Jacob, Antoon (° Boom, 1889-03-08 - ✝ Antwerpen, 1947-02-23)

Literair-historicus, hoogleraar, activist.

Bezocht het Koninklijk Atheneum te Antwerpen en was er voorzitter van de leerlingenvereniging De Vlaamsche Bond (1906) en vanaf 1905 secretaris van het tijdschrift De Goedendag. Studeerde Germaanse filologie aan de universiteit te Gent. Vluchtte bij het uitbreken van WO I naar Amsterdam. In 1913 was hij begonnen met de uitgave van H. Consciences briefwisseling en in 1916 werd hij benoemd tot docent in de Nederlandse en Algemene Letterkunde aan de (door de Duitse bezetter opgerichte) 'Vlaamsche Hoogeschool' te Gent. Jacob was een gematigd activist die na 1918 werd gevangengezet. Hij weigerde om tegen de belofte van politieke non-activiteit vrijgelaten te worden en stuwde vanuit de gevangenis de amnestiebeweging voort. In 1934 werd hij lector voor Nederlandse taal en cultuur aan de universiteit te Hamburg. Een jaar later oefende hij invloed uit op de toewijzing van de prestigieuze Rembrandtprijs van de Hanze-universiteit in het voordeel van Streuvels (1935).

Mortelmans, Lodewijk Frans

Rein, Adolf Gustav (° Eisenach, 1885-08-16 - ✝ Hamburg, 1979-01-06)

Duits historicus, nationaal-socialistisch politicus en universiteitsrector. Als staatsraad (vanaf 1933) en als rector van de Universiteit van Hamburg (1934-1938) had hij de hand in de nazificatie van de hogeschool en het ontslag van talrijke joodse en andersdenkende professoren.

Paul Rubens, Peter (° 1577 - ✝ 1640)

Antwerpse barokschilder. Over het Rubensiaanse element in Streuvels' oeuvre heeft Raf van de Linde het volgende geschreven: 'Niemand "schilderde" overdadiger dan Streuvels de weelde van het lichaam. Drie eeuwen na hun ontstaan stormden Rubens' eeuwig jonge gratiën als jonge Vlaamse vrouwen de Vlaamse velden in waar ze door Streuvels werden verrast en even ongedwongen en gedurfd beschreven als ze eenmaal door die andere raskunstenaar werden gepenseeld [...]'. Zie Raf van de Linde, Het oeuvre van Streuvels, sociaal document (Leuven, Davidsfonds, 1958).

Streuvels, Stijn (° Heule, 1871-10-03 - ✝ Ingooigem, 1969-08-15)

Geboren als Frank Lateur en bakker van opleiding, maar onder zijn pseudoniem Stijn Streuvels als prozaschrijver bekend geworden in tijdschriften als Van Nu en Straks, Vlaanderen, De Gids en De Nieuwe Gids. De vlaschaard (1907) en De teleurgang van den waterhoek (1927) zijn twee van zijn bekendste romans.

Töpfer

Graanhandelaar, financier van de Rembrandtprijs van Hamburg voor Nederduitsche Letterkunde en Kunst, een prijs ter waarde van 10.000 DM die Stijn Streuvels, samen met Cyriel Verschaeve en René De Clercq op 5 februari 1936 ontving.

Valeton, Anna (° 1890-09-29 - ✝ 1980-03-08)

Duits vertaalsters van Nederlandtalige literatuur, onder meer van Stijn Streuvels en Felix Timmermans. Van Streuvels veraalde ze onder meer:

• "Liebesspiel in Flandern" (1936, o.t. "Minnehandel")
• "Frühling" (1937, o.t. "Lente")
• "Kinderseelchen" (1937, o.t. "Kinderzieltje")
• "Weihnachten im Niemandsland" (1937, o.t. "Kerstmis in Niemandsland")
• "Martje Maartens und der verruchte Totengräber" (1937, o.t. "Martje Maertens en de misdadige grafmaker")
• "Der Flachsacker" (1945, o.t. De vlaschaard)

Verschaeve, Cyriel (° Ardooie, 1874-04-30 - ✝ Solbad Hall, 1949-11-08)

Pseudoniemen: Droevaert, J.V.H., I. Oorda, Peisere, Zeemeeuwe.

Vlaams-nationalistisch priester en leraar te Tielt, waar hij nog les gaf aan Joris Lannoo, en een grote invloed op hem heeft uitgeoefend. Verschaeve speelde een belangrijke rol in de Vlaamse studentenbeweging AVKS, die hij in een nationalistische richting stuurde. Tijdens de oorlog werd zijn kapelanij een drukke ontmoetingsplaats voor vele jonge Vlaamse soldaten, intellectuelen zowel als volksjongens. Hij werd hoe langer hoe radicaler, o.a. in zijn steun aan de Frontbeweging en in zijn briefwisseling met Joris Van Severen. Hij publiceerde enkele bijdragen in Vlaanderen (1922-1923). Vanaf 1924 werd er bij bisschop Waffelaert aangedrongen op maatregelen tegen Verschaeves groeiende invloed op de studenten-beweging. De bisschoppelijke veroordeling van het Vlaams-nationalisme van 11.10.1925 betrof dan ook in grote mate precies Verschaeve. Hierna evolueerde hij nog meer in scherp anti-Belgische zin. Vanaf WOII werd hij, als idealistische en compromisloze dwepersnatuur, een idool in kringen van Vlaamsgezinde, katholieke intellectuelen. Daarnaast schreef hij ook een breedvoerig en omvangrijk literair oeuvre; hij was zowel dichter, essayist als dramaturg.

De Clercq, René