| < | Resultaat 1812 van 2616  | > |
|---|
bieden
L. Beun-De Beer. vertaler aan 't Beknopt Verslag der Kamer[1]
Zyne Vrouw en hun Luitgaerdeken
hunne beste wenschen voor 1892.
Hoorntjestraat, 136, Etterbeek.
| Naam | Beun, Leopold Joseph; Beun - De Beer, Leopold |
|---|---|
| Datums | ° Diksmuide, 29/03/1858 - ✝ Etterbeek, 13/06/1929 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | vertaler; vakbondsleider |
| Bio | Leopold Beun werd geboren te Diksmuide op 29 maart 1859 als zoon van schilder Petrus Beun en Amelia Puydt. Hij studeerde aan het kleinseminarie van Roeselare. Na zijn studies huwde hij met Elodie De Beer, met wie hij een dochter kreeg, Luitgard. Elodie stierf in 1902 en uit een nieuw huwelijk kreeg hij nog twee kinderen: Lutger en Wilhelmina. Hij woonde in Brussel en werkte als vertaler bij het 'Beknopt Verslag van de Kamer'. Toch bleef hij contact houden met de West-Vlaamse familie Rodenbach en met Hugo Verriest. Hij was bevriend met dichters als Prosper Van Langendonck en Emmanuel Hiel. Vanaf 1894 sympathiseerde hij met het daensisme. Hij richtte in 1895 de Christene Volkspartij op en een daensistische steenbakkersvakbond, waarvan hijzelf de voorzitter en priester Daens erevoorzitter was. Daarnaast steunde hij de vernederlandsing van de Gentse universiteit en was hij lid van de Tweede Vlaamse Hogeschoolcommissie en van het Propagandacomiteit tot Vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | adressenlijst Cordelia Van De Wiele; correspondent; studentenbeweging |
| Bronnen | http://www.hetlandvanaalst.be/wordpress/wp-content/uploads/2019/01/LVA-JG-38-1986-4.pdfy; https://nevb.be/wiki/Beun-de_Beer,_Leopold |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Beun, Leopold Joseph; Beun - De Beer, Leopold |
|---|---|
| Datums | ° Diksmuide, 29/03/1858 - ✝ Etterbeek, 13/06/1929 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | vertaler; vakbondsleider |
| Bio | Leopold Beun werd geboren te Diksmuide op 29 maart 1859 als zoon van schilder Petrus Beun en Amelia Puydt. Hij studeerde aan het kleinseminarie van Roeselare. Na zijn studies huwde hij met Elodie De Beer, met wie hij een dochter kreeg, Luitgard. Elodie stierf in 1902 en uit een nieuw huwelijk kreeg hij nog twee kinderen: Lutger en Wilhelmina. Hij woonde in Brussel en werkte als vertaler bij het 'Beknopt Verslag van de Kamer'. Toch bleef hij contact houden met de West-Vlaamse familie Rodenbach en met Hugo Verriest. Hij was bevriend met dichters als Prosper Van Langendonck en Emmanuel Hiel. Vanaf 1894 sympathiseerde hij met het daensisme. Hij richtte in 1895 de Christene Volkspartij op en een daensistische steenbakkersvakbond, waarvan hijzelf de voorzitter en priester Daens erevoorzitter was. Daarnaast steunde hij de vernederlandsing van de Gentse universiteit en was hij lid van de Tweede Vlaamse Hogeschoolcommissie en van het Propagandacomiteit tot Vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | adressenlijst Cordelia Van De Wiele; correspondent; studentenbeweging |
| Bronnen | http://www.hetlandvanaalst.be/wordpress/wp-content/uploads/2019/01/LVA-JG-38-1986-4.pdfy; https://nevb.be/wiki/Beun-de_Beer,_Leopold |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | De Beer, Elodie |
|---|---|
| Datums | ° Elene, 28/09/1858 - ✝ Etterbeek, 05/08/1902 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | lerares |
| Bio | Elodie De Beer werd geboren als Marie-Elodie De Beer in Elene (Oost-Vlaanderen) op 28 september 1858. Ze was de dochter van Auguste De Beer, landbouwer in Leeuwergem, en van Natalie Van Wayenberge (ook Van Waeyenberghe). Ze trouwde op 16 april 1885 in Etterbeek met Leopold Joseph Beun (°Diksmuide, 29 april 1858). Beiden woonden op het moment van hun huwelijk in Etterbeek. Leopold Joseph Beun was op dat moment nog student. Marie-Elodie was een gediplomeerde onderwijzeres. Het koppel kreeg een dochter Luitgard en woonde in de Hoorntjestraat, 136 te Etterbeek. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | https://search.arch.be/nl/; https://www.familysearch.org/nl/ |
| Naam | Beun, Leopold Joseph; Beun - De Beer, Leopold |
|---|---|
| Datums | ° Diksmuide, 29/03/1858 - ✝ Etterbeek, 13/06/1929 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | vertaler; vakbondsleider |
| Bio | Leopold Beun werd geboren te Diksmuide op 29 maart 1859 als zoon van schilder Petrus Beun en Amelia Puydt. Hij studeerde aan het kleinseminarie van Roeselare. Na zijn studies huwde hij met Elodie De Beer, met wie hij een dochter kreeg, Luitgard. Elodie stierf in 1902 en uit een nieuw huwelijk kreeg hij nog twee kinderen: Lutger en Wilhelmina. Hij woonde in Brussel en werkte als vertaler bij het 'Beknopt Verslag van de Kamer'. Toch bleef hij contact houden met de West-Vlaamse familie Rodenbach en met Hugo Verriest. Hij was bevriend met dichters als Prosper Van Langendonck en Emmanuel Hiel. Vanaf 1894 sympathiseerde hij met het daensisme. Hij richtte in 1895 de Christene Volkspartij op en een daensistische steenbakkersvakbond, waarvan hijzelf de voorzitter en priester Daens erevoorzitter was. Daarnaast steunde hij de vernederlandsing van de Gentse universiteit en was hij lid van de Tweede Vlaamse Hogeschoolcommissie en van het Propagandacomiteit tot Vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | adressenlijst Cordelia Van De Wiele; correspondent; studentenbeweging |
| Bronnen | http://www.hetlandvanaalst.be/wordpress/wp-content/uploads/2019/01/LVA-JG-38-1986-4.pdfy; https://nevb.be/wiki/Beun-de_Beer,_Leopold |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Beun, Luitgard; M. Gerarda (zuster) |
|---|---|
| Datums | ° Etterbeek, 07/02/1886 - ✝ Ukkel, 24/03/1971 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster; pedagoog; lerares |
| Bio | Luitgard Beun was de dochter van Leopold Beun en Elodie De Beer. Ze trad in 1903 in bij de zusters van Liefde als zuster M. Gerarda. Ze volgde een regentaatsopleiding en gaf vanaf 1908 Nederlands en geschiedenis in Onze-Lieve-Vrouw-ten-Doorn. Later kwam daar het vak opvoedkunde bij in de normaalschool, het opleidingsinstituut voor leerkrachten van de zusters in dezelfde stad. Intussen bekwaamde ze zich in de pedagogische wetenschappen, wat in 1931 leidde tot een doctoraat aan de Gentse universiteit. Zij zou naam maken als lerares en pedagoge. Bekend is haar boek: Het zedelijk oordeel bij kinderen: een experimenteel-psychologisch onderzoek. Antwerpen: Standaard-boekhandel, 1934. |
| Bronnen | Boekengids: (1934) 12, p.222 |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
