| < | Resultaat 538 van 2578  | > |
|---|
C'est Jeudi prochain[1] que les enfants[2] fêtent leur père puis-je vous prier, Monsieur le vicaire, de venir diner avec nous, à une heure? Vous nous ferez grand plaisir.
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Boonen, Marie Virginie Leonie |
|---|---|
| Datums | ° Leuven, 09/03/1832 - ✝ Kortrijk, 01/05/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Leonie Boonen, ook bekend als Marie Boonen, werd op 9 maart 1832 geboren als dochter van Henri Boonen en Anne Marie Lucie Devadder. Ze trad in 1861 in het huwelijk met de advocaat Adolf Verriest (1830-1891) in Leuven. Het echtpaar kreeg vijf kinderen, waarvan er drie in leven waren in 1874 (wanneer ze Gezelle schreef): Leon (overleden in 1876), Joseph en Gabriëlle. Marie Boonen was al lid van 'La Congrégation du Très-Saint Nom de Marie' op het moment van oprichting. Deze congregatie, waarin ook Guido Gezelle actief was, versterkte de band tussen Gezelle en de familie Verriest. Leonie overleed op 1 mei 1909 in Kortrijk. |
| Bronnen | Rijksregister; beeldbank Kortrijk; https://nl.geneanet.org/ |
| Naam | Boonen, Marie Virginie Leonie |
|---|---|
| Datums | ° Leuven, 09/03/1832 - ✝ Kortrijk, 01/05/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Leonie Boonen, ook bekend als Marie Boonen, werd op 9 maart 1832 geboren als dochter van Henri Boonen en Anne Marie Lucie Devadder. Ze trad in 1861 in het huwelijk met de advocaat Adolf Verriest (1830-1891) in Leuven. Het echtpaar kreeg vijf kinderen, waarvan er drie in leven waren in 1874 (wanneer ze Gezelle schreef): Leon (overleden in 1876), Joseph en Gabriëlle. Marie Boonen was al lid van 'La Congrégation du Très-Saint Nom de Marie' op het moment van oprichting. Deze congregatie, waarin ook Guido Gezelle actief was, versterkte de band tussen Gezelle en de familie Verriest. Leonie overleed op 1 mei 1909 in Kortrijk. |
| Bronnen | Rijksregister; beeldbank Kortrijk; https://nl.geneanet.org/ |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker; Gonsalvo Megliori |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Verriest, Joseph Marie Vincent Felix |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 11/02/1865 - ✝ Kortrijk, 21/05/1948 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | handelaar |
| Bio | Joseph Verriest werd op 11 februari 1865 geboren als zoon van Adolf Verriest (1830-1891) en Leonie Boonen (1832-1909). De familie was goed bevriend met Guido Gezelle waardoor Joseph in meerdere gedichten vermeld staat. In 1876 schreef Guido een gedicht voor de eerste communie van Joseph. Joseph Verriest trouwde in 1888 met Helena Coucke (1867-1962) en ze kregen samen 14 kinderen. Het echtpaar stond in het adressenboekje van Cordelia als Verriest-Coucke Joseph. Hij was handelaar in linnen en katoen in Kortrijk en ook amateurfotograaf. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtte hij met zijn familie naar Middelburg in Nederland, maar hij keerde terug naar Kortrijk, waar hij op 21 mei 1948 stierf. |
| Relatie tot Gezelle | adressenlijst Kortrijk |
| Bronnen | https://nl.geneanet.org/; S. Streuvels, In Oorlogstijd. Het volledige dagboek van de Eerste Wereldoorlog. Brugge/Nijmegen: Orion/B. Gottmer, 19798, p.306 |
| Naam | Verriest, Adolf |
|---|---|
| Datums | ° Deerlijk, 15/08/1830 - ✝ Kortrijk, 21/06/1891 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | advocaat; politicus; dichter; componist |
