| < | Resultaat 733 van 2349  | > |
|---|
Carmel de Courtrai 5 Av 83,
Monsieur le vicaire,
Loué soit Jésus Christ,
Notre Révérende Mère Prieure me charge de demander à Votre Eminence de nous faire le plaisir de vouloir bien prêcher dans notre Eglise pour la fête du Patronage de notre Père Saint Joseph[1] Dimanche 15 Avril au Salut de 3 heures
…
p2| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | de Robiano, Sophie Marie Louise; Thérèse-Marie de Jésus (Zuster) |
|---|---|
| Datums | ° Rumillies, 25/06/1835 - ✝ Kortrijk, 02/10/1895 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | karmelietes; onderpriorin |
| Bio | Gravin Sophie de Robiano was de jongste dochter van graaf Charles de Sales de Robiano (1785-1854) en de uit Duitsland afkomstige gravin Maria Theresia zu Stolberg-Stolberg. Op negentienjarige leeftijd trad Sophie in het klooster van de ongeschoeide karmelietessen te Doornik, onder de naam Soeur Thérèse-Marie de Jésus. Ze werd ingekleed op 13/05/1854, haar professie deed ze precies één jaar later op 13/05/1855. Ten laatste in 1863 verhuisde ze naar het karmelietessenklooster aan de Grote Kring te Kortrijk. Rond 1871 werd ze daar onderpriorin. Na haar overlijden op 02/10/1895 werden haar stoffelijke resten bijgezet in de kapel van het kasteel van Rumillies; een grafstèle met bas-reliëf stelt haar voor in knielende houding. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | H. Callewier, De geschiedenis van het Kortrijkse klooster van de ongeschoeide karmelietessen (1649-2021). Kortrijk: Kerk in Kortrijk, 2021; Bevolkingsregisters en registers van de burgerlijke stand van Kortrijk en Rumillies; Genealogische websites (FamilySearch en genealogieonline.nl); J.L. Soete, Robiano (Albert-Ludger-Joseph, comte de). In: Biographie Nationale: 42 (1981-1982), kol.643-650; Ch. Poplimont, La Belgique héraldique. Parijs: Henri Carion, 1867, dl.9, p.242-243; I. de Stein d’Altenstein, Annuaire de la noblesse de Belgique. Brussel: Decq-Muquardt, 1851, dl.5, p.198-206; Annales du Carmel de Tournai, 1863, p.139; Gazette van Kortrijk: (06/10/1895); L’Echo de Courtrai:, (06/10/1895); Revue Catholique: 12 (juni 1854) 4, p.304; Inlichtingen verstrekt door P. Carlos Noyen (Karmel Gent) en dhr. Jean-Pierre Debels (archivaris Karmel Brugge) |
| Naam | de Robiano, Sophie Marie Louise; Thérèse-Marie de Jésus (Zuster) |
|---|---|
| Datums | ° Rumillies, 25/06/1835 - ✝ Kortrijk, 02/10/1895 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | karmelietes; onderpriorin |
| Bio | Gravin Sophie de Robiano was de jongste dochter van graaf Charles de Sales de Robiano (1785-1854) en de uit Duitsland afkomstige gravin Maria Theresia zu Stolberg-Stolberg. Op negentienjarige leeftijd trad Sophie in het klooster van de ongeschoeide karmelietessen te Doornik, onder de naam Soeur Thérèse-Marie de Jésus. Ze werd ingekleed op 13/05/1854, haar professie deed ze precies één jaar later op 13/05/1855. Ten laatste in 1863 verhuisde ze naar het karmelietessenklooster aan de Grote Kring te Kortrijk. Rond 1871 werd ze daar onderpriorin. Na haar overlijden op 02/10/1895 werden haar stoffelijke resten bijgezet in de kapel van het kasteel van Rumillies; een grafstèle met bas-reliëf stelt haar voor in knielende houding. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | H. Callewier, De geschiedenis van het Kortrijkse klooster van de ongeschoeide karmelietessen (1649-2021). Kortrijk: Kerk in Kortrijk, 2021; Bevolkingsregisters en registers van de burgerlijke stand van Kortrijk en Rumillies; Genealogische websites (FamilySearch en genealogieonline.nl); J.L. Soete, Robiano (Albert-Ludger-Joseph, comte de). In: Biographie Nationale: 42 (1981-1982), kol.643-650; Ch. Poplimont, La Belgique héraldique. Parijs: Henri Carion, 1867, dl.9, p.242-243; I. de Stein d’Altenstein, Annuaire de la noblesse de Belgique. Brussel: Decq-Muquardt, 1851, dl.5, p.198-206; Annales du Carmel de Tournai, 1863, p.139; Gazette van Kortrijk: (06/10/1895); L’Echo de Courtrai:, (06/10/1895); Revue Catholique: 12 (juni 1854) 4, p.304; Inlichtingen verstrekt door P. Carlos Noyen (Karmel Gent) en dhr. Jean-Pierre Debels (archivaris Karmel Brugge) |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gheysens, Palmyre Maria Victoria |
|---|---|
| Datums | ° Harelbeke, 01/02/1839 - ✝ Kortrijk, 21/06/1896 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster; moederoverste |
| Bio | Palmyre Maria Victoria Gheysens was de dochter van notaris Charles Louis Gheysens en Sophie Lefevre. Ze werd geboren in Harelbeke op 1 februari 1839. Ze trad binnen bij de zusters van Carmel te Kortrijk en werd er overste. Ze stierf in Kortrijk op 21 juni 1896. |
| Naam | Congregatie van de Karmelietessen - Karmel van de H. Jozef en Teresia, Kortrijk |
|---|---|
| Beschrijving | De kloostergemeenschap van de Karmel in Kortrijk werd gesticht op 27 maart 1649, vanuit de Karmel van Doornik, door Marguerite Schiltman de Mellinck, dochter van Johannes de Tollenaere, Heer van Kuurne. Op 22 oktober 1669 konden de eerste zusters hun intrek nemen in een nieuw klooster op de Grote Ring. De congregatie kende een woelige periode aan het eind van de achttiende eeuw. Ze werd opgeheven in 1785 onder Jozef II en na een kortstondige terugkeer in 1790 opnieuw verjaagd als gevolg van de Franse Revolutie. In 1802 vond ze, onder goedkeuring van de toenmalige burgemeester, weer onderdak in Kortrijk. De zusters konden in 1808 het vroegere klooster opnieuw kopen. De kloostergemeenschap kende daarna een grote bloei. Tijdens WO II werden de zusters opnieuw uit hun klooster gezet door de Duitsers, maar konden er in 1947 terukeren. |
| Datering | 1649-2020 |
| Links | [odis] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
