THIELT, 20 Januari 1933.
Waarde Heer Lateur,
Hier[ ]ben ik eindelijk! Al de winterziekten kruipen ons huis binnen en bespringen den een na den andere. Heden heb [ik] 2500 fr[ank] op uw postrekening overgeschreven:[1] dat had ik volgens mijn belofte verleden week moeten doen, doch U zult het me niet kwalijk nemen, dat ik mijn reiziger geholpen heb, die in Roeselare een huis gezet had, omdat hij met zijn 10 kinderen omtrent nergens binnenkon en nu finantieele miseries had. De vent wint wel een goeden stuiver, doch zoo'n familielast is om er onder te bezwijken.
Hier nu den voorraad van uw werken: 1850 ex[emplaren] Herinneringen[;] Jaar Nul 2300 ex[emplaren]; Geluk in 't Huishouden 2270 ex[emplaren]; Vroolijke Knaap 2215 ex[emplaren]; Tolstoï Vertellingen 1830 ex[emplaren]; Bruidslied 3090 ex[emplaren]; Waarom ik Vlaanderen liefheb 290 ex[emplaren];[2] Kerstekind 1300 ex[emplaren]; Russische Novellen 1320 ex[emplaren]; De Vlaschaard 4230 ex[emplaren]; Tieghem 3690 ex[emplaren] ----- Ik voorzie dat Kerstekind al vlugger en vlugger zal verkoopen, omdat het meer en meer klassiek wordt door het werkje van P[ieter] Meersseman.[3]
Met de Gezelleuitgave zal ik binnen de acht dagen een ontwerp van uitgave bezorgen: ik heb nagenoeg voor alles alleen gestaan.[4] Met "De Boer" ben ik reeds in onderhandeling voor vermindering op het tarif.[5] Ook met Eyck ben ik aan 't briefwisselen doch zijn eereloon is er een... in guldens en ik bestatig dat zijn prentjes hier reeds bekend zijn, en moeilijk gaan, misschien wel omdat er niet grondig mede gewerkt werd.
De Pillecijn zond me eindelijk de recensiecahiers van Veen terug[6] en schrijft dat hij zich het proza van Het Laatste Nieuws niet aantrekt.
Hij schrijft: Daar en ook in De Telegraaf hebben ze zich waarschijnlijk een beetje op de teenen getrapt gevoeld, kwestie oorlogsdagboek et[ ]c[etera] Nu 't kan mij niet schelen.[7]
Intusschen hoogachtend gegroet.
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Lannoo had van uitgeverij Regenboog Drie Russische novellen overgenomen. Lode Rigouts van uitgeverij Regenboog bezorgde Streuvels het contract voor Drie Russische novellen op 22 juni 1931. Daarin wordt o.a. bepaald dat de bundel op maximum 3000 exemplaren zou verschijnen en dat er 20 genummerde exemplaren op Hollands papier zouden uitgegeven worden. Als honorarium zou Streuvels 5000 fr. ontvangen, aangevuld met 30 gewone exemplaren (waarvan 15 gebonden) en 10 luxe-exemplaren (in losse vellen). Op 14 november 1932 had Lannoo de eerste helft van het honorarium betaald.
[2]
In Nederland werden exemplaren verspreid door L.J.Veen, Amsterdam (vermeld op de titelpagina, terwijl op het blad tegenover de titelpagina vermeld is: Drukkerij J. Lannoo, Thielt).
[3]
Pieter Meersseman, Leiddraad bij de studie van Stijn Streuvels' Kerstekind. Tielt, J. Lannoo, s.d.
[4]
In 1934 verscheen: Guido Gezelle, Dichtwerken. Amsterdam, L.J. Veen's Uitgeversmaatschappij, 1934, 2 delen. Geb. fl. 7.50.
[5]
De Boer. Leuven, Belgische boerenbond, s.d.
[6]
Roemans kreeg een recensiemap van Streuvels' werken van de firma Veen in bruikleen toegestuurd. Vermoedelijk had hij die nodig voor zijn Bibliographie van de Moderne Vlaamsche Literatuur 1893-1930: de Vlaamsche tijdschriften (1930-1934). Toen De Pillecijn zijn biografie over Streuvels wou beginnen, vroeg hij deze map aan Roemans. Deze laatste beweerde echter 'het cahier' niet meer in bezit te hebben, maar uiteindelijk kwam die toch boven water. Briefwisseling L.J. Veen - Stijn Streuvels 1931-1932, Letterenhuis, S 935/B2/Veen
[7]
Jeroom Leuridan, een jong oorlogsvrijwilliger, schreef: Er verscheen een artikel in De Telegraaf in Holland. Een donderslag! Stijn Streuvels openbaart zich als... Duitsgezinde, noch min of meer! Hij heeft een Oorlogsdagboek geschreven dat nu verschijnt in een Gentse gazet - De Vlaamsche Post geloof ik - die helemaal aan de Duitsers verkocht is, of liever door hen opgericht werd. Nu, in dit dagboek pent Streuvels de allerdwaaste, tevens allerschuldigste gedachten neer. 't Is heulen met de overweldiger, wat Stijn Streuvels gedaan heeft, ofschoon - geloof ik - onbedacht en onvrijwillig. Uit het onuitgegeven oorlogsdagboek van Jeroom Leuridan, d.d. 5 april 1915 H. Speliers, Als een oude Germaanse eik, p. 47
