5 1 44.
Geachte Heer Lateur,
Vooraf in mijn eersten brief van dit jaar, wensch ik U en Mevrouw en de beide Juffrouwen van harte een allerbeste en vredevolle jaar 1944, mede namens mijn Vrouw en gezin.
Heden eindigt ons verplicht verlof, zoodat morgen verder aan "Het Leven en de Dood in den Ast" gedrukt wordt. De rest volgt zooals in mijn vorig schrijven aangekondigd.
Hierbij gaat het door mij onderteekend akkoord, vermits U er geen dergelijk bezit.[1] Vermoedelijk verschijnt Bruidsjuweel tegen einde der volgende week.[2] Deze gedwongen rust heeft anders leelijk huis gehouden in veel plannen, maar we zullen doen wat we kunnen.
Hier komen spoedig veel troepen aan, want de helft van de stad zal inkwartiering hebben en veel groote huizen met weinig bewoners worden grootendeels of volledig bezet: is het de voorbereiding voor de aanstaande lente?[3]
Met vriendelijke hoogachting,
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
D.i. het akkoord voor Het bruidsjuweel (cf. noot 3).
[2]
Dit resulteerde in: Erwin Wittstock, Het bruidsjuweel. Tielt, J. Lannoo, 1944. Vertaald door Dina Lateur e.a.
[3]
Op 5 september 1944 rolden Engelse tanks over de landwegen van Ingooigem. Drie dagen later zochten Poolse pantserwagens, die deel uitmaakten van het Eerste Canadese leger, zich een weg door de nauwe straten van Tielt. In het centrum werd een kort maar hevig gevecht geleverd in een soort van stadsguerilla, waarbij 25 Polen, 8 Duitsers en 5 burgers het leven lieten.
