FRANK·LATEUR
21 Mei '45
Waarde heer Lannoo,
Hierbij de contracten onderteekend terug[1] — ze kwamen een beetje laat, maar... gezien de tijdsomstandigheden...
- Die "veertien dagen" voor het afleveren der gebonden Vlaschaard 17/3/45[2] dreigt wel 14 weken of 14 maanden te duren — enfin: daar is nu geen haast meer bij — aan wachten wordt men ook gewend, en nu 't gevaar der VI & VII[3] te Antwerpen voorbij is, liggen die boeken al zoo veilig ginder als hier.
- Van den heer De Meyer kreeg ik nog altijd geen nieuws over dat omslag van Prutske, en over die foto die 'k gaarne zou terug krijgen.[4]
Met de Vrede-viering is hier op 't dorp alles kalm en rustig voorbij gegaan, doch niet zonder gevaar, gezien 't geen in de buurt (Avelghem, e[n andere]) gebeurd is — echte destructie en in 't blinde — 't gespuis heeft mogen zijn hart ophalen, zonder vrees van bestraffing, en op die manier weet men nooit waar de baldadigheden ophouden — het ergste schijnt nu echter voorbij, laten we hopen dat het niet herbegint.[5] Daarom vind ik het geraadzaam niet van huis weg te gaan. Als Gij zinnens zijt met den Duikalmanak voort te doen, zal het best zijn dat Gij naar hier oversteekt: alle dagen zijn goed[6] — telefoneer — en liefst tegen den middag, dan kunnen we praten[.]
[2]
Moest het zijn dat Gij geld ter beschikking hebt, ik houd me aanbevolen — Gutt heeft hier alles meêgenomen en er komt niets binnen — b[ijvoorbeeld] afrekening van Loquela[7] omdat ik dit bedrag aan de familie moet overmaken[8] — doch als 't moest ongelegen komen, laat maar zoo: er is geen haast bij, en ik kan ook wel andere middels vinden om voort te doen.[9]
Tot verder nieuws en
in de hoop dat het bij U
ook goed vergaan is.
in de hoop dat het bij U
ook goed vergaan is.
Uw (paraaf Stijn Streuvels)
P[ostscriptum] Ik heb U nog een heel gewichtige mededeeling te doen: gister is hier iemand geweest die mij een dorpskroniek v[an] Tiegem heeft aangeboden die ik gelezen heb en waarvan ik zou houden dat ze gepubliceerd zou worden, omdat ze veel valsche toestanden kan rechtzetten! Die wilde ik U voorleggen en bespreken.[10]
Annotations
[1]
Bedoeld is het contract voor De oogst, Langs de Wegen, De teleurgang van den Waterhoek en Prutske.
[2]
Op 6 maart 1945 — en niet op 17 maart — deelde Lannoo aan Streuvels mee dat de exemplaren van de vijftiende druk van De vlaschaard in half leder en de speciale exemplaren op naam binnen de 14 dagen zouden volgen. De bedoelde exemplaren waren bij de binder Van Dieren te Antwerpen.
[3]
V1 en V2: vliegende bommen
[4]
Het gaat hier om de foto van Prutske (d.i. Dina Lateur), die in de vierde druk van het gelijknamige boek werd opgenomen.
Cf. antwoord van Joris Lannoo op 6 juni 1945. Cf. ook verder de brief van Maurits De Meyer aan Stijn Streuvels van 8 juni 1945.
[5]
De heropflakkering van de repressie en de vele brandstichtingen in de streek maakten Streuvels ongerust. Hij liet door een vriend een deel van zijn inboedel in veiligheid brengen en aanvaardde het voorstel van die vriend zijn huis 1 dag gewapend te bewaken.
[6]
Cf. Lannoos vraag op 11 mei 1945.
[7]
Guido Gezelle, Loquela. Derde druk. Tielt, J. Lannoo, 1944-1945.
Bij de bevrijding in 1944 werd de operatie Gutt uitgevoerd. Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog organiseerde Camille Gutt, de toenmalige minister van Financiën, een plotse inruiloperatie, waarbij oud geld in nieuw geld werd omgezet. Het doel dat hij daarbij voor ogen hield was het geldoverschot, een gevolg van de oorlogseconomie, afromen. Om een zware inflatie van de Belgische frank te vermijden, werd een limiet vastgesteld om het bedrag aan munten en biljetten in te ruilen.
[8]
Volgens het contract voor Loquela, d.d. 5 maart 1943, bedroeg het ereloon voor dit werk 10 % op de winkelprijs (zijnde 350 fr. per ingenaaid exemplaar ofwel 25 fr. voor de inschrijvers voor elk der 14 afleveringen van 48 bladzijden). De eerste afbetaling moest gebeuren ten laatste 1 maand nadat het werk volledig was verschenen.
[9]
De afrekening gebeurde op 31 mei 1945.
[10]
Deze uitgave resulteerde in: Torie Mulders, Honderd jaar dorpskroniek van Tiegem. Tielt, J. Lannoo, 1945.
De molenaar-filosoof Torie Mulders, een boezemvriend van Streuvels uit de buurgemeente Tiegem, liep rond met plannen voor een dorpskroniek en Streuvels wist dat. Streuvels had alvast zijn vriend aangemoedigd om zijn herinneringen op te schrijven en zocht er nu ook zelf een uitgever voor. Torie laste in de dorpskroniek een paar passages in om de buitenwereld wijs te maken dat Streuvels zijn Duitse contract voor de Vlaschaard-verfilming al had afgesloten tijdens het interbellum, in vredestijd dus. Het boekje verscheen in 1945, toen Streuvels door een tweede repressiegolf werd bedreigd. H. Speliers, Als een oude Germaanse eik, p. 454
De grote auteur, Stijn Streuvels, zo schrijft dorpschroniqueur Verschuere, die men wilde in de gevangenis brengen, werd aldus niet meer verontrust, dank zij het boek van Torie. H. Speliers, Dag Streuvels, p. 634
