Het weder heeft o[ns] thuis gehouden;[1] toen wij ons plannen aan het maken waren, dachten we reeds volop in de lente te zijn en op het weder te k[un]nen betrouwen. Morgen en Dinsdag moet ik naar Brussel. Zouden we niet best Woensdag of Donderdag der volgende week samenkomen? Ik zou het liefst hebben te Tielt, omd[at] het hier rustig kan geschieden en dat ik toch thuis ben om het werk te regelen.[2] Ik zie nu ook niet aan een auto te geraken. Alles zal nog wel niet van de eerste maal g[e]regeld kunnen worden én voor de Lijsternestreeks én vo[or] de vertalingen,[3] maar den volgenden keer kom ik dan desnoods naar Kortrijk of naar Ingooigem. Tijdens het verlof beschikken wij over een triplette (fiets met drie plaatsen) en met de jonge paarden voorop zou ik dan gemakkelijk op een namiddag heen en terug naar Ing[ooigem] kunnen komen.