Baur, Frank (° Vilvoorde, - ✝ Waasmunster, 1969-01-09)

Vlaams literair historicus en hoogleraar te Gent (Rijksuniversiteit).

Al aan het Oostendse atheneum ontpopte Baur zich als flamingant, wat hij heel zijn leven zou blijven. Ook toen al bleek zijn grote interesse voor literatuur. Hij las veel en begon ook zelf te schrijven (o.a. Nieuwe Krachten, 1904). Hij ondertekende zijn literaire werken met het anagram Aran Burfs. In 1911 begon Baur Germaanse Filologie aan de Leuvense universiteit. Zijn studies werden onderbroken door de oorlog, in 1919 zette hij ze verder. Hij promoveerde en ging in 1927 aan de Gentse universiteit werken. Aan de Gentse faculteit der wijsbegeerte en letteren werd hij belast met de verklaring van moderne Nederlandse auteurs en de encyclopedie van de Germaanse taalwetenschap.

Hij leidde het standaardwerk Geschiedenis van de letterkunde der Nederlanden (7 delen, 1939-1952), waarvoor hij een goed gedocumenteerde inleiding schreef: De literatuur, haar historiographie en methodes. Maar hij maakte vooral naam met zijn edities van en studies over Guido Gezelle, van wiens werk hij de meest vooraanstaande kenner was. Verder was Baur ook senator en hoofdredacteur van de Katholieke Encyclopedie.

Borginon, Jan (° Schaarbeek, 1890-03-10 - ✝ Pamel, 1978-12-17)

Samen met zijn broer Josse, een advocaat, vertaalde hij onder het pseudoniem J. de Zangré werk van Karel van de Woestijne, maar ook Stijn Streuvels' roman De Vlaschaard naar het Frans (Le champs de lin, 1943).

Borginon, Jan (° 1890 - ✝ 1978)

Zoon van Gustave Borginon, die een civiele mijnbouwingenieur was. Samen met zijn broer Josse, een advocaat, vertaalde hij onder het pseudoniem J. de Zangrée 'De vrouw van Kandaules', uit Van de Woestijnes prozabundel Janus met het dubbele Voor-Hoofd. Later zouden ze ook Stijn Streuvels' roman De Vlaschaard naar het Frans vertalen (Le champs de lin, 1943).

Lateur, Frank (° Heule, 1871-10-03 - ✝ Ingooigem, 1969-08-15)

Geboren als Frank Lateur en bakker van opleiding, maar onder zijn pseudoniem Stijn Streuvels als prozaschrijver bekend geworden in tijdschriften als Van Nu en Straks, Vlaanderen, De Gids en De Nieuwe Gids. De vlaschaard (1907) en De teleurgang van den waterhoek (1927) zijn twee van zijn bekendste romans.