31 3 44.
Geachte Heer Lateur,
Meen nu niet, dat ik op uw laatste schrijven, waarin U schreef, dat U voorsteldet alle uitgaven tot einde van den oorlog uit te stellen,[1] uit boosheid of wat ook niet wilde beantwoorden. Ik ga vooreerst daarmede niet akkoord en we zullen uitgeven zooveel als 't eenigszins kan. Ik heb gepoogd d[e ]h[ee]r De Meyer te ontmoeten acht dagen geleden, maar hij blijkt zoo overlast en half uit den haak te zijn, dat ik tot heden nog geen antwoord van hem ontving en hem ook verleden Vrijdag te Brussel niet trof. Dat gebeurt toch wel en uit uw werken worden er zeker verschillende in den loop van 44 uitgegeven, indien oorlogsfeiten dit niet verhinderen. Ik was het week-eind te Kortrijk gaan doorbrengen en zat verdiept in proeven voor Ons geestelijk Erf,[2] toen het bombardement begon. Toevallig had ik het voorafgaande vuurwerk gezien, zoodat ik bij de eerste bommen reeds diep wegzat met mijn Vrouw. Ik herinnerde me uit den vorigen oorlog, dat een sterrenregen[ ]steeds een aanval voorafgaat! Dat is nu het derde bombardement dat ik te K[ortrijk] onderga en ik meen, dat ik er nu zal uitblijven als het anders kan.
We moeten echter beslist eens met elkaar spreken, maar ik zou er d[e ]h[ee]r De Meyer bij aanwezig willen zien. Ik schrijf hem daarover en bericht U dan wel of we te W[aregem] samenkomen. Het wordt nu echt fietsweder.
Eindelijk zullen de clichés (de teekeningen zijn klaar) voor de titelbladzijden van de vier plaquetten[3] in den loop der aanstaande week klaar komen en zeker de week na Paschen kunnen drukken.
Hierbij een brief van Wittstock. Ik liet hem Vrijdag aan Prof[essor] Teske zien en vernam nu gaarne uw oordeel en dit der Juffrouwen. Wat kenschetsend is: algemeen loven de besprekingen de illustratie, ook Prof[essor] Teske had, die fijn gevonden. Wij zullen allen, ook Prof[essor] Teske, misleid geweest [zijn] door de "Blaue Bücher", die ons alleen het pittoreske van Zevenburgen geven.[4] Ik zal antwoorden, dat bij een volgenden druk de illustratie zal verdwijnen, maar dat in Vlaanderen, waar niemand de kleederdracht en de streek kent tenzij door boeken, deze illustratie ongewoon bijval had. Of ziet U een ander antwoord wenschelijk of noodzakelijk? Prof[essor] Teske noemde d[e ]h[ee]r Witt[2]stock een "kritikaster": uit zijn schrijven lijkt het er toch naar.
Bezit U niet in de Verhandelingen van de Vl[aamsche] Akademie de beide voordrachten van Pastoor Verriest: "Wat er in Vlaanderen leeft" (1911) en "Taal en Letterkunde" (1911)? Ook bij de Vl[aamsche] Akademie kan de Pillecyn, die de uitgave van Het verzameld Werk van Verriest nagenoeg klaar heeft,[5] deze beide stukken niet meer bekomen: ze zouden niet meer voorradig zijn. Ze worden U na korten tijd terug gestuurd worden. Indien ze van belang zijn, laat ik die hier overkloppen en terugsturen, zoodat ze zeker niet in handen van de zetters geraken.[6]
Inmiddels met vriendelijke hoogachting,
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Cf. brief van Stijn Streuvels aan Joris Lannoo van 13 maart 1944.
[2]
Ons Geestelijk Erf is een driemaandelijks tijdschrift gewijd aan de geschiedenis van de spiritualiteit in de Nederlanden. Het bestrijkt de periode vanaf de kerstening van de Nederlanden tot het einde van het Ancien Régime.
Het tijdschrift werd in 1927 gesticht door D.A. Stracke s.j. († 1970) en het wordt sindsdien door het Ruusbroecgenootschap, dat sinds 1973 als Centrum voor Spiritualiteit deel uitmaakt van de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius te Antwerpen, uitgegeven.
Per jaar verschijnen vier afleveringen, die samen ongeveer vierhonderd bladzijden omvatten. http://www.ua.ac.be/main.aspx?c=.OGE
[4]
Deze brief van Wittstock vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven.
Die blauen Bücher was een reeks die werd uitgegeven bij Langewiesche Königstein im Taunus in Düsseldorf. Ze behandelt voornamelijk de kunst en cultuur in Duitsland. Hier bedoelt Joris Lannoo vermoedelijk het boek: Heinrich Zillich en Hermann Phleps, Siebenbürgen und seine Wehrbauten. Düsseldorf, Langewiesche Königstein im Taunus, 1941. Uit de reeks Die blauen Bücher.
Dina Lateur vertaalde Der Hochzeitsschmuck van Erwin Wittstock: Erwin Wittstock, Het bruidsjuweel. Tielt, J. Lannoo, 1944. Vertaald door Dina Lateur e.a.
[5]
In volle expansie dacht Joris Lannoo aan een uitgave van de volledige werken van Hugo Verriest, die tot stand zou komen dank zij de medewerking van Filip De Pillecijn, Ward Hermans en Stijn Streuvels. Maar dit project is niet doorgegaan. Romain Vanlandschoot, Joris Lannoo. Drukker en uitgever voor Vlaanderen. 1891-1971, p. 198
[6]
In zijn brief aan Stijn Streuvels van 18 april 1944 bedankt Joris Lannoo Streuvels voor de 'brochuur van de Vl. Akademie'.
