< | Resultaat 2222 van 2531 | > |
---|
De Swerts, Joz (° Antwerpen, 1890-03-08 - ✝ Merksem, 1939-06-28)
Leraar tekenen en illustrator, o.a. van enkele werken van Streuvels. Hij signeerde zijn werk meestal als Joz. Hij werd bekend als afficheontwerper, o.m. voor de IJzerbedevaarten, als boekillustrator en als een der belangrijkste medewerkers van Pallieter (1922-1927). Joz tekende wekelijks een karikatuurportret van een figuur die in de publieke belangstelling stond, welke dan de frontpagina sierde en de illustratie vormde bij het hoofdartikel van Filip De Pillecyn. Ook de 'Opstellen' van 't Pallieterke in hetzelfde weekblad werden door hem geïllustreerd. Hij was een der eerste en beste karikaturisten in de moderne Vlaamse pers, die zijn tekenstift als een wapen gebruikte om de verworpenheid van zijn volk aan de kaak te stellen. Dat Pallieter het vijf jaar volhield was vooral aan hem te danken.
Lateur, Frank (° Heule, 1871-10-03 - ✝ Ingooigem, 1969-08-15)
Geboren als Frank Lateur en bakker van opleiding, maar onder zijn pseudoniem Stijn Streuvels als prozaschrijver bekend geworden in tijdschriften als Van Nu en Straks, Vlaanderen, De Gids en De Nieuwe Gids. De vlaschaard (1907) en De teleurgang van den waterhoek (1927) zijn twee van zijn bekendste romans.
Vanhautte, Delphien (° Ardooie, 1869-09-02 - ✝ Edewalle (Handzame), 1944-02-03 - ✝ Edewalle (Handzame), 1944-12-03)
Priester-dichter.
Onderpastoor te Vichte van 1897 tot 1925, vanaf 1925 pastoor te Edewalle. Auteur van lyrische en epische poëzie in Gezelliaanse trant, o.a. de epische sage Parsifal (1896; onder het pseudoniem Eckart) en Rijmdichten (I, 1897; II, 1900). Hij schreef ook toneelwerk. Vanhautte gaf samen met nog enkele andere Brugse seminaristen zoals Cyriel Verschaeve van 1893 tot 1896 de toon aan in De Vlaamsche Vlagge (1875-1933), het tijdschrift van de West-Vlaamse studentenbeweging. In die jaargangen knoopten zij opnieuw aan bij de romantisch-Vlaamsgezinde boodschap van de blauwvoeterij. Vanhautte was trouwens een goede vriend van pastoor Hugo Verriest. Verschuere steekt de loftrompet over Vanhautte in zijn studie Doorheen het leven en nog omtrent Stijn Streuvels.
Verschaeve, Cyriel (° Ardooie, 1874-04-30 - ✝ Solbad Hall, 1949-11-08)
Pseudoniemen: Droevaert, J.V.H., I. Oorda, Peisere, Zeemeeuwe.
Vlaams-nationalistisch priester en leraar te Tielt, waar hij nog les gaf aan Joris Lannoo, en een grote invloed op hem heeft uitgeoefend. Verschaeve speelde een belangrijke rol in de Vlaamse studentenbeweging AVKS, die hij in een nationalistische richting stuurde. Tijdens de oorlog werd zijn kapelanij een drukke ontmoetingsplaats voor vele jonge Vlaamse soldaten, intellectuelen zowel als volksjongens. Hij werd hoe langer hoe radicaler, o.a. in zijn steun aan de Frontbeweging en in zijn briefwisseling met Joris Van Severen. Hij publiceerde enkele bijdragen in Vlaanderen (1922-1923). Vanaf 1924 werd er bij bisschop Waffelaert aangedrongen op maatregelen tegen Verschaeves groeiende invloed op de studenten-beweging. De bisschoppelijke veroordeling van het Vlaams-nationalisme van 11.10.1925 betrof dan ook in grote mate precies Verschaeve. Hierna evolueerde hij nog meer in scherp anti-Belgische zin. Vanaf WOII werd hij, als idealistische en compromisloze dwepersnatuur, een idool in kringen van Vlaamsgezinde, katholieke intellectuelen. Daarnaast schreef hij ook een breedvoerig en omvangrijk literair oeuvre; hij was zowel dichter, essayist als dramaturg.