| Bio | Adolf Verriest werd geboren te Deerlijk op 15 augustus 1830 als zoon van Petrus-Johannes Verriest (1796-1871), koopman en armenmeester in Deerlijk. Hij was de oudere broer van Hugo Verriest en Gustaaf Verriest. Na de lagere school in Deerlijk liep hij college aan het kleinseminarie te Roeselare, waar hij een studiegenoot was van Guido Gezelle. Hij werd er de eerste voorzitter van de door Gezelle gestichte Lettergilde en zou voor het leven bevriend blijven met hem. Na zijn collegetijd volgde hij studies in de Letteren en de Rechten aan de Leuvense universiteit. In 1858 werd hij advocaat in Kortrijk en manifesteerde er zich als voorvechter van de volkstaal. Hij had er ook politieke ambities en werd er gemeenteraadslid van 1870 tot 1886 en schepen van 1886 tot aan zijn dood op 21 juni 1891. Hij was zeer actief in het Kortrijkse culturele leven in de jaren 1870 en 1880 (o.a. als voorzitter van het Davidsfonds en bestuurslid van de muziekschool). Hij was dichter en publicist (Gedichten en aanspraken. Kortrijk, 1893). Hij componeerde zelf liederen en vroeg Gezelle vaak om vertalingen van liederen. Gezelle schreef voor hem heel wat gelegenheidsgedichten waaronder: Adolf, mijn vriend, mijn advocaat. Gezelle was vriend aan huis en steunde Adolf met zijn politieke activiteiten. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Naam | Boonen, Marie Virginie Leonie |
|---|---|
| Datums | ° Leuven, 09/03/1832 - ✝ Kortrijk, 01/05/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Leonie Boonen, ook bekend als Marie Boonen, werd op 9 maart 1832 geboren als dochter van Henri Boonen en Anne Marie Lucie Devadder. Ze trad in 1861 in het huwelijk met de advocaat Adolf Verriest (1830-1891) in Leuven. Het echtpaar kreeg vijf kinderen, waarvan er drie in leven waren in 1874 (wanneer ze Gezelle schreef): Leon (overleden in 1876), Joseph en Gabriëlle. Marie Boonen was al lid van 'La Congrégation du Très-Saint Nom de Marie' op het moment van oprichting. Deze congregatie, waarin ook Guido Gezelle actief was, versterkte de band tussen Gezelle en de familie Verriest. Leonie overleed op 1 mei 1909 in Kortrijk. |
| Bronnen | Rijksregister; beeldbank Kortrijk; https://nl.geneanet.org/ |
| Naam | Verriest, Leon Charles Marie Joseph |
|---|---|
| Datums | ° 1866 of 1867 - ✝ Kortrijk, 28/04/1876 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Bio | Leon Verriest (ook Leo genoemd) was de jongste zoon van Adolf Verriest (1830-1891) en Leonie Boonen (1832-1909). Het kind overleed op 9-jarige leeftijd. Guido Gezelle vermeldt hem in het gedicht ‘De kave rookt de keuken stoort’. Er wordt ook verwezen naar zijn overlijden in het communiegedichtje dat in 1876 voor zijn broer Joseph Verriest werd geschreven. |
| Bronnen | https://beeldbank.kortrijk.be/ |
| Naam | Verriest, Gabrielle |
|---|---|
| Datums | ° 1863 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Gabrielle Verriest was de enige dochter van Adolf Verriest (1830-1891) en Leonie Boonen (1832-1909). Guido Gezelle was goed bevriend met de familie en vermelde Gabrielle in meerdere gedichten. In 1874 schreef hij een gedicht ter gelegenheid van haar eerste communie. De dichter zou het gedicht ‘o Morgenstond, uw blij gelaat’ hebben geschreven na het spelen van een klavierstukje door Gabriëlle. In 1912 nam Gabrielle Verriest Henriëtte Kuyper mee op reis door Vlaanderen. Naar aanleiding van dit bezoek aan Vlaanderen schreef Henriëtte Kuyper het boek ‘Het Land van Guido Gezelle’. |
| Bronnen | F. Germonprez, Kortrijkse figuren.Kortrijk: Komitee voor initiatief van het Kortrijkse, 1980, p.80; R. Vanlandschoot, Hugo Verriest: biografie. Tielt: Lannoo, 2014, p.507 |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
