Dr. Guido Gezelle,
(Royal Flemish Academy,)
13 Hanboogstrate
Kortryk
Belgium

Bodleian Library, Oxford.

The description of the Douce Manuscript 381 fol. 14 in the printed Catalogue is: -[1]

Volumen membranaceum et chartaceum, in 4to, plurimis constans fragmentis, ff. 155, diversis exaratus temporibus; scilicet[2]

1. La vision S. Pol en enfer; 2. Legend of S. Julienne; 3. History of the destruction of Troy. 4. Lucky or unlucky days of the month. 5. Romance of Guerin de Montglave (etc.) Between 4 & 5 is the fragment containing the Flemish poem, beginning thus[3] -

Ghod hi latene inz eeren leuen
Ende embs sulke dinc anegaen etc.

(lines 10 & 11)

M. CC. en̄ VI. ende. Lxxx. iaer
Te nâme in sínē cloests daer
â distinctly in Tenâme

The leaf has been cut in two, between lines 17 & 18 viz.

Na sijn leuen ewelike comen
Dese boec es nuttelec. Lese

There are four columns and 2 rubricated chapter headings

(G. Parker, for the Sub-Librarian)

Noten

[1] Deze briefkaart is een bijlage bij brief van G. Gezelle aan N. De Pauw van 17/03/1893.

Francis Douce schonk zijn collectie oude drukken en manuscripten aan de Bodleian Library, Oxford. In deze collectie zit een verzamelhandschrift (scrapbook, album) met o.m. een blad uit het “Oudenaards Rijmboek”. Vandaag zijn de fragmenten waarover sprake in de correspondentie N. De Pauw met Gezelle bekend als de “Enaamse codex” of “Oudenaards Rijmboek” en onderdeel van de Vlaamse Topstukkenlijst. Ze worden bewaard in het stadsarchief van Oudenaarde

[2] Vertaling (Latijn): Perkamenten en papieren volume, in 4to, bestaande uit verschillende fragmenten, 155 bladen, op verschillende momenten geschreven, namelijk:

[3] George Parker citeert hier uit het slot van het ’Leven van Sinte Agatha’, waarmee de rectozijde van het blad begint. Daarop aansluitend volgt de aanvang van het ’Leven van Sint Werner’.

1
2

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

Naam	Parker, George
Datums	° 03/03/1838 - ✝ Oxford, 29/01/1906
Geslacht	Mannelijk
Beroep	bibliotheekassistent
Verblijfplaats	Engeland
Bio	George Parker startte zijn werk in de Bodleian Library te Oxford in 1854. Hij was er senior assistant, werkte er als catalograaf en was een handschriftenspecialist. Hij was betrokken bij het catalogiseren van de College Libraries in Oxford, diverse andere instellingen in de stad en bibliotheken van particulieren in het graafschap en elders. In zijn vrije tijd deed hij aan stamboomonderzoek naar belangrijke Engelse families en de laatste vijf jaar van zijn leven was hij bezig met het ordenen van het Stadsarchief van Oxford. In 1881 richtte hij een afdeling van de Anti-Vivisection Society op te Oxford en sedert 1884 was hij ook administratief betrokken bij de Oxford Historical Society. Hij beantwoorde ook op vrijwillige basis wereldwijd vragen omtrent handschriften. Vanaf de negentigerjaren werden de meeste vragen behandeld door zijn dochters Angelina (bijgenaamd: Anna) en Evelyn. In 1902 kreeg hij in kader van de driehonderdste verjaardag van Bodleian een "Honours degree Master of Arts" van de universiteit en in 1904 een zilver theeservies naar aanleiding van de 50ste verjaardag van zijn werk aan de Bodleian
Links	[wikipedia]
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	Obituary. In: The Library Assistant: (1907), p.80

Naam	Parker, George
Datums	° 03/03/1838 - ✝ Oxford, 29/01/1906
Geslacht	Mannelijk
Beroep	bibliotheekassistent
Verblijfplaats	Engeland
Bio	George Parker startte zijn werk in de Bodleian Library te Oxford in 1854. Hij was er senior assistant, werkte er als catalograaf en was een handschriftenspecialist. Hij was betrokken bij het catalogiseren van de College Libraries in Oxford, diverse andere instellingen in de stad en bibliotheken van particulieren in het graafschap en elders. In zijn vrije tijd deed hij aan stamboomonderzoek naar belangrijke Engelse families en de laatste vijf jaar van zijn leven was hij bezig met het ordenen van het Stadsarchief van Oxford. In 1881 richtte hij een afdeling van de Anti-Vivisection Society op te Oxford en sedert 1884 was hij ook administratief betrokken bij de Oxford Historical Society. Hij beantwoorde ook op vrijwillige basis wereldwijd vragen omtrent handschriften. Vanaf de negentigerjaren werden de meeste vragen behandeld door zijn dochters Angelina (bijgenaamd: Anna) en Evelyn. In 1902 kreeg hij in kader van de driehonderdste verjaardag van Bodleian een "Honours degree Master of Arts" van de universiteit en in 1904 een zilver theeservies naar aanleiding van de 50ste verjaardag van zijn werk aan de Bodleian
Links	[wikipedia]
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	Obituary. In: The Library Assistant: (1907), p.80

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

[26/08/1891], Oxford, George Parker aan Guido Gezelle

Facsimile's

Noten

Register

Correspondenten

Briefschrijver

Briefontvanger

Plaats van verzending

Naam - persoon

Naam - plaats

Naam - instituut/vereniging

Titel - ander werk

Indextermen