1 Juli 42.
Den Heer Frank Lateur, Ingooigem.Geachte Heer Lateur,
U zal ook reeds den brief van d[octo]r Kollar ontvangen hebben over de uitgaven van uw werken in Nederland in betrekking tot de Lijsternestreeks.[1] Ik stuur dien brief aan d[e ]h[ee]r De Meyer met wien ik volgende week Woensdag samenkom om ook zijn oordeel te kennen. Ik meen, dat die wederzijdsche verplichting in ons akkoord kan ingelascht worden en dat wij daartoe alle hulp van Prof[essor] Teske mogen verwachten. Eerlang verneemt U daarover meer. Het kan zelfs, dat ik op reis naar Ronse aanstaanden Zaterdag of Maandag speciaal over Ingooigem kom om daarover ook met U te spreken en over verschillende zaken, in betrekking met de uitgave. Den dag met zekerheid bepalen kan ik niet, want ik zou meekomen met een camionette, die naar Ronse koopwaar moet voeren en hang daarvan af.
De boeken kunnen reeds de volgende week geleverd worden, want ze liggen hier feitelijk leelijk in onzen weg en ik zou ze liever versturen, maar steeds heb ik willen wachten tot een akkoordverklaring kwam.[2] En over een veertiental dagen komt Teleurgang klaar. Daarmede kunnen ze vooruit.
D[octo]r Kollar had aan d[e ]h[ee]r De Meyer beloofd, dat hij in den tweeden helft van Juni speciaal voor deze zaak naar Vlaanderen zou komen, maar totnogtoe is dit niet gebeurd.
D[octo]r Kollar had aan d[e ]h[ee]r De Meyer beloofd, dat hij in den tweeden helft van Juni speciaal voor deze zaak naar Vlaanderen zou komen, maar totnogtoe is dit niet gebeurd.
Ik betreur, dat mijn voorstel bij onze samenkomst te Kortrijk gedaan, niet aanvaard werd: namelijk de overname werd op mijn naam gedaan om een enkel en eenvoudig akkoord te hebben, dat alle verwarring zou vermeden hebben, maar in feite kwam alles naar Zonnewende, zoodat ook alle profijten voor deze f[irm]a zouden zijn! Maar zeker de toestand zou veel eenvoudiger geweest zijn en met één akkoord was de zaak geregeld.
Ik heb in de laatste dagen nog een reden bijgekregen om voor duidelijke en eenvoudige regelingen te zijn, als ik de aankondiging zag, dat een tweeden druk van de dundrukeditie op de markt kwam.[3] Ik heb er platen voor gedrukt in de volle overtuiging, dat nog een partij ongebonden was en dat d[e ]h[ee]r Grymonprez betere foto's vooraan wilde en de oude niet meer gebruiken zou. Als ik er vroeger mede instemde, dat een dundrukeditie kon [tot] stand komen met "De Vlaschaard", was het toch van zelfsprekend voor één uitgave en zou deze bepaling na het tot stand komen van "De Lijsternestreeks" zelfs niet meer noodig worden. Minstens had dit moeten gebeuren met het medeweten van mij en d[e ]h[ee]r De Meyer. Een tweeden druk van de dundrukeditie kon niet gekontrakteerd worden voor het tot stand komen van de Lijsternestreeks, daar de eerste dan nog niet verschenen was of nagenoeg terzelfdertijde verscheen! Mag ik hopen, dat daarvan in het vervolg nota zou genomen worden?
Inmiddels groet ik U hoogachtend,
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Dit is de brief die Kollár op 30 mei 1942 naar Streuvels stuurde. Op 10 juni 1942 had Streuvels deze brief ter inzage bij zijn schrijven aan Maurits De Meyer gevoegd.
[2]
Naar aanleiding van het verschijnen van de elfde (1941) en twaalfde druk (1942) van De vlaschaard ontstond er een geschil over het recht van uitgave. Volgens de firma L.J. Veen berustten de publicatierechten van dit boek bij haar zolang de firma Vlaschaard-voorraden ter beschikking had. Het feit dat ze af en toe toestemming gaf aan andere uitgeverijen tot het brengen van nieuwe drukken, betekende volgens haar niet dat zij van deze bescherming afstand deed. De firma Veen deed voor de verdediging van haar rechten beroep op een contract van 15 mei 1907, waarin staat dat bij elke herdruk van 1000 ex. de somma van Frcs. 750,- te betalen is en waardoor de uitgeverij dus automatisch het alleenrecht voor eventuele verdere uitgaven bezat. Brief van de firma Veen aan Stijn Streuvels van 08.11.1941, Letterenhuis, S 935/B2/Veen
Om het geschil in der minne te regelen, had de firma Veen één ontwerp-contract opgesteld in het belang van alle betrokken partijen. Joris Lannoo, die tegen bepaalde punten bezwaar aantekende, splitste het oorspronkelijke enkele akkoord in drie ontwerp-overeenkomsten op: uitgeverij Veen zou afstand doen van alle publicatierechten op het werk van Streuvels; de firma zou alle exploitatierechten op de voorraden afstaan aan Zonnewende; een derde overeenkomst was die tussen Lannoo en de firma Veen, die ook door Maurits De Meyer van Standaard Boekhandel en door Gilbert Grymonprez van Zonnewende ondertekend werd.
[3]
Bij Lannoo werden de platen voor de dundrukeditie (Stijn Streuvels' Werken) van Zonnewende gedrukt. Lannoo drukte die platen omdat hij dacht dat Grymonprez nog een aantal ongebonden exemplaren bezat en dat laatstgenoemde nieuwe afbeeldingen wenste. Wat Lannoo niet wist, was dat de platen bedoeld waren voor een tweede druk van die dundrukeditie. De eerstvolgende nieuwe uitgave van Streuvels' werken werd pas in 1948 gerealiseerd: Stijn Streuvels' Verzamelde Werken. Kortrijk, Zonnewende. Het werk was een heruitgave van Streuvels' voornaamste werken die reeds lang uitverkocht waren. Blijkbaar is de hier bedoelde 'herdruk' een zgn. 'zwarte druk'.
