Thielt, den 17 Mei 1926.
Waarde Heer Lateur,
Ik ben zinnens een schoon goud-geel papier te bestellen als dit van de laatste uitgave van "De Vlaschaard" — De leeuw van ["]Vl[aanderen] door de Eeuwen heen" past uitstekend en is heel ordentelijk.[1] Op een omzendbrief van de Vl[aamsche] werking in Fr[ans] Vl[aanderen], dien ik ontving, stond niets dan een leeuw. — Deze week zend ik eene proef in dien aard. — E[erstkomende] week zult ge denkelijk geen proeven ontvangen: 't is hier kermis en ik loop dan de boekhandels af. — De eerste week van Juni verschijnt het werk dan. —
Omdat ik nog geen antwoord gekregen had, veronderstelde ik dat U van Veen niets kondet verkrijgen.[2] De Ned[erlandsche] Boekhandel biedt ze aan tegen 175 fr[ank] gen[aaid] en 225 geb[onden] — Ik weet, dat de voorraad er niet heel groot meer is en bestelde verleden Vrijdag twee gebonden (exemplaren.) stellen.
Tegen welken prijs kan ik van U "de Werkman" enz[ovoort][3] krijgen? Zend me ook nog 1 ex[emplaar] Prutske gebonden. Deze week krijgt ge een check (post-) voor het volle [2]bedrag van de verschillende zendingen.[4] —
Had ik maar kapitaal ik zou wel trachten met Veen overeen te komen voor de overname, maar nu vooral met den wisselkoers[5] zie ik de mogelijkheid niet in.
Ik geloof, dat U zult ondervinden, dat de prijs veelal den verkoop in den weg staat, bij de boekhandels te Gent en elders.
Hoogachtend gegroet
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Cf. Streuvels' voorstel voor de omslag van Waarom ik Vlaanderen liefheb in zijn brief aan Joris Lannoo van 16 mei 1926. Uiteindelijk is dezelfde leeuw gebruikt als op de omslag van Vlaanderen door de eeuwen heen, in een cirkel, op een geel papier. Enkel de tong van de leeuw, die op de omslag van Vlaanderen door de eeuwen heen rood is, is op het boek van Streuvels zwart.
[2]
Cf. Streuvels' vraag i.v.m. de 17-delige reeks Stijn Streuvels' Werken in zijn brief aan Joris Lannoo van 16 mei 1926.
[3]
Lannoo verwijst naar de delen die in Werkmenschen zouden worden opgenomen.
[4]
Cf. Streuvels' kaartje van 21 mei 1926.
[5]
Hoewel de tweede helft van de jaren twintig tijden zijn van economische bloei, is er na de Eerste Wereldoorlog steeds het latente probleem van de waarde van de frank. Pogingen om de oorlogsinflatie met muntaanpassingen te verminderen, mislukken lange tijd. Tussen 17 september 1925 en 13 maart 1926 had de Nationale Bank voor bijna 2 miljard gouddeviezen moeten verkopen om de wisselkoers op 107 frank voor het pond te kunnen handhaven. De bestaande overheidsschuld bleef jaar na jaar aangroeien door begrotingstekorten. Die werden vooral door de behoeften van de wederopbouw gegenereerd en bleven gefinancierd door voorschotten van de Nationale Bank en binnen- en buitenlandse leningen. De situatie werd onhoudbaar en de ministerraad gaf de Nationale Bank opdracht om de regulerende interventies op de valutamarkt onmiddellijk te staken. De wisselkoers liep daarop onmiddellijk op van 107 naar 121,50 frank voor het pond sterling. De situatie escaleerde en bereikte op 7 mei een nieuwe climax met een wisselkoers van 162,37 frank voor het pond. Op 11 mei 1926 viel de regering Poullet-Vandervelde over het hele monetaire gebeuren. Vanaf 20 mei kwam de nieuwe regering Jaspar-Vandervelde aan de macht, die de extra parlementariër Emile Francqui aanstelde die belast werd met de realisatie van de muntsanering. Op 30 juni steeg de wisselkoers tot 173,25 frank voor het pond, op 13 juli werd 217 frank genoteerd. Pas op 25 oktober 1926 kwam er een einde aan de voortdurende schommelingen als België terugkeerde naar de gouden standaard en de frank op een laag peil (wisselkoers 175 frank voor het pond sterling) stabiliseerde. Door deze stabilisatie had de frank slechts één zevende van zijn vooroorlogse waarde meer. Houtman-De Smedt, H. en L. Cuyvers, Vijf eeuwen wereldeconomie (1500-2000), p. 343-348. En Van der Wee, H. en K. Tavernier, De Nationale Bank van België en het monetaire gebeuren tussen de twee wereldoorlogen, Uitgegeven ter gelegenheid van het honderdvijfentwintigjarig bestaan van de Nationale Bank van België, p. 149-212
Concreet zien we bijvoorbeeld in de advertenties in Pallieter hoe Lannoo zijn prijzen gedurende 1926 moet verhogen; eerst met 20%, daarna met 30%.
