Kortrijk
Leiestraat, 12
Villa Lijsternest
Ingooighem.
Leiestraat, 12
6 Aug[ustus] 1943
den H[ee]r Fr[ank] LateurVilla Lijsternest
Ingooighem.
Waarde Heer Lateur,
Uw geschriften goed ontvangen.[1] Dat heeft mij eraan herinnerd dat ik aan M[ijnhee]r uit Spanje nog altijd niet geschreven heb. Hij is ontstemd. Morgen zend ik hem een lange brief met mijn civiele excuses en hartelijken dank voor de boeken die ik al uitgelezen heb.[2] De vertaling van de spaansche documenten die erbij steken zend ik U morgen.[3]
"Vlam in de Pan"[4] heb ik al ontvangen. Nu heeft mijn vrouw het ingepalmd, maar als 't zoo voortgaat komt het vanavond al vrij. Ze wil mij de heele tijd wat voorlezen!!
"Sous le Ciel de Flandre" is al een heel eindje gezet. Proeven volgen nu gauw. De drukker is naar de Werbestelle moeten gaan en dan klopt hij ze 8 dagen.[5] Schijnbaar gaat dat niet samen met werken.
Van Goethals heb ik niets gezien. Het is Kortrijk-kermis, dus deze week komt er zeker niet veel van.
Gisteren heb ik een 50tal bl[ad]z[ijden] van Teleurgang ontvangen van B[etty] Colin. De titel is "Le Déclin du Waterhoek".[6] M[ijnhee]r Jan Borginon was vanmiddag hier bij mij en hij voelt niet veel voor die titel. "Waterhoek" zegt een franschman niks, zegt hij en gelijk heeft ie!! Ik zou er ook voor zijn om die Waterhoek een verstaanbaar fransche naam te geven. Wat denkt gij daarvan.
Die Jan Borginon is een zeer verstandige, sympathieke[,] vriendelijke heer, werkelijk de kennismaking waard. Zijn broer[7] is me tot hiertoe minder sympathiek. Maar kom, 't kan meevallen. Hij zou U graag eens gesproken hebben. Als 't beter weer was geweest waren we afgekomen, maar hij heeft witte gettekens[8] aan, en 't zou jammer geweest zijn om daarmee door die regen te fietsen. Ik kon hem toch ook moeilijk voorstellen die zoo lang in mijn bureau te laten liggen! Als hij nog eens naar Kortrijk komt zal hij tijdig verwittigen, dan komt U maar eens naar hier. We gaan dan eens samen eten in de Doornijkstraat.
B[etty] Colin schrijft dat ze een heele tijd op reis is [2]geweest. (Waarschijnlijk zonder bons).[9] Zij schrijft dat Crépuscule hetzelfde is als Déclin, maar pompeuser![10] Ik geloof dat wij haar meening kunnen bijtreden, maar die Waterhoek zullen we toch nog eens moeten herdoopen, geloof ik.
Dat "alarm" is toch maar half zoo erg hoor![11] Ik kan me niet voorstellen dat een man van over de 70 nog zoo aan zijn leven kan houden! Ten andere, daar wordt men aan gewend hoor! Maar als het goed weer is dan moet ge rekenen dat er per dag 3 of 4 keer alarm is, min of meer; zooals in de biecht. Maar geen bommen, dat doen de engelschen niet, dat weet ge toch al lang!!
Ik hoop dat U binnenkort eens komt. Als ge nog "Grosse Brücke' of "Flachsacker's' hebt houd ik mij aanbevolen. Hier worden die regelmatig gevraagd. Ook andere boeken van U kunnen wij gebruiken.
Tot ziens en vriendelijke groeten,
(handtekening Gilbert Grymonprez)
Annotations
[1]
Hier wordt in elk geval een brief van de Spaanse uitgeverij Libreria Nausica aan Streuvels van 6 juli 1943 bedoeld omtrent de Spaanse vertaling van een bundel Kerstverhalen. Streuvels verzocht Gilbert Grymonprez om deze Spaanse brief voor hem te vertalen.
[2]
Op 6 juli 1943 had de Spaanse uitgeverij Libreria Nausica namelijk aan Streuvels geschreven: N.V. Zonnewende: Het verwondert ons dat die Mr. ons niet goede ontvangst heeft gemeld van de boeken die wij hebben gezonden en wij zouden graag weten of hij ze wel heeft ontvangen, daar wij anders bij de post kunnen navragen waar ze gebleven zijn, want ze werden aangeteekend gezonden. Als hij ze wel heeft ontvangen zal hij ons wel willen antwoorden want wij hebben hem graag dit genoegen gedaan en vertrouwen dat hij hieromtrent wel met ons zal willen correspondeeren. [...] Letterenhuis, S 935/B2/Libreria Nausica (Nederlandse vertaling door Gilbert Grymonprez)
[3]
Cf. hiervoor verder de brief van Gilbert Grymonprez aan Stijn Streuvels van 7 augustus 1943.
[4]
A. Roothaert, De vlam in de pan. Antwerpen, Van Ditmar, 1943.
[5]
Tijdens de oorlog kon men door het arbeidsambt (Werbestelle) opgeroepen worden en daarna eventueel gemobiliseerd worden.
[6]
Betty Colin was De teleurgang van den waterhoek in het Frans aan het vertalen. Dit leidde tot de uitgave van Le déclin du Waterhoek.
[7]
Josse Borginon
[8]
get(te): slopkous (< Fr. guêtre). De getten bedekken het bovendeel van de schoen en geheel of gedeeltelijk de benen. L.L. De Bo, Westvlaamsch Idioticon, deel 1: A-N, p. 366
[9]
Voedsel en kleding bijvoorbeeld waren tijdens de oorlog niet zomaar te koop. Aan geld alleen had je niks, je had ook bonkaarten nodig. Daar kreeg iedereen er evenveel van, zo kon het weinige wat er was eerlijk verdeeld worden. Onderduikers hadden geen bonkaarten.
[11]
Gilbert Grymonprez reageert hier op een mededeling van Streuvels in diens brief aan Zonnewende. Deze brief vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven.
