[1] Cf. Robbers' brief aan Streuvels van 29 juni 1932. Het betreft hier een brief van de heer G.N. Honig met daarbij een aantal fragmenten uit Le livre des vikings van Ch. Guyot en E. Wegener (1924).

[2] Dezelfde dag nog zal Streuvels schrijven aan de bemoeizieke scheikundeleraar uit Koog aan de Zaan. Hij zal Honig erop wijzen dat zijn oeuvre naast De oude viking nog andere gelijkaardige 'oefeningen in episch proza' rijk is. Hij noemt o.a. zijn bewerkingen van Tristan & Isolde, Reinaert de Vos en Genoveva. Hij probeert zijn zogezegd plagiaat te rechtvaardigen door een beroep te doen op het principe van 'gemeengoed' en 'domaine public'. Charles Guyot wordt zelf verdacht van plagiaat. Streuvels vraagt Honig geduld te hebben en verzekert hem ten stelligste dat hij bij de definitieve uitgave van zijn werk alle gebruikte 'bronnen' zal vermelden. De aparte uitgaaf van die Starkad-fantasie was enkel bedoeld als een voorsmaakje, — een gelegenheid, om een luxe-plaquette uit te geven. Streuvels vraagt zich trouwens af of dr. Honig weet dat Gezelle een paar boeken uit het Engels had vertaald (Van den kleinen hertog, De doolaards in Egypte, enz.), dat die boeken deel uitmaken van zijn volledige werken, en dat er zelfs nergens vermeld staat dat het vertalingen zijn, late varen den naam van den oorspronkelijken auteur! Dichters hebben er een handje van, erger dan wij prozamannen, om zich geleend goed toe te eigenen! En wat denkt U wel van Bédier, die op dezelfde manier (maar geniaal... en dààr komt het op aan, nietwaar: te zien wat men van ontleend goed maken kan), de Tristan-sage heeft verwerkt tot een geheel, uit verschillende fragmenten. En kent u een schromelijker plagiair dan Shakespeare?