| < | Resultaat 1046 van 2349  | > |
|---|
Zou ‘k die Cantate[2] mogen by myne andere stukjes[3] voegen?
Wat dunkt er u van?
| Naam | Brondel, Charles Louis; Karel Lodewijk |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 16/03/1834 - ✝ Brugge, 30/04/1924 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; directeur; dichter |
| Bio | Charles Louis Brondel werd op 16 maart 1834 geboren in Brugge. Hij was de zoon van Carolus Brondel, stoelmaker en van Isabella Becquet. Het was een groot gezin met zeven kinderen. Ook zijn jongste broer Jean-Bapiste werd priester en bovendien missionaris en bisschop in Amerika. Karel Lodewijk, zoals hij zich meestal noemde, volgde een opleiding aan het Sint-Lodewijkscollege, waar hij les kreeg van Leonard De Bo. Vervolgens maakte hij kennis met Gezelle aan het Kleinseminarie te Roeselare. Hij noemde zichzelf Gezelles leerling. Na zijn priesterwijding in 1858 begon Brondel een carrière in het onderwijs. Zijn eerste aanstelling was als surveillant in het Sint-Michielsinstituut van het Kleinseminarie, waarvoor zijn collega Gezelle medeverantwoordelijk was. In augustus 1860 werd hij overgeplaatst naar Veurne. Vanaf 1864 was hij actief te Tielt. Na een korte periode als onderpastoor in Izegem vanaf 1870 werd hij aangesteld als directeur van het meisjespensionaat Saint-Charles in Dottenijs op 25 maart 1871. Bij zijn pensioen in 1910 trok hij zich terug in Brugge, waar hij tot zijn overlijden op 30 april 1924 actief bleef als priester. In het spoor van De Bo en Gezelle was hij ook actief als dichter, vaak op vraag van zijn entourage. In 1883 schreef hij een dichtbundel op Karel de Goede, in 1887 verschenen zijn gebundelde Gedichten. Daarin staat ook een lang gedicht ter ere van Gezelle. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst Cordelia Van De Wiele |
| Bronnen | L. VAN ACKER, Figuren van bij ons Karel-Lodewijk Brondel, een vergeten dichter, Brugge 1834-1924, in: Biekorf, 107 (2007) 4, p.321-325; Archiefbank Brugge |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Brondel, Charles Louis; Karel Lodewijk |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 16/03/1834 - ✝ Brugge, 30/04/1924 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; directeur; dichter |
| Bio | Charles Louis Brondel werd op 16 maart 1834 geboren in Brugge. Hij was de zoon van Carolus Brondel, stoelmaker en van Isabella Becquet. Het was een groot gezin met zeven kinderen. Ook zijn jongste broer Jean-Bapiste werd priester en bovendien missionaris en bisschop in Amerika. Karel Lodewijk, zoals hij zich meestal noemde, volgde een opleiding aan het Sint-Lodewijkscollege, waar hij les kreeg van Leonard De Bo. Vervolgens maakte hij kennis met Gezelle aan het Kleinseminarie te Roeselare. Hij noemde zichzelf Gezelles leerling. Na zijn priesterwijding in 1858 begon Brondel een carrière in het onderwijs. Zijn eerste aanstelling was als surveillant in het Sint-Michielsinstituut van het Kleinseminarie, waarvoor zijn collega Gezelle medeverantwoordelijk was. In augustus 1860 werd hij overgeplaatst naar Veurne. Vanaf 1864 was hij actief te Tielt. Na een korte periode als onderpastoor in Izegem vanaf 1870 werd hij aangesteld als directeur van het meisjespensionaat Saint-Charles in Dottenijs op 25 maart 1871. Bij zijn pensioen in 1910 trok hij zich terug in Brugge, waar hij tot zijn overlijden op 30 april 1924 actief bleef als priester. In het spoor van De Bo en Gezelle was hij ook actief als dichter, vaak op vraag van zijn entourage. In 1883 schreef hij een dichtbundel op Karel de Goede, in 1887 verschenen zijn gebundelde Gedichten. Daarin staat ook een lang gedicht ter ere van Gezelle. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst Cordelia Van De Wiele |
| Bronnen | L. VAN ACKER, Figuren van bij ons Karel-Lodewijk Brondel, een vergeten dichter, Brugge 1834-1924, in: Biekorf, 107 (2007) 4, p.321-325; Archiefbank Brugge |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Brondel, Charles Louis; Karel Lodewijk |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 16/03/1834 - ✝ Brugge, 30/04/1924 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; directeur; dichter |
| Bio | Charles Louis Brondel werd op 16 maart 1834 geboren in Brugge. Hij was de zoon van Carolus Brondel, stoelmaker en van Isabella Becquet. Het was een groot gezin met zeven kinderen. Ook zijn jongste broer Jean-Bapiste werd priester en bovendien missionaris en bisschop in Amerika. Karel Lodewijk, zoals hij zich meestal noemde, volgde een opleiding aan het Sint-Lodewijkscollege, waar hij les kreeg van Leonard De Bo. Vervolgens maakte hij kennis met Gezelle aan het Kleinseminarie te Roeselare. Hij noemde zichzelf Gezelles leerling. Na zijn priesterwijding in 1858 begon Brondel een carrière in het onderwijs. Zijn eerste aanstelling was als surveillant in het Sint-Michielsinstituut van het Kleinseminarie, waarvoor zijn collega Gezelle medeverantwoordelijk was. In augustus 1860 werd hij overgeplaatst naar Veurne. Vanaf 1864 was hij actief te Tielt. Na een korte periode als onderpastoor in Izegem vanaf 1870 werd hij aangesteld als directeur van het meisjespensionaat Saint-Charles in Dottenijs op 25 maart 1871. Bij zijn pensioen in 1910 trok hij zich terug in Brugge, waar hij tot zijn overlijden op 30 april 1924 actief bleef als priester. In het spoor van De Bo en Gezelle was hij ook actief als dichter, vaak op vraag van zijn entourage. In 1883 schreef hij een dichtbundel op Karel de Goede, in 1887 verschenen zijn gebundelde Gedichten. Daarin staat ook een lang gedicht ter ere van Gezelle. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst Cordelia Van De Wiele |
| Bronnen | L. VAN ACKER, Figuren van bij ons Karel-Lodewijk Brondel, een vergeten dichter, Brugge 1834-1924, in: Biekorf, 107 (2007) 4, p.321-325; Archiefbank Brugge |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
