LEUVEN, 3 Februari 1950.
BLIJDE-INKOMSTSTRAAT 75De Heer Stijn Streuvels,
"Het Lijsternest",
Ingooigem.
UW BRIEF VAN: 1.2.50
ONZE REF: S.-A./A./G.
Welgeachte Heer Streuvels,
Uw brief van voorgisteren[1] bracht mij de alleraangenaamste verrassing met het stelletje foto's die U zo vriendelijk waart er bij te voegen. Ik zal mij veroorloven er eentje van te gebruiken wanneer ik in onze volgende Belleman — die verschijnt samen met het boek van Ernest Claes, — voor onze leden uw bekroning door de Scriptores Catholici "vastleg".[2] (Het nieuwe nummer[3] was precies van de pers toen ik het bericht las, jammer, — maar ik hoop er dit jaar een maandblad te kunnen van maken en dan de actualiteiten geregeld bij te houden.)[4]
Ik reisde gisteravond met Ernest Claes en sprak hem over uw brief, en wel over uw uitlating die ik niet verstond: "Nu ben ik toch eindelijk geclasseerd onder de katholieke schrijvers." Hij vertelde me daarop een en ander van wat U in dat opzicht tegengekomen zijt en ik moet U bekennen dat een hoop belachelijke dingen mij nogal wat onthutst hebben.[5] Ja, we leven mààr in Vlaanderen en we zijn nu eenmaal een volk van... pedanten en betweterige vitters! Ik feliciteer Prof[essor] Baur omdat hij uitdrukkelijk de katholieke schrijver Stijn Streuvels op het podium heeft gesteld.
Met oprechte hoogachting. Godevolen.
(handtekening Eduard Amter)
LEUVEN
3.II.1950
De Heer Stijn Streuvels,
"Het Lijsternest",
Ingooigem.
"Het Lijsternest",
Ingooigem.
Annotations
[1]
Streuvels' brief aan het Davidsfonds van 1 februari 1950 vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven.
[2]
In het april-nummer 1950 van De Belleman stond te lezen: Door de "Scriptores Catholici" werd STIJN STREUVELS, de warme Davidsfondsvriend, naar aanleiding van zijn onlangs verschenen werk "Beroering over het Dorp" bekroond. Senator Baur, ondervoorzitter van de vereniging, verklaarde: "De aanleiding tot deze bekroning van Streuvels moet niet zozeer gezocht worden in het genoemde werk, maar wel moet ze eerder beschouwd worden als een symbolische bekroning van de katholieke schrijver, die Streuvels ongetwijfeld door-en-door is." p. 77
Daarbij werd een foto van Streuvels afgedrukt.
[3]
het februari-nummer 1950 van De Belleman
[4]
Dit was niet het geval. Vanaf 1951 verscheen elk seizoen een nieuw nummer van De Belleman.
[5]
Zo was in De Standaard van 7 maart 1928 een verwijzing verschenen naar de beoordeling over De teleurgang van den Waterhoek in het gezaghebbende Boekengids, waarin priester-professor en voorzitter van het Davidsfonds Arthur Boon wel wijst op de kwaliteiten van het werk, maar het toch nodig oordeelt een zwaar voorbehoud uit te spreken en het uit de katholieke bibliotheken wenst geweerd te zien. De teleurgang is, aldus Boon, een sterk en machtig werk, van het beste dat Streuvels ooit heeft geschreven, doch het is spijtig dat we op zedelijk gebied een streng voorbehoud moeten maken. Er is het feit dat de beschreven primitieve menschen helemaal los van en buiten de godsdienst staan, dat er na moord en doodslag zelfs geen berouw bij de daders opkomt, en er is natuurlijk de beschrijving van Mira en van het ontwaken van het liefdeleven in Maurice! Daar komen bladzijden voor 'die voor de lezers van onze bibliotheken gevaarlijk zijn'. Boon besluit dan ook: Daarom blijve dit werk weg uit katholieke boekerijen: 't is anders spijtig om 't vele schoone dat zoo te leur gaat A. Boon in Boekengids, VI (1928), p. 50-51 Marcel De Smedt & Edward Vanhoutte, Stijn Streuvels, De Teleurgang van den Waterhoek. Elektronisch-kritische editie/electronic-critical edition. Amsterdam, Amsterdam University Press; KANTL, 2000. (CD-Rom)
