3 Febr[uari] '42
Geachte Heer Lateur,
Zooals U laatst schreef is de winter inderdaad niet gekeerd[1] of liever hij is teruggekeerd en vooral de kolenbevoorrading bekommert ons. We hebben hierbij nog de gaz, die we noodig hadden voor het doen smelten van het zetlood. Nu heb ik deze zaak opgelost met alles electrisch te doen veranderen, zoodat we tegen einde dezer week opnieuw volop aan het zetten zullen zijn. Zoo komt het dat U geen zetsel te verbeteren ontvangen hebt. Eerlang komt het vlug na elkaar, want meer dan de helft is gezet.[2]
Er was geen spraak de beide te gebruiken: én de kopstukken + initialen van De Praetere[3] én illustraties van Demoen![4] D[e ]h[ee]r De Meyer en ik waren dadelijk akkoord om de teekeningen van De Praeter te gebruiken, maar er kwam geen antwoord. We rekenen er op, dat U de belofte deze zaak met De Praeter te regelen, zal volbrengen om ons in geen moeilijkheden te brengen, want nog steeds ontving ik geen antwoord. Ook uw portret door De Praeter komt in Lenteleven.[5] De teekenaar[6] was intusschen zonder opdracht aan het schetsen gegaan en ik zal deze zaak nu met hem regelen.
De geb[onden] Vlaschaard geraakt maar niet klaar, omdat we volstrekt de heele reeks in linnen, dat speciaal gekleurd wordt, willen steken. Anders was het binden reeds lang gedaan. Voor de andere werken zal het linnen beschikbaar zijn, zoodat de binder reeds met de banden zal klaar zijn eer het boek afgedrukt is en dat én ing[enaaide] én geb[onden exemplaren] nagenoeg tegelijkertijde zullen verschijnen.
Op de andere punten in uw brief vermeld moet geen antwoord gegeven worden; alleen dit: ik heb geëischt, dat ik ten minste een bewijsn[umme]r zou ontvangen, wat nooit gebeurde en mij ook allen lust benam nog boeken in "'t Getrouwe" te laten recenseeren, omdat ik niet eens wist of deze boeken werkelijk besproken werden of ergens de boekenkast van iemand in de drukkerij verrijkten.[7]
Tot slot: ik word regelmatig om boeken om te vertalen van wege Duitsche uitgeverijen gevraagd: wat kan ik van U nog aanbevelen? Mag ik daarover een woordje omgaande verwachten? Boschvogel's "Als ich can" wordt ook vertaald[8] en waarschijnlijk de interessantste van Leroy's Zeisels en vertellingen.[9] Over andere werken viel nog geen beslissing.
Inmiddels hoogachtend gegroet.
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
De brief waarin Stijn Streuvels dit schreef, vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven.
[3]
Joris Lannoo schreef Jules De Praetere met het verzoek om de tekeningen uit de allereerste uitgave van Lenteleven (1899) ook in de Lijsternestuitgave te mogen opnemen. Cf. brief van Joris Lannoo aan Stijn Streuvels van 24 januari 1942.
[4]
D.i. de illustrator van de twaalfde druk van De vlaschaard. Zonder dat Lannoo iets besteld had, was hij aan het werk gegaan om illustraties voor Lenteleven te maken.
[5]
Het portret van Stijn Streuvels door Julius De Praetere dateert van 1902.
[6]
René Demoen
[7]
Precieze informatie ontbreekt; vermoedelijk wordt een kwestie bedoeld met een niet verschenen recensie in het tijdschrift 't Getrouwe Maldeghem.
[8]
Originele versie: 'Als ick kan' (eerste druk), 's Gravenhage, De Residentiebode, 1941. De tweede en derde druk werden uitgegeven bij J. Lannoo in 1942/45 Brinkman's Catalogus, '41-'45, p. 106 Uiteindelijk is dit boek dan toch niet vertaald geworden in het Duits. (Informatie verkregen van Godfried Lannoo)
[9]
Zeisels en Vertellingen is een werk van Jules Leroy. Vermoedelijk wordt er hier verwezen naar de zesde omgewerkte uitgave, die werd uitgegeven bij Lannoo (1940). De acht delen verschenen tussen 1923 en 1932. Originele versie: Zeisels en Vertellingen. Tielt, J. Lannoo. Geïllustreerd. 8 delen. Brinkman's Catalogus, del. 36-40, p. 774
Uiteindelijk is ook dit werk niet in het Duits verschenen. (Informatie verkregen van Godfried Lannoo)
