<Resultaat 1394 van 2531

>

HUIDEVETTERSSTRAAT 57-59
ANTWERPEN

Den Weledelen Heer FRANK LATEUR
INGOYGEM.

Waarde Heer Lateur,
Ik geloof dat ik een goede letter gevonden heb voor de dundruk-editie van Gezelle: het is de Ronaldson. Ingesloten vindt U een paar proeven uit deze letter gezet. Ik kan ook nog beschikken over de Baskerville, de Veronèse en de Imprint Old Face. Tegen einde van deze week zal ik ook van deze letters letterproeven hebben.[1]
Wil U mij laten weten welk honoraar er voor een oplage van 5000 ex[emplaren] van deze dundruk-editie voorzien is dan kan ik U een concept van contract gereed maken.[2]
Prof[essor] Baur vertelde mij nog dat in het eerste deel[3] enkele drukfouten zijn blijven staan en dat het best zou zijn de laatste verzen uit de dundruk-editie aan te passen aan de uitgave van de jubileum-editie.[4] Aan het glossarium moeten ook enkele kleinigheden gewijzigd worden.[5] Ik denk dus dat het best zal zijn aan Prof[essor] Baur de revisie en de correctie van deze heruitgave toe te vertrouwen. Meent U niet als wij hem hiervoor 2000.- Fr[ank] aanbieden, dit wel voldoende zal zijn?[6]
Gaarne uwe berichten te gemoet ziende, met vriendelijke groeten en
oprechte hoogachting,
(handtekening Maurits De Meyer)

Annotations

[1] dundruk-editie van Gezelle's Dichtwerken De letterproeven zijn niet bij de brieven overgeleverd.
De Baskerville is een lettertype dat genoemd werd naar John Baskerville (1706-1775), een Engels papiermaker, lettergieter en drukker. GWP, deel 3, p. 375
'Veronese' is de benaming voor 'Italian old style', waarbij 'old style' een synoniem is voor 'old face' (zoals in 'Imprint old face'). 'Old style' is de Engelse term voor 'mediaeval', als aanduiding van letters met gering contrast (dik - dun). Chr. Perfect & G. Rookledge, Rookledge's International typefinder. The essential handbook of typeface recognition and selection
Cf. verder de brief van de Standaard Boekhandel aan Stijn Streuvels van 8 juni 1942.
[2] Cf. de brief van Streuvels aan De Meyer van 28 mei 1942: het honorarium werd gesteld op 10 % van de winkelprijs, min de kosten van band en binden.
[3] Het eerste volume van Guido Gezelle's Dichtwerken bevat Dichtoefeningen; Kerkhofblommen; Gedichten, Gezangen en Gebeden; Liederen, eerdichten en Reliqua; The song of Hiawatha. Het tweede deel omvat Tijdkrans; Rijmsnoer; Laatste Verzen.
[4] Laatste Verzen verscheen in 1936 als elfde afzonderlijk deel in de Jubileumuitgave van Guido Gezelle's Volledige Werken. 18 delen. Antwerpen, Standaard Boekhandel, 1930-1939. Tekstkritisch uitgegeven, ingeleid en verklaard door P. Allossery, F. Baur, E. De Cuyper en Al. Walgrave. Dit volledige werk van 5115 bladzijden werd uitgegeven naar aanleiding van het eeuwfeest in 1930 van Gezelles geboorte, dat door het Guido Gezelle-comité (met o.a. Prof. Baur) georganiseerd werd. Jubileumcatalogus van de N.V. Standaard-Boekhandel uitgegeven ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan 1924-1949, p. 23
[5] Zowel de eerste als de tweede dundrukeditie beschikt over een verklarende woordenlijst. In 1933 deed Frank Baur n.a.v. de eerste dundrukeditie aan Streuvels het voorstel een soort Gezelle-lexicon van alle dichtwerken op te maken, dat aan het einde van het tweede deel zou komen. Baur nam de taak op zich. Brief van 15.09.1933, Letterenhuis, B 296/B
[6] Cf. positief antwoord van Streuvels op 28 mei 1942.

Register

Naam - persoon

Baur, Frank (° Vilvoorde, - ✝ Waasmunster, 1969-01-09)

Vlaams literair historicus en hoogleraar te Gent (Rijksuniversiteit).

Al aan het Oostendse atheneum ontpopte Baur zich als flamingant, wat hij heel zijn leven zou blijven. Ook toen al bleek zijn grote interesse voor literatuur. Hij las veel en begon ook zelf te schrijven (o.a. Nieuwe Krachten, 1904). Hij ondertekende zijn literaire werken met het anagram Aran Burfs. In 1911 begon Baur Germaanse Filologie aan de Leuvense universiteit. Zijn studies werden onderbroken door de oorlog, in 1919 zette hij ze verder. Hij promoveerde en ging in 1927 aan de Gentse universiteit werken. Aan de Gentse faculteit der wijsbegeerte en letteren werd hij belast met de verklaring van moderne Nederlandse auteurs en de encyclopedie van de Germaanse taalwetenschap.

Hij leidde het standaardwerk Geschiedenis van de letterkunde der Nederlanden (7 delen, 1939-1952), waarvoor hij een goed gedocumenteerde inleiding schreef: De literatuur, haar historiographie en methodes. Maar hij maakte vooral naam met zijn edities van en studies over Guido Gezelle, van wiens werk hij de meest vooraanstaande kenner was. Verder was Baur ook senator en hoofdredacteur van de Katholieke Encyclopedie.

Gezelle, Guido (° Brugge, 1830-05-01 - ✝ 1899-11-27)

Priester-dichter en leraar.

Oom van Caesar Gezelle en Stijn Streuvels. Priester-dichter en leraar die met zijn nationaal-religieus geïnspireerde lessen, gedichten en journalistieke publicaties grote invloed uitoefende op de katholieke Vlaamse studentenbeweging. Gezelle werkte achtereenvolgens in Roeselare (Klein Seminarie), Brugge, Kortrijk en opnieuw Brugge. Hij maakte vlug naam als Vlaams literair auteur met zijn Kerkhofblommen (1858), en was ook zeer actief als taalgeleerde, volkskundige, pamflettist, polemist, en stichter-stimulator en uitgever van tijdschriften als Rond den Heerd, Loquela en Biekorf. Gezelle was een taalparticularist, wat tot uiting kwam in zijn bijdragen aan deze tijdschriften. Hij liet tevens een bundel Laatste Verzen na die in 1901 postuum uitgegeven zou worden.

Gezelle, Guido (° 1830 - ✝ 1899)

Priester-dichter, West-Vlaamse taalparticularist. De groep rond Van Nu en Straks bewonderde hem als dichter en heeft bijgedragen tot de grote interesse die er tot vandaag nog voor zijn werk bestaat.

Gezelle, Guido (° 1830 - ✝ 1899)

Priester, dichter, taalkundige en journalist. Zijn zus Louise Gezelle (1834 1909 was de moeder van Stijn Streuvels, die bijgevolg een neef was van Guido Gezelle.

Lateur, Frank (° Heule, 1871-10-03 - ✝ Ingooigem, 1969-08-15)

Geboren als Frank Lateur en bakker van opleiding, maar onder zijn pseudoniem Stijn Streuvels als prozaschrijver bekend geworden in tijdschriften als Van Nu en Straks, Vlaanderen, De Gids en De Nieuwe Gids. De vlaschaard (1907) en De teleurgang van den waterhoek (1927) zijn twee van zijn bekendste romans.