Tielt, 14/12/'31.
Waarde Heer Lateur,
Ik ken dien heer Willems absoluut niet en herinner mij niet, dat ik aan V[laamse Toeristenbond] ooit een ex[emplaar] van Herinneringen gestuurd heb; is het wel gebeurd, dan moet het heel lang geleden zijn. Hoe kan echter nu nog een werk, dat reeds zoolang verschenen is, besproken worden. Ik moet ook eerlijk bekennen, dat die bespreking op zijn minst ... oneerlijk is. Dat is opzettelijk kapot maken.[1] Bestond V[laamse Toeristenbond] reeds toen het werk verscheen?[2] — Aan de Pillecyn schrijven komt terecht met vermelding: leeraar aan het Atheneum te Malmedy.
Hoogachtend.
(handtekening Joris Lannoo)
THIELT
14.XII.1931
Heer Frank Lateur
Letterkundige
INGOOIGEM
Letterkundige
INGOOIGEM
Annotations
[1]
Op 15 maart 1922 verscheen de eerste editie van het bondsblad van de V.T.B., De Toerist, dat later de naam Toerisme kreeg.
Lannoo heeft het hier over een bespreking in Toerisme van Herinneringen uit het verleden (1924). In het decembernummer van 1931 (nr. 23) verscheen een recensie van de hand van V. Willems waarin het boek weinig krediet kreeg. We lezen: Wij hebben een Streuvels gekend, die de wilde zon deed dansen boven Vlaamsche akkers, die den strijd uitbeeldde van de menschen met de aanstormende jaargetijden of met de ongekende krachten in hun eigen hart. Hij is een stuk van onze jeugd. Sedertdien evenwel heeft de einder zich verplaatst. Op den tijd van het dartele impressionisme, van ons rustig-voluptueuze luminisme is de oorlog gevolgd. Zijn invloed heeft ons nieuw geslacht gevormd. Die bevallige, sappige, genotvolle Kunst (vooral met een hoofdletter!) staat vrijwel buiten ons. Wij vragen de scherpe rapporten, de harde ontwerpen, de niet versierde evokaties van mannen, die hun kunst hanteeren als een wapen of een werktuig. Of de vlijmende introspekties, den dieper zienden blik der onrustigen; de weerklank in één woord van de tumultueuze tegenstrijdigheden, het vreeselijke verval, maar ook het zwellende hopen van onzen tijd. Toch zullen we nooit den rossen lach van Schellebelle vergeten, noch de stilte, welke het Kerstekind omhult... Daarom is het jammer, dat Streuvels deze pompeuze en nietszeggende streekbeschrijvingen, deze banale jeugdherinneringen uitgeeft en dan nog onder een titel, welke reeds een tautologie is. Erger nog is het waar hij aan letterkundige kritiek doet in het opstel over Mw. Courtmans, "Rede gehouden voor de Vlaamsche Akamdemie". Het is jammer, dat schrijver het nuttig geacht heeft, dit uitvaagsel zijner letterkundige woning in de oogen der gapende menigte te strooien. In een brief van januari 1932 aan Modest Huys schreef Streuvels dat het een veroordeling i.p.v. een beoordeling was. Hij merkte op dat het boek nooit ter bespreking naar de redactie werd gezonden. Tevens had het boek niets te maken met sport of reizen én werd het pas zeven jaar na verschijnen besproken. Streuvels besluit dat er kwaad opzet in het spel is: Vraag u dan maar af: wàt heeft die heer [Willems, JD] genoopt mij dat te lappen? H. Speliers, Dag Streuvels, p. 546
[2]
V.T.B. bestond reeds twee jaar toen het boek verscheen.
