Ingoyghem
den 19 September, '41
Waarde Heer Lannoo,
Gij leest slecht mijn brieven:[1] ik heb wèl duidelijk geschreven dat het hier een misverstand... van woorden was "tusschen mij en den heer Grymonprez" die mij bij het ontwerp of voorstel der jub[ileumuitgave] verzekerde: alles met den heer Lannoo en den heer Vermaut in orde te zullen brengen, voor wat het auteursrecht betreft ('t geen hij dan[ ]ook met Vermaut heeft gedaan). Wat U betrof, zou hij dan aan mij gezegd hebben: al de gevolgen die er uit konden voortkomen, voor zijn rekening te nemen. Hetgeen heel iets anders is dan in orde brengen. Nu verkeerde ik in de meening dat het tusschen U en hem tot een akkoord gekomen was. Dàt is heel de kwestie, en dàt misverstand is er de oorzaak van.
Over de rest moet niet verder gepraat of geschreven worden: met Zonnewende heb ik geen afspraak en ook geen verbintenis voor eene afzonderlijke uitgaaf van De Vlaschaard. Den heer Grymonprez sprak ik er vandaag over en hij verklaarde mij hoegenaamd geen bezwaar te hebben tegen het verschijnen van eene nieuwe uitgaaf van De Vlaschaard naast zijn jubileum-uitgaaf - die hem geen concurrentie kan of zal doen, meent hij.
Dan maar vooruit er mede, maar op de uitdrukkelijke voorwaarde dat het incident hiermede afgesloten is en blijft en er buiten ons nergens over moet gepraat of geschreven worden.[2]
Daar Gij, volgens Uw bewering, nog genoeg voorraad hebt, zou de nieuwe uitgaaf niet voor begin van het volgend jaar mogen verschijnen.
Laat maar eens Uw stalen van papier zien.
Intusschen hoogachtend
(paraaf Stijn Streuvels)
Annotations
[1]
Streuvels reageert hier op de brief van Lannoo van 17 september 1941.
Gilbert Grymonprez had het plan opgevat een jubileumuitgave te verzorgen naar aanleiding van Streuvels' zeventigste verjaardag. Ook De vlaschaard zou daarin verschijnen. Maar volgens Joris Lannoo had alleen hij voor De vlaschaard een contract met Streuvels, waardoor het voor iemand anders pas mogelijk was dit werk uit te geven als de voorraad uitgeput was of als de uitgever zijn toestemming gaf (wat Lannoo dus niet wilde doen).
Ook de onderhandelingen met de firma Veen liepen niet altijd van een leien dakje, vooral niet met betrekking tot De vlaschaard. Volgens de Amsterdamse firma berustten de publicatierechten van dit boek bij haar zolang de firma Vlaschaard-voorraden ter beschikking had. Het feit dat ze af en toe toestemming gaf aan andere uitgeverijen tot het brengen van nieuwe drukken, betekende volgens haar niet dat zij van deze bescherming afstand deed.
[2]
Reeds de volgende dag reageerde Joris Lannoo op deze brief van Streuvels. Lannoo zou dan ook de twaalfde druk van De vlaschaard voorbereiden.
