Een zeer verkleefd familielid, bekend met mijn kinderlijke voldoening in het dragen van eerentekens, heeft helemaal buiten mijn weten, stappen aangewend bij den Kommandant der bezetting tot het verkrijgen voor mij om er te dragen.

Het antwoord luidt heel beleefd: met de Oranje-Nassau orde, decoratie van een neutraal land, mag openlijk elk lid prijken. Gaarne staan wij hier toe de Leopoldsorde te dragen, doch enkel binnen huis en in privaat gezelschap, niet op de straat. Moesten wij de toelating verder drijven, van morgen af zouder er vijftig aanvragen voor dezelfde gunst zijn. En nu brengt dit liefderijk-onbezonnen tusschenkomen van mijn verwante mij in verlegenheid en twijfel.

Wat te doen?

Hem teleurstellen door geen gevolg te geven aan den oorlof? Er gebruik van maken? Maar... is het geen gebrek aan eigenwaarde en vaderlandschliefde eene gunst aan te nemen uit vijands hand? Neen, ik draag geen eereteekens.