24 2 43.
Geachte Heer Lateur,
Ik ontving nog steeds geen antwoord dat beslissend is of ik zal kunnen de luxe-ex[emplaren], die ik van U zou koopen,[1] in ½ lederen band zal kunnen laten binden. Moest U intusschen een anderen kooper vinden, aarzel niet, want ik kan alleen beslissen nadat de boekbinder me zeker banden kan leveren.[2]
Wil bij uw eerstvolgend schrijven eveneens vermelden of de Duitsche uitgever van Wittstocks werk wel is: uitgeverij Albert Langen - Georg Müller Hübertusstrasse 27, München, zoodat ik met deze firma onderhandelen kan over de vertaling van Hochzeitsschmuck. Ik heb hier geen enkel werk van Wittstock, zoodat ik het niet nagaan kan.[3]
Met dank bij voorbaat en hoogachting,
(handtekening Joris Lannoo)
P[ostscriptum] — "Minnehandel" is reeds meer dan de ½ gezet: de proeven volgen in de allereerste dagen. De eerste correctie moet er hier nog eerst door geraken.[4] (Paraaf Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Cf. vraag van Joris Lannoo in zijn brief aan Streuvels van 5 februari 1943.
[2]
Cf. hiervoor verder de brief van Joris Lannoo aan Stijn Streuvels 25 februari 1943.
[3]
Erwin Wittstock, Der Hochzeitsschmuck, Erzählung. München, A. Langen - G. Müller Verlag, 1941.
Der Hochzeitsschmuck werd in 1944 vertaald door Dina Lateur: Erwin Wittstock, Het bruidsjuweel. Tielt, J. Lannoo, 1944. Vertaald door Dina Lateur e.a.
[4]
In zijn brief aan Stijn Streuvels van 25 februari 1943 belooft Joris Lannoo opnieuw 'heden of morgen' de proef van het eerste deel van Minnehandel te sturen.
