THIELT, 3 November 1933.
Heer Frank Lateur,Ingooigem.
Geachte Heer Lateur,
Sedert dagen bekruipt me elke dag de lust om U te schrijven over de uitgave van Kerkhofblommen.[1] Elke dag komen nieuwe bestellingen binnen en zelfs wordt me reeds gevraagd wanneer zullen die opnieuw klaar komen: we liggen overhoop met onze plannen voor de te geven lessen!
Laat ons nu die zaak eindigen: komt er niets van, dan blijft er mij maar over de heele oplage als oud papier te verkoopen. Kunnen we wel tot overeenkomst komen, laat er ons nu toe besluiten, want over een maand is de groote aanvraag gedaan en is er geen groote haast voor een nieuwe druk. Nu echter verliezen we bestellingen van honderden ex[emplaren], die ik reeds moest weigeren.
Wat de platen betreft,[2] bij een gebeurlijke overeenkomst, ik houd er niet volstrekt aan, dat die er in komen: ik wilde alleen bijdragen om de uitgave aantrekkelijk en meer aanschouwelijk te maken voor leerlingen, die nooit een begraving in dien aard zagen.[3] Over de teekening kan getwist worden en U die meester zijt van de uitgave, doet er mee wat U wilt. Ik toonde die aan een jezuit en een minderbroeder beide leeraar aan de poezis[4] en aan E[erwaarde Heer] Beeuwsaert en die vonden ze goed. Ook Speybrouck zei dat hij de wijtewagen vooral goed vond. Leerlingen van het gesticht der H[eilige] Familie met een paar Moeders kwamen hier om te zien wat drukken is en waren zoo tevreden, dat ik hun elk een plaat cadeau deed. Ik meen, dat er geen schande kan van gehaald worden.
Bewijzen, dat het werk reeds van af het voorjaar gezet was, kan ik alleen door de getuigenis van mijn gasten. U weet [2]toch dat er eerst spraak was de Dichtwerken van Gezelle afzonderlijk verkrijgbaar te stellen en dan zou die uitgave er niet noodig geweest zijn.[5] Was ik zeker geweest, dat er niets van zou gekomen zijn, maar was die nieuwe druk van Kerkhofblommen reeds lang op de markt geweest. - Dat U geen proef verlangdet kan ik niet bewijzen, dat zijn alleen woorden tusschen ons geweest, ongeveer in dezen zin: moest het nu dringen, werk dan maar door, vermits het toch een herdruk is van een gedrukt werk, zoo dat fouten weinig kunnen voorkomen.
Ik wacht nu op uw beslissing, die niet gemotiveerd moet zijn, maar alleen een neen of een ja! Ik spreek er verder niet over en tracht op te ruimen met mijn schulden bij U! Dit toch moet ik U zeggen, dat ik denzelfden dag, dat ik U het eerste ex[emplaar] stuurde 217 ex[emplaren] van de nieuwe uitgave verzonden heb: zeg me wat ik U aan eereloon hierom schuldig ben, indien U niet kunt deze uitgave laten doorgaan.
Intusschen hoogachtend.
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
D.i. de achttiende druk (schooluitgave) van Kerkhofblommen die volgens Streuvels zonder zijn toestemming was verschenen. Streuvels verbood dan ook maar één exemplaar in de handel te brengen.
[2]
Cf. Streuvels' opmerking hierover in zijn brief aan Lannoo van 14 oktober 1933.
[3]
Het betreft hier namelijk een afbeelding van een wijtewagen en 'een landelijke begraving in 't Poperingsche'.
[4]
Poësis: voorlaatste klas van het gymnasium Van Dale, J-R, p. 2605
[5]
Dit kwam ter sprake tijdens de onderhandelingen over de heruitgave van Guido Gezelle's Dichtwerken. In 1934 verscheen deze tweedelige uitgave: Guido Gezelle, Dichtwerken. Amsterdam, L.J. Veen's Uitgevermaatschappij, 1934, 2 delen. De firma Veen zou 10.000 exemplaren op haar persen drukken. Lannoo zou hiervan 5.000 exemplaren overnemen ter exploitatie in Vlaanderen.
