T' is met de diepste gevoelens van liefde en dankbaerheid, dat ik uwen zoo aengenamen en troostvollen brief ontvangen heb. Myn herte klopte zoo van blydschap, op het gedacht dat ik nog mynen zoo teerd'ren biegtvader niet verloren had, maer integendeel dat hy verre van my voor my bad, en vierige wenschen ten hemel zond, voor myn geluk en welzyn. Wat kan ik doen, beste vader, voor u, ten zy den Heer bidden dat hy u op deze wereld het geluk en den vrede doe genieten, en u hiernamaels zyn schoon ryk geve. T 'is t' geen ik geen eenen dag van myn leven zal laten.

De schoone vermaningen en de wyze raedgevingen die gy my gegeven hebt; zal ik nooit vergeten, en zoo veel mogelyk trachten myn leven er naer te schikken, en byzonderlyk zal ik wel myn beste doen om wel te leeren, om eens een goede missionnaris te worden. Hoe missionaris? Ja, Ja. p2Ik heb u nogtans gezegd dat ik hier ging priester worden, maer ik heb algelyk altyd min of meer goeste gehad voor de zending, zonder het u te durven zeggen. Maer nu dat ik eenen goeden medegezel heb, die my gedurig in myne gedachten versterkt en die ook naer Verre! Verre! verlangt; durf ik u zeggen dat ik, met de Gratie Gods, hoop ik, eenen vlaemschen zendeling zal werden. Die medegezel, gy kent hem, 't is ook een van uwe kinders, 't is Victor Lanssen Den dag dat ik uwen brief ontving, zegde ik hem vol blydschap, dat gy my geschreven had, en dat ik een uwer toegenegenste kinders was. Aenstonds overlaedde hy my met duizend vragen, en kwam zoo verre dat hy my vroeg wat ik van gedagt was te doen later. Indien gy het zegt, zegde hy, ik zal het ook zeggen, want indien gy een van Mynheer Gezelle'ns kinders zyt, zyn wy voortaen ware gebroeders in Christo. Ik zegde het hem en hy ook, en aenstonds begon hy my van die arme wilde te klappen, met g'heele mondvullen, en versterkte my zoo wel in myne gedachten, dat ik hem zegde: "ik ga meê met u, k' en wil hier op mynp3gemak niet leven, maer wel met u gaen den hemel openen aen onze arme broeders. Dan was het al wat de hemel geven kon. Gy moet dat schryven naer onzen vader, zegde hy, want hy moet alles weten. Hy en zal het tegen niemand zeggen. Nu komt hy alle dage daervan spreken. ”Heb maer goeden vlaemschen moed” zegt hy, dat zal wel gaen (steunt u zelven, zoo steunt u God); Wat meer is onze eerweerde vader, steekt daer verre van ons zyne armen omhoog naer den hemel, en vraegt voor ons moed en volherding onze Moeder Maria vergeet ons ook niet en 't zal wel gaen, moed! vlaemschen moed! Daer zit er n'en keer vier in dat herte.

Nu om te eindigen, smeek ik u uwen vaderlyken zegen af; bid voor my en voor al uwe kinderen, want zy zien u al temael zoo geerne! en wy zullen u ook niet vergeten in onze vlaemsche gebeden, en onze broeders de ongelukkige wilden ook niet.

Deo Gratias