23.3.46.
Waarde Heer Lateur,
Uw brief goed ontvangen.[1] Ik heb dadelijk alles aan de afdeeling "Beurs" gegeven in de Kredietbank en die hebben my beloofd dat ze eens zouden zoeken. Ik mag echter niet vóór volgende week Woensdag teruggaan, want ze hebben schynbaar veel werk. De groote moeilykheid is dat ze zelfs niet by benadering weten in welk jaar ze die aankoopen moeten gaan zoeken. Die uitbetalingen van coupons, daar hebben [ze] geen zoo'n duidelijke sporen van, zeggen [ze].
Ik ben ook al eens voor een pen gaan zien. Er is tegen woordig maar heel weinig dat U zou bekoren. Ik zoek ook een pen [2]in die categorie en kan mijn goesting niet vinden. By [Castaing] zouden ze binnenkort nieuwe aanvoer krygen. Ik ga daar dan nog eens terug.
Van Prof[essor] Verdyen heb ik nog geen teeken van leven ontvangen. Ik heb hem vandaag nog eens aan de zaak herinnerd. Voor die handschrift uitgave zou ik liever hebben dat ge nog even wacht.[2] Ik heb hiervoor een plan van illustratie dat ik nog eerst eens met de teekenaar moet bespreken. Ik kom trouwens binnenkort eens af.
Als ik nog eens schrijf doe ik het in nieuwe spelling zulle! 'k Ben de regels aan 't leren![3] Ga dan maar naar school tot je 24 jaar![4]
Hartelijke groeten en tot ziens
(handtekening Gilbert Grymonprez)
Annotations
[1]
De bedoelde brief van Streuvels aan Zonnewende vonden we niet terug in de geraadpleegde archieven.
[2]
Mogelijk gaat het hier om de uitgave van Jeugd, die zou verschijnen n.a.v. Streuvels' vijfenzeventigste verjaardag. Deze facsimile-editie werd uiteindelijk door de uitgeverijen Lannoo (Tielt) en de Standaard Boekhandel (Antwerpen) uitgegeven.
[3]
In 1935 volgde J.R. Slotemaker De Bruïne H.P. Marchant als Nederlands minister op. Hij beval een door Marchant ingestelde kleine Nederlands-Belgische commissie, die tot opdracht had een woordenlijst volgens de nieuwe regels samen te stellen, haar werkzaamheden te staken en stelde zelf in 1938 een Nederlands-Belgische commissie in, die de taak kreeg een lijst van 'kennelijk mannelijke' zelfstandige naamwoorden op te maken. De werkzaamheden van deze commissie werden door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog afgebroken, maar kort na de bevrijding werd opnieuw een uit vele leden bestaande gemengde commissie ingesteld. Deze heeft een regeling ontworpen die bij het Belgische Besluit van 1946 en de Nederlandse Spellingwet van 1947 in beide landen als de officiële schrijfwijze werd aanvaard. Ten aanzien van de eigenlijke spelling volgden besluit en wet in hoofdzaak de regeling van Marchant, maar op het punt van de naamvals-n werd vrijheid gelaten. In de praktijk heeft dat al spoedig geleid tot zo goed als algemene afschaffing daarvan.
[4]
Gilbert Grymonprez was licentiaat in de handels- en Communicatiewetenschappen.
