[1] In 1935 werd Marchant als minister opgevolgd door de behoudende J.R. Slotemaker de Bruïne. Deze wilde aan de naamvals-n, waaraan hij zeer gehecht was, een veel ruimer terrein geven. Hij gelastte een door Marchant ingestelde kleine Nederlands-Belgische commissie, die tot opdracht had een woordenlijst volgens de nieuwe regels samen te stellen, haar werkzaamheden te staken en stelde zelf in 1938 een 'brede' Nederlands-Belgische commissie in, die de taak kreeg een lijst van 'kennelijk mannelijke' zelfstandige naamwoorden op te maken. De werkzaamheden van deze commissie werden door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog afgebroken, maar kort na de bevrijding werd opnieuw een uit vele leden bestaande gemengde commissie ingesteld. Deze heeft een regeling ontworpen die bij het Belgische Besluit van 1946 en de Nederlandse Spellingwet van 1947 in beide landen als de officiële schrijfwijze werd aanvaard. Ten aanzien van de eigenlijke spelling volgden besluit en wet in hoofdzaak de regeling van Marchant, maar op het punt van de naamvals-n werd vrijheid gelaten. In de praktijk heeft dat al spoedig geleid tot zo goed als afschaffing ervan. In 1954 verscheen een in opdracht van de Nederlandse en Belgische regering samengestelde Woordenlijst van de Nederlandse taal met een Leidraad, waarin de belangrijkste principes van de Nederlandse spelling stonden uitgelegd.

[2] Artikel 1 van het contract tussen Streuvels en Joris Lannoo voor Het leven en de dood in den ast vermeldt: De Heer Frank Lateur verleent aan de Firma Lannoo het recht om het werk Stijn Streuvels, HET LEVEN EN DE DOOD IN DEN AST opnieuw uit te geven, en wel, zonder enige wijziging volgens de tekst van de bibliophiele uitgave die in 1944 werd uitgegeven door J. Lannoo, Tielt, samen met de N.V. Standaard, Antwerpen.

[3] Stijn Streuvels antwoordde op 17 november, maar deze brief vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven. Cf. brief van Maarten Van Nierop aan Stijn Streuvels van 26 november 1953.