| < | Resultaat 2266 van 2382  | > |
|---|
Ik heb hooren zeggen dat Marie mag haaren pander[1] zetten, en hier by die twee drooge ooms[2] is ter niet te krygen voor my, ik zou wel blyde zyn indien ik mynen kloef[3] by u mogte zetten, gelyk over zeven jaar[4] St Nicolay zou dat niet weten dat ik reeds zoo groot ben[5] en ik van mynen kant zal ook uwen St Nicolay …[6]
p2| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Lateur, Marie Elise Amandine; Elisa Lateur; Amandine |
|---|---|
| Datums | ° Roubaix, 21/05/1866 - ✝ Machelen, 14/10/1950 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | bakker |
| Verblijfplaats | Frankrijk |
| Bio | Marie Elise Lateur werd geboren als dochter van Camille Lateur en Louise Gezelle, een jongere zus van Guido Gezelle. Marie Elise was een van de oudere zussen van Stijn Streuvels (pseudoniem van Frank Lateur). Na het overlijden van haar tante Amandine Lateur (1881), nam ze de zorg voor de bakkerijwinkel en het huishouden van haar twee ooms in Avelgem over. Vanaf dat ogenblik wordt ook zij naar analogie met haar tante-voorgangster 'Amandine' genoemd. Uiteindelijk, omstreeks 1887, verhuisden ook haar ouders, broers en zus naar de bakkerij en nam zij samen met haar moeder de bakkerswinkel op zich. Wanneer Streuvels de bakkerijstiel opzegde (1905) en uitsluitend schrijver werd, verhuisde ze met haar moeder naar Brugge om in het ouderlijke huis van de familie Gezelle-De Vriese te gaan wonen. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | familiedlid, correspondent |
| Naam | Lateur, Marie Elise Amandine; Elisa Lateur; Amandine |
|---|---|
| Datums | ° Roubaix, 21/05/1866 - ✝ Machelen, 14/10/1950 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | bakker |
| Verblijfplaats | Frankrijk |
| Bio | Marie Elise Lateur werd geboren als dochter van Camille Lateur en Louise Gezelle, een jongere zus van Guido Gezelle. Marie Elise was een van de oudere zussen van Stijn Streuvels (pseudoniem van Frank Lateur). Na het overlijden van haar tante Amandine Lateur (1881), nam ze de zorg voor de bakkerijwinkel en het huishouden van haar twee ooms in Avelgem over. Vanaf dat ogenblik wordt ook zij naar analogie met haar tante-voorgangster 'Amandine' genoemd. Uiteindelijk, omstreeks 1887, verhuisden ook haar ouders, broers en zus naar de bakkerij en nam zij samen met haar moeder de bakkerswinkel op zich. Wanneer Streuvels de bakkerijstiel opzegde (1905) en uitsluitend schrijver werd, verhuisde ze met haar moeder naar Brugge om in het ouderlijke huis van de familie Gezelle-De Vriese te gaan wonen. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | familiedlid, correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Dequidt, Serafien |
|---|---|
| Datums | ° Oeren, 03/01/1858 - ✝ De Panne, 01/07/1911 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; pastoor; schooldirecteur; auteur; dichter |
| Bio | Seraphijn Dequidt, zoon van Joannes Dequidt, landman, en Theresia Delacauw, werd in 1881 leraar en subregent aan het college te Veurne. Op 27/08/1882 ontving hij zijn priesterwijding te Brugge. Op 14/07/1893 werd hij directeur van het Sint-Leocollege te Brugge. Hij was betrokken bij het Davidsfonds en werd in 1893 voorzitter van de Brugse afdeling. Op 06/02/1906 werd hij aangesteld als pastoor in De Panne. Als auteur schreef hij diverse artikels voor Biekorf. Hij publiceerde ook gedichten in de stijl van Gezelle. Na de dood van Gezelle verscheen van zijn hand: Guido Gezelle, zijn leven en werk (1900). |
| Links | [odis], [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | medewerker Biekorf; correspondent |
| Naam | Lateur, Marie Elise Amandine; Elisa Lateur; Amandine |
|---|---|
| Datums | ° Roubaix, 21/05/1866 - ✝ Machelen, 14/10/1950 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | bakker |
| Verblijfplaats | Frankrijk |
| Bio | Marie Elise Lateur werd geboren als dochter van Camille Lateur en Louise Gezelle, een jongere zus van Guido Gezelle. Marie Elise was een van de oudere zussen van Stijn Streuvels (pseudoniem van Frank Lateur). Na het overlijden van haar tante Amandine Lateur (1881), nam ze de zorg voor de bakkerijwinkel en het huishouden van haar twee ooms in Avelgem over. Vanaf dat ogenblik wordt ook zij naar analogie met haar tante-voorgangster 'Amandine' genoemd. Uiteindelijk, omstreeks 1887, verhuisden ook haar ouders, broers en zus naar de bakkerij en nam zij samen met haar moeder de bakkerswinkel op zich. Wanneer Streuvels de bakkerijstiel opzegde (1905) en uitsluitend schrijver werd, verhuisde ze met haar moeder naar Brugge om in het ouderlijke huis van de familie Gezelle-De Vriese te gaan wonen. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | familiedlid, correspondent |
| Naam | Lateur, Maria Philomena; Marie |
|---|---|
| Datums | ° Heule, 11/02/1877 - ✝ Gent, 01/12/1946 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster |
| Bio | Maria Philomena Lateur werd geboren als dochter van Camille Lateur en Louise Gezelle, zus van Guido Gezelle. Maria Philomena was ook de jongste zus van Stijn Streuvels (pseudoniem van Frank Lateur). Omstreeks 1887 ging ze met de rest van het gezin in de bakkerij te Avelgem wonen, bij haar ooms Charles en Victor Lateur. Op latere leeftijd trad ze in het klooster van de Zusters van Liefde in. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | familielid |
| Naam | Lateur, Victor; Fik |
|---|---|
| Datums | ° Avelgem, 30/01/1833 - ✝ Avelgem, 21/05/1903 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | bakker |
| Bio | Victor Lateur werd geboren als zoon van Pierre Lateur en Amelia van Meenen. Hij was een oom van Stijn Streuvels (pseudoniem van Frank Lateur). Na de dood van zijn vader in 1849 nam hij samen met zijn zus Amandine en broer Charles, en later de hulp van hun nicht Maria Elise Lateur, de bakkerij van zijn ouders over. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | familielid |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
