FRANK·LATEUR
Ingoyghem den 27 Juli, '49
Waarde Juffrouw Martha,
Hier ingesloten heb ik een lijst opgemaakt van Kortverhalen die mogelijks kunnen in aanmerking komen voor bedoelde bloemlezing. Daaruit kan een keus gemaakt worden om tot den vereischten omvang te komen.[1]
Links is de titel van het boek aangegeven waaruit het Kortverhaal kan genomen worden; rechts de titel van het verhaal met opgave van het aantal gedrukte bl[ad]z[ijden] van het boek.
Ik meen U nog te moeten wijzen op een princiepskwestie, d[it is] dat ik er aan houd dat de tekst onveranderd blijft in de oude spelling.[2] En nog dit: als mij de definitieve lijst der op te nemen stukken medegedeeld wordt, zou ik U dan de definitieve en gereviseerde tekst met de aangebrachte wijzigingen overmaken gelijk die gereed ligt om opgenomen te worden[3] — ne variétur[4] — in de totum-editie die ter pers ligt. De uitgeverij zal er ten ander moeten voor zorgen zich de copie aan te schaffen die er voor de bloemlezing noodig is. De revisie van den tekst kan op de voorgelegde copie gebeuren.
De "Woordenlijst" wordt zeker wel door de redactie van de uitgeverij opgesteld. Als 't wenschelijk is, kan ik zelf wel helpen om den uitleg der woorden te geven.
't Overige zult U dan met den Heer Cordie moeten in orde brengen voor 't geen den zakelijken kant der uitgaaf betreft. Hierbij stuur ik U ook een ordentelijk portret uit den laatsten tijd.
Met hoogachting gegroet
(handtekening Frank Lateur)
Annotations
[1]
Deze lijst is niet bij de brief bewaard gebleven.
Reeds op 14 augustus 1948 schreef Martha Van de Walle Streuvels een brief met het voorstel voor een 'Bloemlezing, of liever een verzameling Kortverhalen, behelzende ongeveer 45.000 woorden', bedoeld voor het middelbaar onderwijs in Zuid-Afrika.
[2]
Door minister Marchant werd in 1934 een nieuwe spelling, de z.g. examenspelling, in het Nederlandse onderwijs ingevoerd. In 1946 werd ze in België officieel, in 1947 in Nederland. Het bijbehorende 'Groene Boekje' dateert van 1954. De Leidraad en Woordenlijst zijn een uitvoering van het Belgisch Spellingsbesluit van 9 maart 1946 en de Nederlandse Spellingswet van 14 februari 1947, waarbij een regeling werd voorgeschreven met betrekking tot de schrijfwijze van het voornaamwoordelijk gebruik, het gebruik van tweede-naamvalsvormen als der, dezer en zijner, de schrijfwijze van bastaardwoorden en de tussenklanken in samenstellingen. Tevens werden er voorschriften en aanwijzingen gegeven voor de spelling van de spraakklanken, de verdeling van de woorden in lettergrepen, het gebruik van het koppelteken, het deelteken en het weglatingsteken en het gebruik van de hoofdletters. http://www.cultuurbibliotheek.be/publicaties/vijf_eeuwen/brochure/5e_tekst.php
[3]
Deze zaak zou nog aanslepen tot 1950, doordat er onenigheid ontstond over het al dan niet publiceren in de nieuwe spelling. Op 28 februari 1950 meldt Martha Van de Walle dat ze een brief ontvangen heeft van de Afrikaanse uitgeverij, die zou instaan voor het publiceren van de bloemlezing. In die brief stond: Die saak in verband met 'n bloemlesing uit die verhale van Styn Streuvels moet ek dadelik meld dat ons met die wegspringslag teen 'n deurslaggewende faktor bots: Dit is eenvoudig ondenkbaar dat Suid-Afrikaanse skole gebruik sal maak van die werk tensy die spelling gemoderniseer is. Hierdie saak het ek deeglik met die verskillende Departemente van Onderwys bespreek, en is jammer dat hulle standpunt beslis en finaal is.
[4]
ne varietur: Latijn voor 'er mag niets aan veranderd worden'
