14 Juli 1944.
Geachte Heer Lateur,
We verwachten U Dinsdag; de fotograaf houdt dien namiddag vrij voor ons.[1] Maar er moet zon zijn, vooral voor een kleurfoto, die moet gedrukt worden. We zullen dan ook een nieuwe proef klaar hebben van "De Vlaschaard", die U misschien hier kan nazien: zoo winnen we nog een dag of twee, natuurlijk indien we Maandag kunnen beginnen afdrukken aan wat nu bij U moet zijn.
Vonksteen[2] heb ik geschreven reeds een paar dagen geleden om te vragen of ze nog iets kunnen aanvaarden. Ik zorg er voor, dat in elk geval iets gedaan wordt.
Besten dank om de brochure van Verriest: ik schrijf dadelijk aan De Pillecijn, dat hij niet verder moet zoeken.
Ik ontving ook "De Klucht van Boer Eenos":[3] inderdaad prachtig werk, maar bij het lezen is het een ontgoocheling. De Libra is goed voor een hoofding, maar leest lastig.
Met hartelijke groeten, ook van mijn Vrouw voor heel de familie en tot Dinsdag als de zon meewil. We telefoneeren Maandag of Dinsdag nog eens,
(handtekening Joris Lannoo)
Annotations
[1]
Joris Lannoo reageert hier op Streuvels' briefkaart van 13 juli 1944. Bij de gewone exemplaren en bij de luxe-exemplaren van de vijftiende druk van De vlaschaard is een paginagroot blad met een portret (20 x 15 cm) van Stijn Streuvels in kleurendruk, los toegevoegd (bij de nummers 200.001 - 200.012 ontbreekt dit portret).
[2]
Drukkerij-uitgeverij in Langemark.
[3]
P. Van de Woestijne, Versus de Unibove. De klucht van boer Eenos naar een Latijnsch gedicht uit de 11de eeuw. Antwerpen, Standaard Boekhandel, 1944. Verlucht door Hélène Van Coppenolle. Colofon: Van dit boek gezet door G.C. de Batist in de 10 punts Libra van de Roos en verlucht door Hélène van Coppenolle, werden gedrukt in het jaar MCMXLIV op de persen van de firma V. van Dieren & C° te Antwerpen, 100 exemplaren op geschept Hollandsch papier Van Gelder & Zonen, genummerd van 1 tot C, 400 ex. op wit velijn, genummerd van 1 tot 400 en 10 ex. — welke niet in den handel zijn — gemerkt van a tot j.
Het Unibos-verhaal (Latijn voor 'één os') is een van de merkwaardigste thema's van onzen vertelschat; niet het minst door het feit dat de oudste variante van dit verhaal ook de oudste westeuropeesche sprookjestekst is dien wij bezitten. M. De Meyer, Vlaamsche sprookjesthema's in het licht der Romaansche en Germaansche kultuurstroomingen. Antwerpen, Standaard Boekhandel, 1942, p. 133
Het is een Latijns sprookje in verzen over een boer die zo arm is dat hij maar één os in leven kan houden, maar die door schelmenstreken toch allerlei voordelen weet te behalen, terwijl zijn jaloers geworden buren, die even handig als hij proberen te zijn, van een koude kermis thuiskomen. Jan-Frans Willems was de eerste die zijn aandacht op dit gedicht vestigde en er een afschrift van maakte voor Jacob Grimm. Grimm nam het sprookje op in zijn in 1838 verschenen bundel Lateinische Gedichte des X. und XI. Jh. Doordat de door Grimm gebundelde gedichten nauwelijks verkrijgbaar waren en aangezien er van deze merkwaardige sprookjestekst geen kritische uitgave bestond, achtte men het nodig een nieuwe uitgave te brengen. Naast de eigenlijke nu eens 'fijn-geestige', dan weer 'grof-kluchtige' Latijnse tekst werd de Nederlandse vertaling toegevoegd, maar er werd toch vooral gestreefd naar juistheid en getrouwheid in het weergeven van de betekenis van de Latijnse verzen. (Uit het 'Woord vooraf')
Eind 1938 pakte de Lettergieterij Amsterdam uit met de Libra. Qua vormgeving was dit lettertype voor de grafische nijverheid geheel nieuw. Het was een creatie van de kunstenaar Sjoerd Hendrik de Roos. De Libra is gebaseerd op het vroeg-middeleeuwse unciaaltype en kan als een van de pogingen beschouwd worden het unciaalschrift, dat gekenmerkt wordt door zijn ronde vormen, als drukletter te doen herleven. Het geeft een vlot geschreven beeld. Drukletters, p. 131-132
