Ik neme eenige oogenblikken waer om u myne dankbaerheid te komen uit drukken voor de hulp welke gy ons gedaen hebt in het oprigten onzer feest[1] zeker zou ik u moeten bedanken in den naem van al de congreganisten en in ‘t bezonder van de raedsheeren, maer niemand weet wie de dichter van die versen is, niemand uitgenomen den directeur Mr Van Zieleghem[2] men zegt dat Hemeryck poëet geworden is in Rhetorika enz. enz. En welke dankbaerheid kan ik u betoonen, ten zy een onweerdig gebed dat ik somwylen voor u en voor uw geliefkoosd Engeland kan ten hemel stieren? dat alleen kan ik u geven en dat beloof ik u uit den grond van myn hert.

Mynheer, ware het mogelyk ik zou u geheel geern een schets geven van onze p2feest; nooit zekerlyk was er zoo schoone feest in ‘t externaet gevierd: de oversten der congregatie spaerden noch tyd noch moeite om ze te bereiden, een dobbele krans van blouwe en witte bloemen was van binnen rond de kappel geleid; jaerschriften met yfte omringd waren aen drie kanten derzelve; een jaerschrift in halfronde gedrukt en geboord met blouwe en witte bloemen was boven den autaer; al elke kant van den autaer was een dobbele pyramide met keersen, en een halfronde keersen vereenigde boven den autaer de toppen der pyramiden; op den autaer zag men niet dan keerse en bloeme. Alles was gereed, wy verlangden maer meer naer den oogenblik waer de H. Misse de congreganisten ging byeen roepen; helaes al ons werk ging in een oogenblik vernietigd worden: onder de misse binst dat Mr Van Zieleghem preekte de vlam eener keers sloeg tegen het jaerschrift van den autaer dat aenstonds het vier aen de bloemen voortzette; gelukkiglyk hadden wy eenen goeden pompier; Isid. Fraeys sprong op den autaer en p3had welhaest den brand gebluscht; achter de misse elk stelde zich weder aen ‘t werk en tegen dat de congregatie voor de tweede mael moest beginnen was jaerschrift, bloemen alles weer hersteld, en de kappel stond weer in al haren luister. Mr Vandale heeft ons in de tegenwoordigheid van M. M. Van Zieleghem, Delbaere en Ide een schoon sermoen gepredikt. Daerna werden de gedachtenissen uitgedeeld en de feest werd geeindigd met het zingen van den Te Deum.