was lid van de Congregatie van O.-L.-Vrouwe, ’t Amerlyncks en stierf ongehuwd op 26 mei 1894 na een slepende ziekte in het huis van haar vader in de Wijngaardstraat te Kortrijk. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Geeraert, Emma Maria |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 04/08/1865 - ✝ Kortrijk, 26/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Emma Maria Geeraert werd op 4 augustus 1865 geboren te Kortrijk als dochter van Remi Geeraert, vlashandelaar, en Anastasia Desmet, huishoudster. Emma was lid van de Congregatie van O.-L.-Vrouwe, ’t Amerlyncks en stierf ongehuwd op 26 mei 1894 na een slepende ziekte in het huis van haar vader in de Wijngaardstraat te Kortrijk. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Geeraert, Emma Maria |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 04/08/1865 - ✝ Kortrijk, 26/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Emma Maria Geeraert werd op 4 augustus 1865 geboren te Kortrijk als dochter van Remi Geeraert, vlashandelaar, en Anastasia Desmet, huishoudster. Emma was lid van de Congregatie van O.-L.-Vrouwe, ’t Amerlyncks en stierf ongehuwd op 26 mei 1894 na een slepende ziekte in het huis van haar vader in de Wijngaardstraat te Kortrijk. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Naam | Desmet, Anastasia |
|---|---|
| Datums | ° 1828 - ✝ Kortrijk, 06/1908 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Anastasia Desmet werd geboren in 1828 als dochter van Dominique Amand Desmet en Cathérine Maes. Ze trouwde op 9 november 1864 te Kortrijk met de vlashandelaar Remi Geeraert. Het echtpaar verbleef er in de Wijngaardstraat en kreeg een dochter Emma (1865-1864), alsook twee zoontjes in 1871 en 1873 die als baby stierven. Omwille van een psychiatrische problematiek (‘Delire alcolique’) werd zij in september 1886 gecolloqueerd in Sint-Anna (Kortrijk) en in december 1887 overgebracht naar Sint-Juliaans (Brugge) waar zij in oktober 1889 werd ontslagen. Eind juli 1900 werd Anastasia weduwe, en in juni 1908 stierf zij te Kortrijk. |
| Bronnen | https://search.arch.be/; Medisch dossier uit het archief Sint-Juliaans, Lien Werbrouck, archivaris |
| Naam | Psychiatrisch ziekenhuis of hospice, Bailleul |
|---|---|
| Beschrijving | In dit ziekenhuis werden vrouwen opgevangen. Het werd gebouwd volgens de toen heersende theoretische en praktische principes van de psychiatrie en wilde zo een voorbeeldinstelling zijn. Aanvankelijk was het hospice voorzien op 600 vrouwen, in 1912 waren het er al meer dan 1400. Het stond op een terrein van 80 ha en telde een 30-tal gebouwen, parken en tuinen. De prijs van het verblijf hing af van de klasse waarin men viel (vijf klassen). Tot 1906 was er slechts één arts aanwezig, therapie bestond vaak uit bezigheden als werken op het veld of in de tuin, in de keuken, of voor de meesten: naaien en breien. Zusters van de Congregatie van de Dochters van het Kind Jezus begeleidden de patiënten in het dagelijks leven, bijgestaan door leken-verpleegsters. Het gebouw werd tijdens de twee wereldoorlogen gebombardeerd maar steeds heropgebouwd. |
| Datering | 1863-heden |
| Naam | Sint-Juliaansgesticht Brugge |
|---|---|
| Beschrijving | Rond het einde van de 13e eeuw bevonden zich in de Boeveriestraat te Brugge meerdere opvangtehuizen voor passanten, daklozen en behoeftigen, dewelke in 1305 werden verenigd onder de naam Sint-Juliaans. Aan het einde van de 16e eeuw veranderde dit in een instelling voor krankzinnigen. IJverend voor een meer humane zorg voor geesteszieken, en nadat hij in 1840 directeur geworden was van het Sint-Juliaansgesticht, vestigde kannunik Petrus Joannes Maes in 1842 hierbinnen een aparte vrouwenafdeling. Op 3 mei 1842 kwam Maes zich met de algemeen overste van de Brugse zusters Apostolinnen en met enkele zusters in het Sint-Juliaansgesticht vestigen. Enkele maanden later scheidden zij zich af van de Apostolinnen en vormden aldus een nieuwe congregatie onder de benaming Zusters van de Bermhertigheid Jesu, die zich zou inlaten met de verzorging van de geesteszieken. In 1910 verhuisde de vrouwenafdeling naar de nieuw opgerichte Psychiatrische Kliniek Onze-Lieve-Vrouw in Sint-Michiels Brugge, terwijl het Sint-Juliaansgesticht nog verder bleef bestaan tot 1931. |
| Datering | 1275 (?)-1931 |
| Links | [wikipedia] |
| Naam | Sint-Annagesticht, Kortrijk |
|---|---|
| Beschrijving | Op 12 augustus 1840 kocht kanunnik Petrus Johannes Maes aan Jan Jozef Clavers het Sint-Annapensionaat en -kapel gelegen op de Sint-Annawijk langs de Steenweg naar Rollegem met de bedoeling de bestaande kostschool, die actief was sinds 1839-1840 onder de leiding van de Zusters Apostolinnen, om te bouwen tot krankzinnigengesticht. Daarbij werd de verzorging, net als in het moederhuis Sint-Juliaan in Brugge, in de handen gelegd van de Zusters van de Barmhertigheid Jesu. Sint-Anna kende een opmerkelijke groei. Eind 1842 telde men 45 patiënten, een jaar later al 85. In 1880 was er plaats voor 620 patiënten waarmee ze na Sint-Juliaan de grootste psychiatrische instelling in West-Vlaanderen was. De instelling bleef bestaan tot 1927. Ten tijde van Guido Gezelle was Flora Mastraeten overste en priester Aloïs (Alwin) Baelen er directeur, dit van 1874 tot 1923. |
| Datering | 1840-1927 |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
