FRANK·LATEUR
Ingoyghem 10 juli '24
Mijn waarde Robbers,
Zou ik niet mogen vernemen hoe't met de bijdrage "Veurn-Ambacht" gesteld is die ik U verleden jaar in December heb opgestuurd?[1]
Het zou me niet kunnen schelen, maar ongelukkig heb ik geen afschrift van dat stuk en het is bestemd deel uit te maken van een bundel die onder den titel "Het Verleden", nu in 't najaar verschijnen moet. Om met dien bundel voort te doen moet [2]de uitgever,[2] om zijn berekening te maken, den omvang van dat stuk kennen, en 't zal niet al te lang meer duren eer hij naar de copie vraagt om het drukken te beginnen. Dàt is de situatie.
Is 't zake dat Veurn-Ambacht U om de een of andere reden voor Elseviers ongeschikt voorkomt, dan kunt Gij het gerust en zonder omwegen terugsturen. Anders zou ik moeten de verzekering hebben dat het stuk in de eerste maanden gepubliceerd wordt — ofwel een afschrift ervan be[3]komen.[3]
Ik hoop dat Gij nu uit Italie teruggekeerd zijt en met nieuwen moed de lasten van 't Leven en de literatuur hebt opgenomen?![4]
Met genegen groet
van Uw
(handtekening Stijn Streuvels)
(handtekening Stijn Streuvels)
Annotations
[1]
Cf. Streuvels' briefkaart aan Robbers van 4 december 1923 en Robbers' briefkaart van 21 december 1923.
Streuvels heeft het hier over het stuk over 'Veurne en Veurn-Ambacht' voor Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift.
In september 1923 verbleven Streuvels en de kunstschilder Emmanuel Viérin te Veurne. Streuvels' voorliefde voor de Polders en de Westhoek resulteerde in november in het werk Veurn-Ambacht. Dit stuk verscheen niet in Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift, maar werd in 1924 wel opgenomen in de verhalenbundel Herinneringen uit het verleden. H. Speliers, Dag Streuvels, p. 481
In Streuvels' memoires lezen we het volgende: In de nazomer ben ik met Viérin naar Veurne getrokken — de landstreek met de wijde horizonnen, de stilte en de eenzaamheid. Viérin heeft er geschilderd en ik heb er gewerkt aan Land en leven in Vlaanderen. Het is een streek waar men materie kan opdoen om honderd boeken te schrijven. De motieven liggen er voor het grijpen. Het zit er vol van wondere typen, autochtone bewoners in de eindeloze vlakten, hoge luchten, afgezonderd van alle betrek met de andere bevolking, waar sedert de schepping niets is veranderd. De winden waaien er over de eindeloze weiden en de elementen hebben er hun vrije weister. Ieder dorp is een wereld op zichzelf, en de pastoors die er lange tijd in het "Blote" gevestigd zijn, op een dorp met 300 zielen en duizend koeien — met hofsteden anderhalf uur van elkander afgelegen, worden er van die zonderlingen, met rare manieren, die men: déformations professionnelles noemt. Een en ander van die ondervindingen die ik er bij mijn verblijf heb opgedaan onder de bevolking, zijn opgenomen in het boek: Herinneringen. Stijn Streuvels, Ingooigem, p. 87
[2]
Lannoo
[3]
Cf. verder Robbers' brief aan Streuvels van 10 september 1924.
[4]
Op 18 maart 1924 deelde Robbers mee dat hij 's anderendaags voor twee maanden naar Italië op vakantie trok.
