Thielt, 29/7/'32.
Waarde Heer Lateur,
Van Ned[erlandsche] Boekhandel ontving ik bestelling van 1ex[emplaar] Reynaert[1] met 25 % ofwel 2 ex[emplaren] met 30 %. Ik leverde een ex[emplaar] Ik kan uw ongeduld begrijpen.[2] Ik durf er bij zeggen, dat ik er ook gewoonlijk zooveel niet heb. Maar het geldt nu een collega, waar ik steeds de beste relaties mee had.[3] Toch heb ik hem gister geschreven, dat ik voor einde der volgende week alles moet hebben en dat gij uw ex[emplaren] moet hebben of dat hij alles mag behouden.[4] Ik schreef het eerder om de zaak te doen vooruit gaan, dan om werkelijk te weigeren, al spijt het me dat ik die zaak aanpakte. Totnogtoe komen alle miseries door de schuld van derden en ik krijg den last op den hals. Ik schreef U zeker reeds, dat de geb[onden exemplaren] zonder firma nog bij den binder waren. Ik heb gezegd, dat het om het even was of U geb[onden] ex[emplaren] met of zonder firma "Regenboog" op zoudt ontvangen.
Boek De Pillecyn:[5] Was het een werk van U, dat Veen aangeboden wordt, ik ging er mee bij een ander, doch het gaat over uw werk en mijn plan om al uw werken meer te doen koopen bij het verschijnen, laat ik niet los. Ook zou een ander uitgever niet veel voelen voor een werk over U als alles bij Veen is. Om mijn plan uit te voeren moet ik dus langs Veen.
De clichés blijven, doch nooit kan dat iets worden als de briefkaart, die ik van U ontvang:
dat is een soort koperdiepdruk, die niet tusschen den tekst in kan gedrukt worden, omdat het een heel ander machien is, dat voor dergelijk werk moet gebruikt worden.[6]
Voor de uitgave van de Kabylen-Legenden ben ik te vinden, doch zou eerst verlangen te weten, welk eereloon ik U en [2]aan Diederichs zal moeten betalen.[7] Een goedkoope uitgave zou [het] in elk geval moeten worden, want hier als in Nederland worden Novellen minder gekocht, dan romans. Zorgt er voor dat ik daarover eerst bepaalde cijfers krijg. Zijn de Duitsche Uitgevers te gulzig, dan zal 't moeilijk gaan, vooral in deze tijden, dat wij 't al lastiger krijgen met trage betaling.
Ik ben in relatie gekomen met den vertegenwoordiger van het glasfabriek Leerdam en ik kan alles (afzonderlijke stukken) bekomen met 45 % op de gestelde prijzen, doch alleen eerste keus wordt geleverd. Met die 45 % er af komt de prijs nog iets hooger, dan het gelegenheidskoopje, dat we deden, doch de glans is veel mooier. Wij zullen vermoedelijk onze reeks verkoopen en enkele der mooiste en groote stukken in eerste keus in de plaats koopen. Moest U iets verlangen, dan wil ik natuurlijk steeds gaarne voor U zonder winst bestellen. Er is buiten onze stukken nog een zeer groote keus en ik krijg vermoedelijk wel een volledigen cataloog in handen.
Met hoogachting gegroet.
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Lannoo hielp deze exemplaren 'opruimen'.
[2]
Joris Lannoo reageert hier verder op de brief van Streuvels van 28 juli 1932.
[3]
Lannoo heeft het hier over Lode Rigouts, met wie hij sedert geruime tijd aan het onderhandelen was om Drie Russische novellen over te nemen.
[4]
De brief van Joris Lannoo aan uitgeverij Regenboog dateert van 20 juli 1932 en wordt bewaard in het Archief Joris Lannoo te Tielt, classeur 2, briefwisseling H-U, 1932-1933.
[5]
Filip De Pillecijn was een werk over Streuvels aan het voorbereiden, nl. Stijn Streuvels en zijn werk. De Amsterdamse firma Veen en uitgeverij Lannoo waren het aanvankelijk oneens over wie het werk mocht uitgeven. Uiteindelijk verzorgde Lannoo de uitgave voor België, de firma Veen was verantwoordelijk voor de Nederlandse uitgave. De Vlaamse uitgave besloeg 202 pagina's. Ze werd gedrukt op zwaar kunstdrukpapier en gezet uit de Hollandse Medievalletter, 12 punten. 110 meestal onbekende foto's, tekeningen en facsimiles versierden de uitgave. Het boek kostte 30 fr. ingenaaid en 44 fr. gebonden in linnen. Er werden ook 50 genummerde exemplaren gedrukt op Russel With Artpaper en gebonden in linnen tegen 75 fr. per exemplaar. Het boek kreeg een sierlijk en gekleurd schutblad. Catalogus Uitgeverij Lannoo 1933
[6]
Voor het drukken van boeken of tijdschriften onderscheiden we drie technieken: de hoogdruk, de vlakdruk en de diepdruk. Diepdruk wordt ook koperdiepdruk genoemd. In het Engels heet deze wijze van drukken photogravure, in het Fans héliogravure, bij afkorting gravure respectievelijk hélio. Een gravure is een metalen plaatje (meestal koper) waarin met een burijn een voorstelling is gekrast (gesneden). Wanneer men nu de gravure met inkt inrolt, en vervolgens weer afveegt, blijft de inkt in de verdiepte gedeelten van de plaat hangen. Legt men er dus vervolgens een velletje papier op en oefent men enige druk uit, dan blijft op het gladde metaal het papier schoon en bij de verdiepte lijnen van de voorstelling wordt de inkt uit de diepte getrokken en komt op het papier. G. Rogers, Gids voor de redacteur, p. 147; H. Van Krimpen, Boek over het maken van boeken, p. 72
[7]
Streuvels stak heel wat tijd in het vertalen uit het Duits van 'Wijsheid bij de Kabylen' van Frobenius: Leo Frobenius, Volksmärchen der Kabylen. Jena, Diederichs, 1921-1922, 3 vol. Reeks: Atlantis: Volksmärchen und Volksdichtungen, 1-3. 1: Weisheit; 2: Das Ungeheuerliche; 3: Das Fabelhafte. Streuvels' vertaling bleef echter ongepubliceerd. H. Speliers, Dag Streuvels, p. 468
