(handtekening Stijn Streuvels)
< | Resultaat 319 van 2531 | > |
---|
Benn, Gottfried (° Mansfeld, 1886-05-02 - ✝ Berlijn, 1956-07-07)
Duits expressionistisch schrijver en dichter. Hij schaarde zich achter het nationaal-socialisme, in de hoop dat het volk zou verenigd worden tot iets 'hogers'. Zijn werk kreeg echter felle kritiek van de nazi's. Benn weigerde te emigreren maar nam dienst bij de Wehrmacht om zich in te dekken tegen kritiek. In 1938 kreeg hij publicatieverbod.
Duhamel, Georges (° Parijs, 1884-06-30 - ✝ Valmondois, 1966-04-13)
Frans romanschrijver, criticus, essayist, dichter en arts.
Duhamel was een der universeelste vertegenwoordigers van het Franse humanisme. Zijn humanistische ideeën trachtte hij te verwerkelijken in de groep voor de Abbaye de Creteil. Als oorlogsvrijwilliger maakte hij Verdun mee en werd wereldberoemd door zijn Vie des Martyrs 1914-1916 (1917), waarin hij met aangrijpende soberheid, maar ook met milde humor, het lot van de gewonden schildert. Sarcastischer is Civilisation 1914-1917 (1918), onder het pseudoniem Denis Thévenin, waarvoor hij de Prix Goncourt kreeg. Als romanschrijver werd hij tussen de beide wereldoorlogen vooral bekend als schepper van de Salavin-figuur, de simpele doorsneemens wiens wil vaak te zwak is om zijn strevingen te realiseren. Verder schreef hij de Pasquier-serie, die vooral autobiografische bijzonderheden bevat. Duhamel ondernam tal van reizen naar Rusland, Tunesië en herhaaldelijk naar Nederland. In vele bundels essays trachtte hij de cultuur tegen de omringende gevaren te verdedigen, bijv. in L'humaniste et l'automate (1933). Tijdens de Duitse bezetting werd hij een der geestelijke leiders van het verzet. In zijn laatste jaren wendde hij zich weer tot de sociale roman (Le voyage de Patrice Périot, 1950), maar hield zich hoofdzakelijk bezig met het schrijven van zijn memoires: Lumières sur ma vie (4 delen, 1944 vv.). De jongere generatie, die in Duhamel voral de zelfgenoegzame Europese burger zag, wendde zich van hem af.
Döblin, Alfred (° Stettin, 1878-08-10 - ✝ Emmendingen, 1957-06-26)
Duits psychiater en schrijver van romans en novellen. Daarnaast publiceerde hij satirische essays en polemieken. Met zijn expressionistische werk was hij een wegbereider voor het modernisme in de Duitse literatuur. Zijn bekendste werk is de roman Berlin Alexanderplatz. In 1933 vluchtte hij als socialistische jood uit nazi-Duitsland via Zwitserland naar Frankrijk, waar hij in 1936 het Franse staatsburgerschap verwierf. In 1940 vluchtte hij via Spanje en Portugal naar de USA. In 1946 keerde hij als kolonel en literatuurinspecteur voor de Franse militaire regering terug naar Duitsland. In 1953 emigreerde hij definitief naar Frankrijk.
Kippenberg, Anton (° Bremen, 1874-05-22 - ✝ Luzern, 1950-09-21)
Duits uitgever. In 1905 kwam hij aan het hoofd van het 6 jaar eerder opgerichte Insel Verlag, dat hij uitbouwde tot een artistieke en literaire uitgeverij. Hij vertaalde zelf "De werkman" van Streuvels naar het Duits als "Der Arbeiter" (1917).
Mann, Thomas (° Lübeck, 1875-06-06 - ✝ Zürich, 1955-08-12)
Thomas Mann wordt beschouwd als een van de grootste Duitse schrijvers uit de twintigste eeuw. Tot zijn bekendste werken behoren de romans Buddenbrooks en De Toverberg, alsook de novelle De dood in Venetië. Zijn werk werd sterk beïnvloed door dat van Goethe, Nietzsche en Schopenhauer. In 1929 kreeg hij de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij week in 1936 voor het Duitse naziregime uit naar Zwitserland, woonde van 1939 tot 1952 in de Verenigde Staten waar hij uitgroeide tot een belangrijke exponent van de strijd tegen het fascisme, en daarna tot zijn dood weer in Zwitserland.
Sternheim, Carl (° Leipzig, 1878-04-01 - ✝ Elsene, 1942-11-03)
Duits expressionistisch auteur en toneelschrijver. Hij woonde lange tijd in Brussel en schreef met satirische inslag over het leven van de Duitse burgerij. Hij introduceerde de term Nieuwe Zakelijkheid in 1926 in de literatuur door het schrijven van het blijspel Die Schule von Uznach oder Neue Sachlichkeit.
Wolff, Kurt (° Bonn, 1887-03-03 - ✝ Ludwigsburg, 1963-10-21)
Duits uitgever, schrijver en journalist. In 1913 vestigde hij het Kurt Wolff Verlag, een van de belangrijkste uitgeverijen voor expressionistische literatuur in Duitsland, met werk van onder andere Franz Kafka en Franz Werfel. De uitgeverij bleef bestaan tot 1940.
Zweig, Stefan (° Wenen, 1881-11-28 - ✝ Petropolis, bij Rio de Janeiro, 1942-02-23)
Oostenrijks schrijver, biograaf en essayist.
Zweig studeerde wijsbegeerte, germanistiek en romanistiek. Tijdens zijn leven reisde hij veel. In 1917-1918 verbleef hij in Zürich, vanaf 1919 woonde hij in Salzburg. Na 1933 was hij regelmatig in Engeland, in 1938 ging hij er definitief wonen. In 1940 verbleef hij enige tijd in New York en in 1941 trok hij naar Brazilië, waar hij samen met zijn vrouw zelfmoord pleegde. Zweig was goed bevriend met Verhaeren, Rolland en Masereel, wiens werk hij in Duitsland en Oostenrijk in de bekendheid bracht. Op politiek gebied streefde hij naar pacifisme en met zijn literaire werken streed hij tegen het Duitse militarisme en nationaal-socialisme. Dit leidde ertoe dat zijn boeken verbrand en verboden werden. Hij verwierf vooral naam met zijn geromantiseerde biografieën over helden, die eigenlijk de slachtoffers van hun tijd waren (Triumph und Tragik des Erasmus von Rotterdam, 1934; Maria Stuart, 1935; ...)
Insel Verlag
Uitgeverij in Leipzig, in 1902 gesticht door de schrijvers O.J. Bierbaum (1865-1910), A.W. Heymel (1878-1914) en R.A. Schröder (1878-1962), die samen het literatuurtijdschrift Die Insel uitgaven. Werd geleid door Anton Kippenberg (1874-1950) en legde zich aanvankelijk toe op bibliofiele uitgaven en facsimiledrukken; later ook op uitgaven van Klassieken, wereldliteratuur en volksuitgaven.